Η «συγκίνηση» του αντιπεριφερειάρχη

 

γράφει η Ναταλί Χατζηαντωνίου

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες στις φυλακές, είτε αφορούν εκδηλώσεις που οργανώνουν οι ίδιοι οι κρατούμενοι, είτε αφορούν ειδικές παραστάσεις γνωστών σχημάτων, είναι μια προσφορά περισσότερο και από αξιόλογη. Δεν χρειάζεται καν να αναλύσει κάποιος τι μπορεί να σημαίνει για κρατούμενους -κάποιοι εκ των οποίων δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να μυηθούν ή να έρθουν σε επαφή επί χρόνια με το θέατρο, τη μουσική ή τη λογοτεχνία- η δυνατότητα να τους προσφέρεις τροφή για σκέψη και προβληματισμό ή να τους κάνεις ακόμα και συμμέτοχους στην προετοιμασία μιας τέτοιας διαδικασίας.

 

Θα ήμασταν ως εκ τούτου ευτυχείς εάν οι Περιφέρειες επεδείκνυαν συστηματικά την ευαισθησία και τα αντανακλαστικά που επέδειξε η Περιφέρεια Πελοποννήσου απέναντι στην παράσταση «Η απελευθέρωση της Τριπολιτσάς», την οποία ετοίμασε και σκηνοθέτησε στις φυλακές Τριπόλεως ο Δημήτρης Λιγνάδης κρατώντας ο ίδιος τον ρόλο του, αδικημένου άλλωστε, «Κολοκοτρώνη». Το γεγονός όμως ότι η Περιφέρεια έθεσε την παράσταση υπό την αιγίδα της είναι συζητήσιμο, ελλείψει μάλιστα τέτοιων ευαισθησιών στο «παλμαρέ» και της ιδίας και άλλων Περιφερειών.

 

Επέλεξε να κάνει την αρχή με την παράσταση του Λιγνάδη και θα ακολουθήσουν κι άλλα; Θα δούμε. Επίσης το γεγονός ότι την παράσταση που ανέβηκε την περασμένη Παρασκευή παρακολούθησε μεταξύ πολλών κρατουμένων και σωφρονιστικών υπαλλήλων ο αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας, Χρήστος Λαμπρόπουλος, σπεύδοντας αργότερα να δηλώσει στα κανάλια τη «συγκίνησή» του είναι ακόμα πιο συζητήσιμο. Και βέβαια το γεγονός ότι κάποια από αυτά τα κανάλια έδωσαν τόση έμφαση στη συγκίνηση είναι φουλ συζητήσιμο.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης δεν είναι έγκλειστος στις φυλακές της Τρίπολης και υπόδικος με κατηγορία που θέτει υπό αμφισβήτηση τις ικανότητές του να συγκινεί ως σκηνοθέτης και ηθοποιός. Αν είχε τέτοια έφεση στο θέατρο ο αντιπεριφερειάρχης, θα το ήξερε και θα μπορούσε να συγκινηθεί και την εποχή που ο Λιγνάδης, ελεύθερος, έδινε τα πολύ αξιόλογα -κατά πολλούς κορυφαία- δείγματα της καλλιτεχνικής του ικανότητας. Εγκλειστος όμως είναι ο Λιγνάδης γιατί κατηγορείται για άλλου είδους «ικανότητες». Οσο για τη «συγκίνηση», μερικοί που λόγω ρεπορτάζ έχουμε εμπλακεί σε αυτή την υπόθεση έχουμε θεατρικές ιστορίες να πούμε στον αντιπεριφερειάρχη και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου να κλάψουν με πραγματικό μαύρο δάκρυ. Δεν έχουν όμως πρωταγωνιστή τον Κολοκοτρώνη, αλλά ανηλίκους.

 

Πτώση-ρεκόρ για το προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ και την Ευρώπη

 

Έκθεση που δημοσιεύτηκε την περασμένη Δευτέρα από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και δημοσιεύτηκε στο International Journal of Epidemiology, διαπιστώνει πως η μείωση του προσδόκιμου ζωής σε 29 χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, η Χιλή και 27 χώρες της Ευρώπης, είναι η μεγαλύτερη στη σύγχρονη ιστορία.

 

Για τη Δυτική Ευρώπη, η μείωση του προσδόκιμου ζωής είναι η χειρότερη από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

 

Για την Ανατολική Ευρώπη, είναι η χειρότερη από την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ το 1989-1991, που οδήγησε στην επανόρθωση του καπιταλισμού και τη διάλυση των δημόσιων συστημάτων υγείας και άλλων κοινωνικών δικτύων στήριξης.

 

Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, η μείωση του προσδόκιμου ζωής είναι η χειρότερη από τότε που κρατούνται επίσημα στοιχεία, το 1933, καταμεσής της Μεγάλης Ύφεσης. Με άλλα λόγια, η COVID-19 είναι η χειρότερη συμφορά που συνέβη στην αμερικανική κοινωνία στη ζωντανή μνήμη.

 

Οι μειώσεις του προσδόκιμου ζωής ήταν κατά μέσο όρο πάνω από ένα ολόκληρο έτος στις 29 χώρες που μελετήθηκαν. Η μεγαλύτερη μείωση, 2,2 έτη, ήταν για τους άνδρες στις Ηνωμένες Πολιτείες, διπλάσια από τον μέσο όρο στις 29 χώρες.

 

Αυτή η μαζική κοινωνική οπισθοδρόμηση δεν προκαλείται από τον ιό SARS-CoV-2, αλλά από την άρνηση των κυρίαρχων τάξεων σε αυτές τις χώρες να διεξάγουν οποιονδήποτε σοβαρό αγώνα εναντίον του. Αντί να επιδιώκουν την καταστολή της πανδημίας και την εξάλειψη του ιού, έχουν εφαρμόσει μια πολιτική «πρώτα τα κέρδη», διατηρώντας την καπιταλιστική παραγωγή πάση θυσία, ειδικά με τη θυσία της ανθρώπινης ζωής.

 

 

 

Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες στο Κέντρο Δημογραφικής Επιστήμης του Leverhulme στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, οι οποίοι δημιούργησαν μια βάση δεδομένων με στοιχεία για το προσδόκιμο ζωής και από τις 29 χώρες, η οποία στη συνέχεια αναλύθηκε για τον προσδιορισμό των τάσεων από το 2019 έως τα μέσα του 2020 με βάση το φύλο και την ηλικία. Σε τρεις μόνο σκανδιναβικές χώρες υπήρξε κάποια βελτίωση. Σε όλες τις άλλες, παρατηρήθηκε πτώση τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες, άνω και κάτω των 60 ετών.

 

Σύμφωνα με τη μελέτη, «Το μέγεθος αυτών των μειώσεων αντιστάθμισε τα περισσότερα κέρδη στο προσδόκιμο ζωής τα πέντε χρόνια πριν από την πανδημία. Από τις 29 χώρες, γυναίκες από 15 και άνδρες από 10 χώρες κατέληξαν με χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής κατά τη γέννηση το 2020 από ό,τι το 2015».

 

Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο κύριων περιοχών που καλύπτονται από την έκθεση, της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην Ευρώπη, οι θάνατοι μεταξύ ατόμων ηλικίας άνω των 60 ετών ήταν ο κύριος παράγοντας για τη μείωση του προσδόκιμου ζωής. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, «η αυξημένη θνησιμότητα της μέσης ηλικίας (0-59 ετών) ήταν ο μεγαλύτερος συνεισφέρων παράγοντας στις απώλειες προσδόκιμου ζωής μεταξύ 2019 και 2020 στις ΗΠΑ μεταξύ των ανδρών».

 

Αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά ευρήματα που δείχνουν ότι η εργατική τάξη στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ιδιαίτερα οι άνδρες εργαζόμενοι, έχουν υποστεί δυσανάλογο αντίκτυπο από την πανδημία.

  

Η έκθεση διαπίστωσε: «Παρά το γεγονός ότι έχουν νεότερο πληθυσμό, οι ΗΠΑ έχουν επίσης υψηλότερες συννοσηρότητες σε αυτές τις ηλικιακές ομάδες σε σύγκριση με τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς με μεγαλύτερη ευπάθεια στην COVID-19. Άλλοι παράγοντες, όπως αυτοί που συνδέονται με την ανομοιογένεια στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας και τον δομικό ρατσισμό, μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην εξήγηση της αυξημένης θνησιμότητας».

 

Αυτές οι συννοσηρότητες περιλαμβάνουν τα υψηλότερα ποσοστά καρδιακών παθήσεων, καρκίνου και διαβήτη, που σε πολλές περιπτώσεις συνδέονται με το άγχος στον χώρο εργασίας και την υπερβολική εργασία, τον αντίκτυπο του αλκοολισμού, του εθισμού στα οπιοειδή και άλλων μορφών κατάχρησης ναρκωτικών που προκαλούνται από παρόμοιες αιτίες.

 

Υπάρχει επίσης μια συσσωρευμένη επίδραση από την κατάκλυση των εγκαταστάσεων υγειονομικής περίθαλψης από ασθενείς με COVID, καθώς όσοι αναζητούν φροντίδα για καρδιακές παθήσεις, καρκίνο και άλλες καταστάσεις μπορεί να μην μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση. Η έκθεση σημειώνει: «Τα αναδυόμενα στοιχεία δείχνουν περαιτέρω ότι η πλεονάζουσα θνησιμότητα που δεν προερχόταν από την CΟVID-19 συγκεντρώθηκε σε ηλικίες εργασίας».

 

Η μελέτη της Οξφόρδης δεν προχώρησε περαιτέρω και δεν εξέτασε τον αντίκτυπο της οικονομικής ανισότητας στο προσδόκιμο ζωής και στα ποσοστά θανάτων από την COVID. Όμως, πρόσφατα δεδομένα από μια μελέτη στο Οντάριο του Καναδά, διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν χαμηλότερο εισόδημα είχαν πενταπλάσιο ποσοστό μόλυνσης από την COVID.

 

Ενώ ο ιός που προκαλεί την COVID-19 δεν ενδιαφέρεται αν ο ανθρώπινος στόχος του είναι πλούσιος ή φτωχός, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την κερδοσκοπική οργάνωση της κοινωνίας μας, που καθορίζει ποιοι άνθρωποι θα εκτεθούν στον θανατηφόρο ιό και για πόσο χρονικό διάστημα, και πόσο υγιείς και ανθεκτικοί στη μόλυνση θα είναι. Το κερδοσκοπικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης δεν αδιαφορεί για την τάξη και τον πλούτο όταν αποφασίζει ποια θεραπεία θα λάβει ένα άτομο που έχει μολυνθεί από τον ιό.

 

Η εργατική τάξη σε κάθε χώρα εισήλθε στην πανδημία του κορωνοϊού σε μειονεκτική θέση σε σύγκριση με τους καπιταλιστές εκμεταλλευτές, οι οποίοι είχαν μεγαλύτερη πρόσβαση σε υγειονομικούς πόρους και λιγότερες συννοσηρότητες πριν από την πανδημία και μεγαλύτερη ικανότητα απομόνωσης και προστασίας όταν εκατομμύρια αρρώσταιναν και πέθαιναν.

 

Συγκεκριμένα, οι άνδρες εργάτες ήταν πιο πιθανό να εργάζονται σε βιομηχανίες που θεωρούνται «αναγκαίες» (εκτός από την ίδια την υγειονομική περίθαλψη), όπως η συσκευασία κρέατος και η παραγωγή άλλων τροφίμων, η αποθήκευση και ο εφοδιασμός, η ηλεκτρική ενέργεια και άλλες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, και οι μεταφορές.

 

Η έκθεση της Οξφόρδης καταλήγει με αυτήν την προειδοποίηση για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της πανδημίας: «Παρόλο που η COVID-19 μπορεί να θεωρηθεί ως παροδικό σοκ στο προσδόκιμο ζωής, τα στοιχεία πιθανής μακροπρόθεσμης νοσηρότητας λόγω μακράς COVID και των επιπτώσεων της καθυστερημένης περίθαλψης για άλλες ασθένειες, καθώς και για των επιπτώσεων στην υγεία και των αυξανόμενων ανισοτήτων που απορρέουν από την κοινωνική και οικονομική διαταραχή της πανδημίας, υποδηλώνουν ότι τα σημάδια της πανδημίας της COVID-19 στην υγεία του πληθυσμού μπορεί να είναι πιο μακροχρόνια».

 

Η μελέτη βασίστηκε στην ανάλυση δεδομένων που συλλέχθηκαν πριν από την παραγωγή εμβολίων και την έναρξη του μαζικού εμβολιασμού. Αλλά ο άνισος εμβολιασμός λιγότερου από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού, που κυμαίνεται από περισσότερο από 70% στην Κίνα και σε μέρη της βιομηχανικής Δύσης, έως 5% ή λιγότερο στην Αφρική, δεν σταμάτησε την εξάπλωση του SARS-CoV- 2, και ο ιός συνεχίζει να μεταλλάσσεται.

 

Η μελέτη σημείωσε ότι 1,8 εκατομμύρια πέθαναν παγκοσμίως από την COVID-19 το 2020, χωρίς να αναφέρεται το προφανές του πολύ υψηλότερου αριθμού νεκρών το 2021 — 2,9 εκατομμύρια μέχρι στιγμής, για ένα σύνολο 4,7 εκατομμυρίων — έτσι η μείωση του προσδόκιμου ζωής θα είναι πιθανότατα ακόμη μεγαλύτερη φέτος.

 

Η επιστήμη είναι σαφής ότι ο COVID-19 μπορεί να εξουδετερωθεί σε περιοχές και να εξαλειφθεί παγκοσμίως, αλλά μόνο εάν υπάρχει η πολιτική βούληση για την υλοποίηση ενός προγράμματος μέγιστης κοινωνικής πάλης ενάντια στην πανδημία: το κλείσιμο σχολείων και χώρων εργασίας εκτός από τα πραγματικά απαραίτητα για τη διατήρηση της ζωής — όχι των εταιρικών κερδών — και μια πολιτική δημόσιας υγείας σε πλήρη κλίμακα που περιλαμβάνει μάσκες, κοινωνικές αποστάσεις, τεστ και εντοπισμό.

 

Κανένα τμήμα της άρχουσας τάξης δεν θα πραγματοποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα, το οποίο θα πληρωνόταν μέσω της απαλλοτρίωσης του πλούτου που οι καπιταλιστές έχουν αποσπάσει από την εργασία των εργαζομένων για αμέτρητες δεκαετίες. Αυτή η πολιτική θα πραγματοποιηθεί μόνο μέσω της πολιτικής κινητοποίησης της εργατικής τάξης ως ανεξάρτητης κοινωνικής δύναμης, που θα παλεύει για τα δικά της συμφέροντα και τα συμφέροντα όλων εκείνων που επιθυμούν να θέσουν τέρμα σε αυτή τη θανατηφόρα απειλή για την ανθρωπότητα.  

Πηγή: Patrick Martin – wsws.org

Μετάφραση/Επιμέλεια: Ανδρέας Κοσιάρης

 

Δεν κατάφερε να δει φασίστες ο υπουργός Αναπτύξεως – Είδε «ένα κακό κοινωνικό φαινόμενο»

 

Δεν έχει κάνει και «ειδική έρευνα» για τις επιθέσεις στη Σταυρούπολη ενημέρωσε ο Άδωνις Γεωργιάδης και ανέπτυξε την άθλια θεωρία των δύο άκρων (βίντεο)

 

«Τι είναι αυτοί που είναι μέσα, κύριε υπουργέ», ρωτήθηκε ο υπουργός Αναπτύξεως, Άδωνις Γεωργιάδης, για τις επιθέσεις στη Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, τις προηγούμενες δύο μέρες.

 

«Δεν έχω κάτσει να κάνω ειδική έρευνα. Μόνο ό,τι βλέπω στα κανάλια μπορώ να σας πω.  Βλέπω ακροδεξιούς μέσα και ακροαριστερούς έξω», απάντησε για να προσθέσει: «Καμία δουλειά δεν έχουν ούτε μέσα, ούτε απ’ έξω».

 

Ο Γεωργιάδης είδε «ένταση» κι ένα «κακό κοινωνικό φαινόμενο», μιλώντας στον ΣΚΑΙ. Μάλιστα, να πείσει ότι έχουμε μια θεωρία «καλής και κακής βίας που έχει εισάγει στην Ελλάδα η Αριστερά».

 

Πέρα από τις αερολογίες και τις «θεωρητικές» μπούρδες ο υπουργός Αναπτύξεως δεν κατάφερε να δει και να καταδικάσει τους φασίστες στην Σταυρούπολη. Έτσι, αναπαράγοντας τη θεωρία των δύο άκρων, είπε τα παρακάτω που μπορείτε να δείτε στο βίντεο:  

πηγή

Κατεπείγουσα αγωγή της Ν. Κεραμέως κατά της «απεργίας-αποχής» των εκπαιδευτικών

 

Κατεπείγουσα αγωγή κατέθεσε η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως κατά των Ομοσπονδιών των εκπαιδευτικών για την «απεργία-αποχή» που έχουν αποφασίσει ενάντια στην «αξιολόγηση» των σχολείων και εκπαιδευτικού έργου.

 

Η αγωγή θα εκδικασθεί σήμερα.

 

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας “κατεπείγουσα αγωγή κατέθεσε η Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Νίκη Κεραμέως κατά των Διδασκαλική Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών (ΔΟΕ), Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ), Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής (ΠΟΣΕΕΠΕΑ) και Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (ΟΙΕΛΕ) ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ζητώντας να κριθεί παράνομη και καταχρηστική η «απεργία-αποχή» που στοχεύει στη μη εφαρμογή του ψηφισμένου από τη Βουλή των Ελλήνων νόμου για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού έργου”.

 

Η προκλητική ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας:

 

Οι Ομοσπονδίες τάχθηκαν έναντι κάθε έννοιας αξιολόγησης εξ αρχής, πριν ακόμη την ψήφιση του νόμου 4692/2020 για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας και του εκπαιδευτικού έργου, αλλά και του νόμου 4823/2021 για αξιολόγηση των στελεχών της εκπαίδευσης, των εκπαιδευτικών και των μελών Ειδικού Εκπαιδευτικού και Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού. Και μετά την ψήφιση των σχετικών νόμων, η συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών καλεί τους συναδέλφους τους να τους παραβούν και μάλιστα σε απεργία-αποχή αόριστης διάρκειας, από κάθε ενέργεια που σχετίζεται με μία βελτιωτική διαδικασία αξιολόγησης, που στοχεύει στη συνολική αναβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

 

Συνιστά δε πλέον πάγια πρακτική των οργανώσεων αυτών να κηρύσσουν «απεργία-αποχή» από κάθε νομοθετημένη – από το Ελληνικό Κοινοβούλιο – διαδικασία που απλά δεν είναι της αρεσκείας τους, όπως π.χ. η μόλις χθεσινή εξαγγελία της ΟΛΜΕ για απεργία-αποχή και από την τηλεκπαίδευση σε περιπτώσεις όπου για αντικειμενικούς λόγους δεν είναι δυνατή η δια ζώσης εκπαίδευση (π.χ. σε περίπτωση παρεμπόδισης της πρόσβασης μαθητών στο χώρο του σχολείου).

 

Το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ζητά να κριθεί παράνομη και καταχρηστική η «απεργία-αποχή» διαρκείας (η οποία εξαγγέλθηκε χωρίς καν την πλήρωση των απαραίτητων προϋποθέσεων προηγούμενου δημόσιου διαλόγου και ελάχιστου προσωπικού ασφαλείας) και να εφαρμοστεί ο νόμος του Κράτους.

 

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι αποφάσεις αυτές της συνδικαλιστικής ηγεσίας των εκπαιδευτικών δεν εκπροσωπούν το σώμα των εκπαιδευτικών, οι οποίοι στην συντριπτική τους πλειονότητα επιτελούν το λειτούργημά τους με συνέπεια και ειλικρινή επιθυμία διαρκούς βελτίωσης, προς όφελος ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας. 

πηγή

 

 

Ας πούμε τους φασίστες στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης με το όνομά τους

 

Ίσες αποστάσεις από φασίστες δε νοούνται. Δεν είναι απλώς “κουκουλοφόροι” στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, αλλά δάκτυλος της Χρυσής Αυγής. Και δεν είναι ώρα για θεωρία των δύο άκρων

 

γράφει η Βίκυ Σαμαρά

 

Τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης πλέον είναι ξεκάθαρα: Δεν πρόκειται για “επεισόδια”. Δεν είναι απλώς “κουκουλοφόροι”. Πρόκειται για δολοφονικές επιθέσεις από ακροδεξιούς φασίστες με την ανοχή (ω, τι έκπληξη!) της Αστυνομίας.

 

 

 

Και αν στην αρχή θα όφειλε κανείς να είναι προσεκτικός, να επιβεβαιώσει τα γεγονότα και να διασταυρώσει τις πληροφορίες, πλέον με δεδομένη την ανακοίνωσητης καταδικασθείσας εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς και τις ιαχές “Χάιλ Χίτλερ”, καθώς και τη μαρτυρία εκπαιδευτικού για το πως οι ναζί έχουν συγκεντρωθεί έξω από το σχολείο, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία.

 

Προσθέστε σε αυτά και το βίντεο που δείχνει ακροδεξιούς να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στο σχολείο μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας. Τι ακριβώς έκαναν οι αστυνομικοί εκεί; Εάν στη θέση των ακροδεξιών, ήταν κνίτες, θα έκαναν ότι δεν βλέπουν;

 

Ας πούμε λοιπόν τα σύκα, σύκα και τους φασίστες, φασίστες. Δεν είναι ώρα για θεωρία των δύο άκρων. Ίσες αποστάσεις από φασίστες δε νοούνται. Όποιος επιρρίπτει ευθύνες στο θύμα επίθεσης φασιστών επειδή “προκάλεσε” με αντιφασιστική πορεία και συνθήματα, απλώς δικαιολογεί το φασίστα. Δε χρειάζεται να είσαι με το ΚΚΕ για να πάρεις σαφή θέση κατά του φασισμού. Και δεν αρκεί να αγνοείς την ακροδεξιά. Χρειάζεται δράση.

 

Σε λίγες ημέρες, στις 7 Οκτωβρίου, κλείνει ένας χρόνος από την ημέρα που η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση. Η ιαχή του πλήθους των δημοκρατών πολιτώνστο άκουσμα της απόφασης του δικαστηρίου ήταν ένα ξέσπασμα χαράς για τη νίκη της Δημοκρατίας.

 

Η Δημοκρατία όμως κέρδισε μία μάχη, αλλά ο πόλεμος κατά του φασισμού συνεχίζεται. Το αυγό του φιδιού επιχειρεί να εκκολαφθεί ξανά στη νέα γενιά. Πρέπει να δούμε όμως και γιατί επωάζεται σε συγκεκριμένες περιοχές και οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.

 

Από τις φτωχογειτονιές του Πειραιά μέχρι τη Σταυρούπολη υπάρχει ένα κοινό: Εικόνα εγκατάλειψης και γκετοποίηση. Οι ναζί ξέρουν που να ψαρέψουν οπαδούς, προσφέροντας τους μία ψεύτικη αίσθηση ανωτερότητας και ταυτότητας, αλλά και εύκολους στόχους βολικών “εχθρών”. Το υπόστρωμα αυτό πρέπει να δούμε. Αν και φυσικά, είναι ευθύνη του καθενός σκεπτόμενου ανθρώπου να μην βολευτεί στο αδιέξοδο μίσος που του προσφέρουν οι φασίστες. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε εδώ και οκτώ χρόνια, από τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.

 

Θα επαγρυπνούμε λοιπόν. Και οι μέλισσες θα ξανά νικήσουν τους λύκους.

Χοσέ Μουχίκα, το παράδειγμα

 

 γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

Ο Χοσέ Μουχίκα, ο θρυλικός Ελ Πέπε, ο αντάρτης τουπαμάρος, ο πρώην πρόεδρος της Ουρουγουάης, ο πιο φτωχός πολιτικός του κόσμου με το θρυλικό φολκςβάγκεν του, αυτός που δίνει το 70% του μισθού του για να χτιστούν σπίτια για τους άστεγους, που καλλιεργεί λουλούδια και καρπούς, λέει στον Εμίρ Κουστουρίτσα πως οι αριστεροί πρέπει να έχουν «μεγάλη καρδιά και μικρή τσέπη», και πως «χρειάστηκε να περάσει 30 χρόνια στην απομόνωση για να ξεπεράσει τη ματαιοδοξία» της εξουσίας, για να καταλάβει ότι πολλές φορές «το καλό είναι κακό και το κακό καλό». Κάποιος τον κατηγορεί ότι τα βρήκε με το ΔΝΤ. «Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Είσαι δειλός», του απαντά ο Ελ Πέπε. Κοντεύει να πιαστεί στα χέρια μαζί του. Τα ίδια χέρια θα αγκαλιάσουν μετά από λίγο τους πρώην άστεγους και τα παιδιά τους που τώρα μπορούν να χαίρονται τη βροχή από το παράθυρο ενός σπιτιού, του δικού τους σπιτιού. Ο θρυλικός Ελ Πέπε, που έχει την «τρυφερή σκληράδα ενός λουλουδιού», είναι το παράδειγμα του ηγέτη για την αριστερά του μέλλοντος αιώνος.

 

Απέναντι είναι οι «κύριοι όλος ο κόσμος» του Κάφκα, οι μεγάλοι νάρκισσοι, η «εκκωφαντική αναμπουμπούλα από άδεια κονσερβοκούτια, μια καρναβαλική αυλή από τενεκεδάκια με επιγραφή απ’ έξω αλλά τίποτα μέσα…», που έλεγε ο Σαραμάγκου. Οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι πολιτικοί, δεξιά και «αριστερά», με τις ίδιες λέξεις σαν άδεια κουτιά, με την ίδια τοξική οσμή της αποσύνθεσης. Οι λέξεις τους, ακόμα και εκείνες που σε άλλα «χέρια» θα ήταν «όπλα», έχουν χάσει τη μεταφορική τους διάσταση και γι' αυτό είναι «άσφαιρες», δεν γοητεύουν, δεν εκτρέπουν, δεν διαταράσσουν την ταυτότητα και το νόημα της ζωής κάποιου, δεν δημιουργούν ούτε καν αηδία. Γι' αυτό σήμερα δεν υπάρχει η μεγάλη εναλλακτική λύση, αλλά ποικίλες εναλλακτικές λύσεις οι οποίες όμως είναι εκ των προτέρων ενσωματωμένες και ενταφιασμένες. Δεν υπάρχει πάρεξ η υδαρότητα της ζωής, υδαρότητα των σημείων και των μηνυμάτων, η ρευστότητα σωμάτων και αντικειμένων. Εισήλθαμε στην οιονεί υπερφυσική διάσταση της ανέφικτης ανταλλαγής, σ’ ένα επινοημένο φανταστικό γενικό ισοδύναμο, το εικονικό και το δυικό, όπου όλα μπορούν να συνδυαστούν, το κεφάλι αριστερού διανοούμενου και το σώμα άγριου καπιταλιστή. Κι ας επιμένει ο Μουχίκα για τη μικρή τσέπη και τη μεγάλη καρδιά, για την ανάγκη της υλικής αλλά και της πολιτισμικής αλλαγής, για την αλλαγή της νοοτροπίας και της συνήθειας, που είναι πιο επώδυνη και από την υλική αλλαγή…

 

*Δείτε την ταινία του Εμίρ Κουστουρίτσα "El Pepe, una vida suprema" στο Netflix

 

 

    

 

«…κυβέρνηση της χώρας εις απλήν υπηρέτιδα»

 

γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

 

Η ανακοίνωση του προέδρου μια μεγάλης χώρας – καπιταλιστικής, ιμπεριαλιστικής και άλλοτε αποικιοκρατικής – ότι μεταξύ άλλων η χώρα του γιορτάζει μαζί με τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης και τα 200 χρόνια αποικιοκρατικής αρπαγής, μέσω ενός εμβληματικού έργου τέχνης (και κλοπιμαίου), εκφρασμένη ενώπιον του πρωθυπουργού μιας χώρας, η οποία η ίδια έχει υπάρξει θύμα λεηλασίας, είναι θλιβερή, εξοργιστική, βεβαίως αποκαλυπτική για τον πολιτικό – ηθικό κυνισμό του πρώτου και την χυδαία δουλοπρέπεια του δεύτερου (βλ. Ημεροδρόμος imerodromos.gr/afroditi-tis-miloy-an-eiche-cheria-mporei-kai-na-moyntzone/).

 

Είπε, λοιπόν, ο Γάλλος πρόεδρος Ε. Μακρόν ενώπιον του Ελληνα πρωθυπουργού, Κ. Μητσοτάκη «Το 2021 η Ελλάδα θα γιορτάσει τα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία της. Επίσης πριν από 200 χρόνια, το 1821  η Αφροδίτη της Μήλου μπήκε στις συλλογές του Λούβρου. Η έκθεση εντοπίζει τους πολιτιστικούς, διπλωματικούς και καλλιτεχνικούς δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας τον 19ο αιώνα, αναδεικνύοντας πώς μετασχηματίστηκε η άποψη των Ευρωπαίων για την Ελλάδα με την ανακάλυψη της ελληνικής αρχαιότητας».

 

Τί λέει, λοιπόν, εδώ ο Μακρόν; Λέει, σε απλά ελληνικά (ή και γαλλικά) ότι τα υλικά τεκμήρια της ιστορίας και της μνήμης, τα οποία την εποχή της αποκάλυψής τους ( και όχι ανακάλυψής τους) συγκροτούσαν την εθνική αφήγηση του εν τη γενέσει ελληνικού εθνικού – αστικού κράτους, την ίδια στιγμή συγκροτούσαν και την αφήγηση της αστικής τάξης του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού διά της αρπαγής τους. Τώρα, εάν ο πρόεδρος δεν κατονομάζει την αρπαγή ως αρπαγή, αλλά ως περίπατο της Αφροδίτης στο Λούβρο και αν επίσης επιθυμεί να μας πει ότι κατά τον ίδιο τρόπο η Νίκη της Σαμοθράκης πέταξε και προσγειώθηκε στο Παρίσι, αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα.

 

Ας κάνουμε όμως μία μικρή ιστορική αναδρομή:

 

Η επίσημη δράση των ξένων αρχαιολογικών σχολών στην Ελλάδα (με πρώτη εκείνη της Γαλλικής Αρχαιολογικής Σχολής το 1846) ήταν, βεβαίως, η άλλη όψη της διείσδυσης και παρέμβασης των Προστάτιδων Δυνάμεων με τη συναίνεση, αν όχι πρόσκληση της ελληνικής αστικής τάξης, στα εσωτερικά της χώρας.

 

Πριν, όμως, από την ίδρυση των ξένων αρχαιολογικών σχολών επί ελληνικού εδάφους, είχαν σημειωθεί πλείστες όσες περιπτώσεις αρπαγής αρχαιολογικών ευρημάτων, υπό το πρόσχημα της αρχαιοφιλίας ή του φιλελληνισμού. Το φαινόμενο, δε, ήταν τόσο διαδεδομένο ώστε κατέληγε σε πραγματική λεηλασία. Ετσι, στην Γ’ Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας (1827), ψηφίζεται διάταγμα που απαγορεύει την πώληση και εξαγορά αρχαιοτήτων εκτός Ελλάδας. Το 1828 ο Καποδίστριας με εγκύκλιο καλεί του Εκτακτους Επιτρόπους στο Αιγαίο Πέλαγος να επαγρυπνούν, ώστε οι αρχαιότητες να μην εξάγονται από τη χώρα, αλλά να παραχωρούνται στην Κυβέρνηση. Κατά την Δ’ Εθνική Συνέλευση του Αργους το 1829 εκδίδεται πάλι Ψήφισμα «περί απαγορεύσεως της εκτός του κράτους εξαγωγής των μνημείων της αρχαιότητος». Ωστόσο, η Γαλλία δραστηριοποιείται ήδη με επιστημονική αποστολή στην Πελοπόννησο και συγκεκριμένα στην Ολυμπία και για να μην «δυσαρεστηθεί» της επιτρέπεται να μεταφέρει γλυπτά από την Ολυμπία στο Παρίσι «όταν ζητώνται ως συντελούντα εις τα αρχαιολογικάς ερεύνας επιστημονικού τίνος καταστήματος οποιασδήποτε Κυβερνήσεως». Στην πραγματικότητα η γαλλική επιστημονική αποστολή είναι οι Γάλλοι ερευνητές που συνόδευαν το ειρηνευτικό σώμα του Μοριά. Τα ευρήματα, δε, που έφταναν στο Παρίσι γίνονταν δεκτά με ενθουσιασμό από τη γαλλική κοινή γνώμη.

 

Ετσι, λοιπόν, η νομιμοποίηση και αδειοδότηση ξένων αρχαιολογικών σχολών από τη μία πλευρά ήρθε να ικανοποίησει τις Μεγάλες Δυνάμεις και τις επιδιώξεις τους επί ελληνικού εδάφους και από την άλλη έδινε τη δυνατότητα ενός ορισμένου ελέγχου της ανεξέλεγκτης προηγουμένως δράσης διαφόρων «αρχαιολατρών», «αρχαιοδιφών» και άλλων, αλλά πώς; Διά της αποδοχής της ελεγχόμενες εξαγωγής αρχαίων!

 

Στο μεταξύ, η δράση των ξένων αρχαιολογικών σχολών εξελίσσεται σε πεδίο δριμύτατου μεταξύ τους ανταγωνισμού. Η ελληνογερμανική σύμβαση για τις ανασκαφές της Ολυμπίας το 1874 είχε ως αποτέλεσμα την αναζωπύρωση των γαλλικών διεκδικήσεων επί ελληνικού εδάφους, οι οποίες κατέληξαν σε μια νέα σύμβαση μεταξύ ελληνικού και γαλλικού κράτος για την ανασκαφή των Δελφών. Η σύμβαση υπεγράφη το 1882 από τον πρωθυπουργό Αλ. Κουμουνδούρου, ωστόσο προηγουμένως η Αρχαιολογική Εταιρεία είχε αντιδράσει έντονα γι’ αυτές τις διαπραγματεύσεις, αναφέροντας με δριμύ τρόπο πως «τοιαύτη σύμβασις συνεπάγει μείωσιν της επί της χώρας νομίμου κυριαρχίας και καταβιβάζουμε την κυβέρνηση της χώρας εις απλήν υπηρέτιδα ενώ τω έργω μετατίθησιν εις θέσιν κυρίου ξένο κράτος». Η Αρχαιολογική Εταιρεία όχι μόνο δεν ελήφθη υπόψη, αλλά στη σύμβαση προβλεπόταν και η παραχώρηση στους Γάλλους των ευρημάτων που ήταν διπλά και όμοια. Παρόμοια, δε, πρόβλεψη υπήρχε και στη σύμβαση με το γερμανικό κράτος για τις ανασκαφές στην Ολυμπία.

 

Η εν λόγω σύμβαση με το γαλλικό κράτος και με αυτούς τους όρους δεν υλοποιήθηκε διότι ο Χ. Τρικούπης, ως πρωθυπουργός, επεδίωξε να συνδέσει τις ανασκαφές των Γάλλων στους Δελφούς με μια συμφωνία για την κορινθιακή σταφίδα. Και μπορεί αυτή η εξέλιξη να επέτρεψε στην Αρχαιολογική Εταιρεία να επαναφέρει τις αντιδράσεις της και τελικά το 1888 να επιτευχθεί μία συμφωνία χωρίς τους κραυγαλέα απεχθείς όρους των προηγούμενων διαπραγματεύσεων περί εξαγωγής αρχαιοτήτων, εντούτοις διαπιστώνουμε ότι: α) στην αρχαιολογική έρευνα προσδίδεται ανταλλακτική αξία και γίνεται πεδίο συναλλαγής ενόψει μιας εμπορικής συμφωνίας β) η συγκρότηση των μεγάλων ευρωπαϊκών μουσείων είναι παρακολούθημα της συγκρότησης των καπιταλιστικών κρατών με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο επίπεδο του βίαιου προσεταιρισμού εδαφών, προσόδων και αρχαιολογικών ευρημάτων.

 

Φυσικά, η περιπέτεια της λεηλασίας των ελληνικών αρχαιοτήτων και του τρόπου που αποτέλεσαν βασικό υλικό συγκρότησης των μεγάλων μουσείων δεν εξαντλείται εδώ. Τα παραπάνω, όμως, είναι ενδεικτικά αναφορικά με το πώς και γιατί ο Μακρόν με κυνική αυτοπεποίθηση γιορτάζει την αρπαγή της Αφροδίτης της Μήλου και ο Κ. Μητσοτάκης με υποδειγματική υποταγή σιωπά.

 

Και αυτή η σιωπή δεν χαρακτηρίζει μόνο τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό, αλλά διαχρονικά τις ελληνικές κυβερνήσεις, οι οποίες σιωπώντας μπροστά στις μεγάλες λεηλασίες έχουν αναδείξει ως ύψιστη διεκδίκηση την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Με ποιο τρόπο εκδηλώνεται αυτή η διεκδίκηση;

 

Ας θυμηθούμε:

 

Το 2003 ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης παρακαλούσε τον Βρετανό πρωθυπουργό Τόνι Μπλερ, το 2003, να πει κάτι για τα Γλυπτά επειδή «έχουμε εκλογές του χρόνου και ίσως αυτό μπορεί να φανεί χρήσιμο». Το 2002 ο τότε υπουργός Πολιτισμού, Ευ. Βενιζέλος εγκατέλειπε – επί της ουσίας – τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα και μιλούσε για «μακροχρόνιο δανεισμό». Το 2019 ο νυν πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δηλώσει στη βρετανική  εφημερίδα Observer «δεδομένης της σημασίας του 2021, θα προτείνω στον Μπόρις: «Ως πρώτο βήμα δάνεισέ μου τα γλυπτά για μια συγκεκριμένη περίοδο χρόνου και θα σου στείλω πολύ σημαντικά τεχνουργήματα που δεν έχουν φύγει ποτέ από την Ελλάδα για να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο».

 

Αν όμως ο διαμελισμός ενός οικουμενικού μνημείου, όπως ο Παρθενώνας, είναι ύψιστο θέμα και γι’ αυτό η διεκδίκηση εστιάζεται εκεί – και όχι σε άλλα προϊόντα αρπαγής όπως η Αφροδίτη της Μήλου για παράδειγμα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κανένα μεγάλο μουσείο δεν θα δεχόταν να αποχωριστεί τα «διαμάντια» που κατέχει – τότε ο υποβιβασμός του σε προϊόν ανταλλαγής και μάλιστα ανταλλάσσοντας (έστω και με τη μορφή δανεισμού), άλλα αρχαία, δεν εκφράζει παρά την κυνικά αγοραία αντίληψη επί των μνημείων και ενίοτε βαθιά υποτακτική.

 

Και αυτή η αντίληψη, επί των ημερών της ΝΔ, εκφράζεται ενίοτε και διά της σιωπής… είτε αυτή είναι σιωπή υποταγής όταν σου λένε ότι γιορτάζουν τα 200 χρόνια κλοπιμαίου αρχαίου και μένεις βουβός, είτε είναι σιωπή αλαζονικής υπεροχής όταν ενώπιον των διαμαρτυριών για τον τεμαχισμό αρχαίων (βλ. Μετρό Θεσσαλονίκης) απλώς συνεχίζεις αδιάφορος.

 

Πηγές:

 

Β. Πετράκος, Δοκίμιο για την αρχαιολογική νομοθεσία, Αθήνα 1982

 

Ν. Παπαδοπούλου, «Ξένες Αρχαιολογικές Σχολές στην Ελλάδα», Καθημερινή/Επτά Ημέρες, 21.05.2005

 

Ευ. Δωρής, Το δίκαιον των αρχαιοτήτων. Νομοθεσία, νομολογία, ερμηνεία, Αθήνα 1985.

 

 

 

ΣΥΡΙΖΑ-Ιδιωτικοποιήσεις: Ως κυβέρνηση αποθέωσε το ξεπούλημα, ως αντιπολίτευση καταγγέλλει το “έγκλημα”!

 

«Χαρίζετε την περιουσία του ελληνικού λαού με εξοργιστικά ερασιτεχνικό και ύποπτο τρόπο. Βρισκόμαστε μπροστά ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα. Δεν θα το αφήσουμε να περάσει» – Αλέξης Τσίπρας.

 

“Πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα”, λοιπόν, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, κατά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ και την τοποθέτησή του, προχτές, στην Βουλή.

 

Και νομίζουμε ότι πρέπει να πάρουμε απολύτως τοις μετρητοίς τα λόγια του κ.Τσίπρα. Διότι ο άνθρωπος ξέρει από τέτοια “εγκλήματα”. Αν τώρα τα δικά του ήταν “επαγγελματικά” σε αντίθεση με τον «ερασιτεχνικό» – κατά την εκτίμησή του – τρόπο της ΝΔ, αυτά ας τα βρούνε μεταξύ τους οι ξεπουληματίες.

 

Ας θυμηθούμε, λοιπόν:

 

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης της κατάφερε να ολοκληρώσει πλήθος εγκλημάτων, δηλαδή ιδιωτικοποιήσεων. Κατάφερε μάλιστα να ξεπεράσει σε αριθμό εγκλημάτων (ιδιωτικοποιήσεων, δηλαδή) και τις τρεις μνημονιακές κυβερνήσεις Παπανδρέου – Σαμαρά – Παπαδήμου.

 

Στις 25 Μαϊου 2016, δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (δείτε το σχετικό έγγραφο στο τέλος του κειμένου) το επικαιροποιήμενο σχέδιο του ΤΑΙΠΕΔ στο οποίο υπήρχε κατάλογος με 19 ιδιωτικοποιήσεις, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμευόταν να υλοποιήσει! Το προεκλογικό ανέκδοτο «δεν πουλάμε» του 2015, ένα χρόνο μόλις μετά είχε μετατραπεί στο πιο επίσημο πωλητήριο. Εκείνο το επίσημο πωλητήριο είχε τις υπογραφές των υπουργών της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

 

Τι έβγαζαν στο «σφυρί» μεταξύ άλλων;

 

— Το 17% της ΔΕΗ

—  Το 35% των ΕΛΠΕ

—  Το 65% της ΔΕΠΑ

— Το 23% της ΕΥΑΘ

— Το 11% της ΕΥΔΑΠ

— Το 6% του ΟΤΕ

— Την Εγνατία Οδό

— Τις μαρίνες Αλίμου, Χίου, Πύλου

— Το Ελληνικό

—  Τον ΟΛΘ

— Τον ΟΛΠ

—  Τον Αστέρα Βουλιαγμένης,

— Την έκταση Αφάντου

— Την ΤΡΑΙΝΟΣΕ

— Τη ΔΕΣΦΑ

 

Αυτές ήταν οι δεσμεύσεις απέναντι στους δανειστές.

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύτηκε να ξεπουλήσει(επαγγελματικά;)  από τις ενεργειακές υποδομές της χώρας (ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ, ΑΔΜΗΕ) μέχρι λιμάνια, αεροδρόμια, τρένα και άλλες υποδομές χωρίς φυσικά να διστάσει στη λίστα του ξεπουλήματος του να βάλει ακόμα και το νερό!

 

Αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίστηκε μόνο σε σχεδιασμούς. Παρήγαγε και …έργο. Ηταν έγκλημα έγινε… πράξη, για να παραφράσουμε εκείνο το εμπνευσμένο «ήταν δίκαιο έγινε πράξη» που έλεγαν τα στελέχη της Κουμουνδούρου στους  κυβερνητικούς τους δεκάρικους. Ηταν εκείνοι που πήραν την κυβερνητική εξουσία κηρύσσοντας «ανένδοτο αγώνα» κατά του «ξεπουλήματος» της Δημόσιας Περιουσίας, αλλά τελικά ξεπέρασαν ακόμα και τις …προσδοκίες των δανειστών.

 

Για να δούμε το «έργο» τους. Η κυβέρνηση Τσίπρα μέσα σε 4,5 χρόνια μεταξύ άλλων:

— Πούλησε το 67% του ΟΛΠ στους Κινέζους της Cosco δίνοντας βορά στο κεφάλαιο το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.

 

—  Πούλησε το 68% του ΟΛΘ. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης πέρασε στα χέρια της κοινοπραξία SEGT η οποία συνίσταται από το γερμανικό επενδυτικό κεφάλαια Deutsche Invest Equity Partners (47%), την Terminal Link, που είναι θυγατρική του γαλλικού ναυτιλιακού κολοσσού CMA CGM (33%), και την Belterra Investments, συμφερόντων Ιβάν Σαββίδη (20%).

 

— Ξεπούλησε το 66% του ΔΕΣΦΑ στο όμιλο SENFLUGA Energy δίνοντας μάλιστα όλη τη διοίκηση στον «επενδυτή».

 

— Πούλησε τη ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ιταλική Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A., έναντι μόλις 45 εκατ. ευρώ.

 

— «Χάρισε» την έκταση του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στο Λάτση με 92 ευρώ το τ.μ!!! Το 2014 βέβαια ο Τσίπρας δήλωνε: «Αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις σαν το Ελληνικό, καλύτερα ψηφίστε Σαμαρά».

 

— Ξεπούλησε στη Γερμανική «Fraport» τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας.

 

— Ιδιωτικοποίησε το 49% του ΑΔΜΗΕ παραχωρώντας σε ιδιώτες το δίκτυο μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας!

 

— Υπέγραψε την 20ετή παράταση της σύμβασης παραχώρησης του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος».

 

— Πούλησε το 100% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΕΣΣΤΥ, της εταιρείας συντήρησης του τροχαίου υλικού του ΟΣΕ.

 

— Παραχώρησε στον ΟΠΑΠ για 20 χρόνια το αποκλειστικό δικαίωμα του ιπποδρομιακού στοιχήματος.

 

— Παραχώρησε ακόμα και το 5% των μετοχών του ΟΤΕ (από 6% που είχαν μείνει στο ελληνικό δημόσιο) στη Γερμανική «Deutsche Telecom».

 

— Πούλησε τον Αστέρα Βουλιαγμένης ένα από τα μεγαλύτερα «φιλέτα» της Μεσογείου.

 

— Πούλησε την Κασσιόπη στην Κέρκυρα έκταση 490 στρεμμάτων στην NCH Capital Inc., ένα θηριώδες fund με έδρα τη Νέα Υόρκη που θα ρίξει τσιμέντο για θα οικοδομηθούν 35.000 τ.µ. για ένα πεντάστερο ξενοδοχείο, 84 ανεξάρτητες κατοικίες και μια μαρίνα 57 σκαφών.

 

— Ξεπούλησε πλήθος ακινήτων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που ανήκαν στο ελληνικό δημόσιο.

 

Αυτά έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την κυβερνητική θητεία του. Στην οποία όλη η δημόσια περιουσία (με την σύμφωνη γνώμη και φυσικά με την από κοινού ψήφο της ΝΔ στο 3ο Μνημόνιο) τέθηκε ενέχυρο μέχρι το… 2114 προς ξεπούλημα στο Υπερταμείο.

 

Απόδειξη ότι ο νεοδικομματισμός δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον παλιό δικομματισμό: Οπως διαγωνίζονται οι εταίροι του στα “εγκλήματα” έτσι διαγωνίζονται μεταξύ τους στην υποκρισία και στον φαρισαισμό.

 

Ακολουθεί το ΦΕΚ:

 

πηγή

Πώς οι λιγνιτικές μονάδες έσωσαν το ηλεκτρικό σύστημα τον Αύγουστο των πυρκαγιών

 

Ακριβή μεν η ηλεκτρική παραγωγή από λιγνιτικές μονάδες, ωστόσο τον Αύγουστο που υπήρχε κίνδυνος μπλάκ άουτ έδωσαν "ανάσα" στο δίκτυο, εξασφαλίζοντας την απαραίτητη επάρκεια ώστε να μην καταρρεύσει το σύστημα.

 

γράφει ο Θοδωρής Παναγούλης

 

Μεγάλες ανατροπές και ρεκόρ σημειώθηκαν τον Αύγουστο στο μίγμα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ως απόρροια των θερμών ημερών του καύσωνα, των πυρκαγιών και της υψηλής ζήτησης ενέργειας από νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

 

Λιγνίτης και φυσικό αέριο ήταν τα κύρια καύσιμα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Αυτό δημιούργησε ασφάλεια ηλεκτροδότησης, αλλά εκτόξευσε το κόστος παραγωγής ρεύματος, σε μία περίοδο κατά την οποία διεθνώς το ενεργειακό κόστος ακολουθεί ξέφρενη πορεία. Το αποτέλεσμα, σε μεγάλο βαθμό, είναι να περνούν υπέρογκες αυξήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος, που έρχονται να προστεθούν στη γενικότερη ανοδική πορεία λόγω των διεθνών συνθηκών.

 

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΑΔΜΗΕ η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας έφτασε τον Αύγουστο σε επίπεδα ρεκόρ. Για την ακρίβεια τον περασμένο μήνα σημείωσε εντυπωσιακή αύξηση 14,2% σε σχέση με τον περσινό Αύγουστο. Η επίδοση ήταν σε ιστορικά υψηλά, κάτι που καταγράφηκε και τον Ιούλιο (14,4%).

 

Από το ίδιο μηνιαίο δελτίο ενέργειας, διαπιστώνεται ότι σε επίπεδο οκταμήνου (Ιανουαρίου – Αυγούστου) επίσης η ζήτηση κατέγραψε ρεκόρ καθώς ήταν υψηλότερη κατά 4,5% σε σχέση με το ίδιο περσινό διάστημα.

 

 

Σε επιμέρους στοιχεία, τα οποία συνδέονται και με την έκρηξη των τιμών ηλεκτρικού ρεύματος, ξεχωρίζει η ασυνήθιστη υψηλή παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον ακριβό και ρυπογόνο λιγνίτη.

 

Η άπνοια των ημερών του Αυγούστου είχε ως αποτέλεσμα να μην παράγεται ρεύμα από τα φθηνότερα αιολικά πάρκα και έτσι η λιγνιτική παραγωγή έφτασε τον περασμένο μήνα στις 622 Γιγαβατώρες. Μέγεθος το οποίο συναντάται μόνο τους χειμερινούς μήνες προκειμένου να λειτουργήσουν οι τηλεθερμάνσεις στη Δυτική Μακεδονία.

 

Αλλά και η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο κινήθηκε σε υψηλά επίπεδα, προκειμένου να διατηρηθεί η ασφάλεια του συστήματος. Ανήλθε στις 2.254 Γιγαβατώρες. Σε μία περίοδο κατά την οποία οι διεθνείς τιμές φυσικού αερίου διπλασιάζονταν.

 

Επιπλέον, αξίζει να σημειωθεί από το δελτίο του ΑΔΜΗΕ και η μετά από σχεδόν έξι μήνες μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική αγορά. Υποχώρησε στο 63,7% από 65%.     

Anonymous: Στη δημοσιότητα στοιχεία εκατοντάδων φασιστικών site

 

Διαθέσιμα στο Ίντερνετ είναι πλέον, σύμφωνα με την κολεκτίβα Anonymous, 180 gigabyte από τις βάσεις δεδομένων της Epik, της εταιρείας που φιλοξενεί τα περισσότερα ακροδεξιά, συνομωσιολογικά και φασιστικά site στις ΗΠΑ.

 

Η Epik προσέφερε «καταφύγιο» σε ακραίες ομάδες όπως η Qanon (που υποστηρίζει ότι o πλανήτης ελέγχεται από δίκτυο παιδεραστών, κανίβαλων!) τα proud boys αλλά ακόμη και στελεχών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.

  

Κατά τη διάρκεια τετράωρης συνέντευξης Τύπου η Epik παραδέχτηκε με καθυστέρηση μιας εβδομάδας ότι έπεσε θύμα επίθεσης με αποτέλεσμα, όπως είπε, «ορισμένοι να αποκτήσουν πρόσβαση σε στοιχεία που δεν θα έπρεπε να έχουν».

 

«H επίθεση φέρνει στο φως στοιχεία για το ποιοι βρίσκονται πίσω από τα prod boys και άλλες ακροδεξιές ομάδες», υποστήριζε χτες η Washington Post ενώ άλλα ΜΜΕ κάνουν λόγο για τα «Panama Papers της ακροδεξιάς».

 

Οι Anonymous αναφέρουν ότι περιλαμβάνονται στοιχεία χρηστών και πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες και τις συναλλαγές φασιστικών ιστοσελίδων αλλά και τα e-mail που αντάλλασσαν – όχι όμως και πληροφορίες για πιστωτικές κάρτες. Στο μήνυμά τους σατιρίζουν διάφορους ακροδεξιούς συνομωσιολόγους με ειδική αναφορά σε όσους προωθούν τη χρήση ιβερμεκτίνης για την αντιμετώπιση της COVID-19: «Ήρθε καιρός να μάθετε ποιο μέλος της οικογένειάς σας διαχειρίζεται στα κρυφά μια ιστοσελίδα με φετιχ πορνό για άλογα που παίρνουν ιβερμεκτίνη» γράφουν χαρακτηριστικά.

 

Επισημαίνουν πάντως ότι απλοί χρήστες θα δυσκολευτούν να κατεβάσουν το torrent με τα στοιχεία, το οποίο λόγο του μεγέθους του δεν είναι συμβατό με τους περισσότερους torrent clients. Άλλες ομάδες όμως, όπως η Distributed Denial of Secrets (DDoSecrets), προσφέρουν πρόσβαση σε τμήμα των στοιχείων.

  

Επισημαίνεται ότι τα στοιχεία ατόμων και εταιρειών που συμπεριλαμβάνονται στις λίστες, στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν σχετίζονται με ακροδεξιές ομάδες καθώς η Epik προσέφερε φιλοξενία και σε χιλιάδες άλλες ιστοσελίδες.

πηγή  

Στην Πορτογαλία εμβολιάστηκε το 85% του πληθυσμού!

 

Η Πορτογαλία διαθέτει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού κατά του Covid-19 στον κόσμο, με περίπου το 85% του πληθυσμού της να είναι ήδη πλήρως εμβολιασμένο.

 

Το ποσοστό αυτό τοποθετεί την Πορτογαλία στους πρωταθλητές των εμβολιασμών μαζί με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σιγκαπούρη.

 

Η επιτυχία αυτή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον αντιναύαρχο Henrique de Gouveia e Melo. Ο Γκουβέια ε Μέλο τέθηκε επικεφαλής της task force τον Ιανουάριο και έδωσε πνοή σε ένα εμβολιαστικό πρόγραμμα που ξεκίνησε άσχημα δύο μήνες νωρίτερα, μετά από καταγγελίες για πολίτες που αποκτούσαν πρόσβαση στο εμβόλιο χωρίς να έχει έρθει η σειρά τους. Οι καταγγελίες οδήγησαν σε παραίτηση τον προηγούμενο επικεφαλής.

 

Ο Γκουβέια ε Μέλο ήταν η «ήρεμη δύναμη» που διαχειρίστηκε αποτελεσματικά τις διαμαρτυρίες κατά του εμβολίου, μαζί με μια ομάδα περίπου 30 στρατιωτικών, μαθηματικών και γιατρών που συνεργάστηκαν με αξιωματούχους του υπουργείου Υγείας για τον συντονισμό ενός δικτύου περίπου 300 κέντρων εμβολιασμού. Το σύστημα, το οποίο διαχειρίζονταν περίπου 5.000 γιατροί, νοσηλευτές και εθελοντές, χορηγούσε στο αποκορύφωμά του περίπου 154.000 δόσεις την ημέρα.

 

Σε πρόσφατη διαμαρτυρία ο Μέλο απευθύνθηκε ήρεμα στους οργισμένους διαδηλωτές λέγοντας ότι «ο πραγματικός δολοφόνος είναι ο ιός» καθώς υπήρχαν κάποιοι στο πλήθος που κρατούσαν πλακάτ αποκαλώντας τον «δολοφόνο».

 

Τέτοιες διαμαρτυρίες σπανίζουν στην Πορτογαλία και η συντριπτικά θετική διαχείριση του κοινού από τον Γκουβέια ε Μέλο είναι ένας από τους πολλούς παράγοντες που έχουν κάνει τη χώρα πρωτοπόρο στον παγκόσμιο αγώνα εμβολιασμού κατά του Covid.  

πηγή