Όλοι σ' ένα όνειρο χιονισμένο

 

  

γράφει η Αθηνά Παπανικολάου*

  

Κάθε που έρχονται τα Χριστούγεννα με επισκέπτονται το Κοριτσάκι με τα σπίρτα, ο Όλιβερ Τουίστ, ο Εμπενίζερ Σκρούτζ, η θειά Αχτίτσα η Σταχομαζώχτρα, ο Αμερικάνος, ο παπα-Φραγκούλης στο Χριστό στο Κάστρο kαι στριμωχνόμαστε όλοι σ' ένα όνειρο χιονισμένο, κάτασπρο, κι όλοι είναι γελαστοί και το τραπέζι πλούσια στρωμένο, και τρώμε το Χριστόψωμο της γριάς Καντάκαινας, αλλά αυτό δεν είναι φαρμακωμένο σαν και κείνο που πήγε να δώσει της νύφης, κι απέξω σαν να λυσσομανάει ο βοριάς, εκείνος που πάγωνε τ' αρνάκια και η θάλασσα χτυπάει αλύπητα τα βράχια, ταρακουνώντας τη γαλέρα κι η Ακριβούλα έρχεται μαζί με τη γιαγιά της και κάθονται όλοι δίπλα στο παραγώνι, άσπρο κι αυτό, ζαχαρένιο χιόνι σαν δαντέλα νυφιάτικη σκεπάζει τα πρόσωπα τους. Το κοριτσάκι με τα σπίρτα χορεύει, διαρκώς ανυψώνεται με την κάπα του ν' ανεμίζει μέσα σε γιρλάντες νιφάδες, ο Αμερικάνος αφήνει τη βαλίτσα του, χαρίζει τα μαντήλια του στη θεια Αχτίτσα και κουβεντιάζει με τον Σκρούτζ που ακουμπάει στο εβένινο μπαστούνι του, ο παπά Φραγκούλης ετοιμάζεται για τη λειτουργία πάνω στο βράχο και η γιαγιά χαϊδεύει τα μαλλιά-φύκια της ακριβής εγγονής της που παίζει παράμερα με τον μικρούλη Όλιβερ. Πώς έγινε, θάμα και αντίθαμα, και τόσο χιόνι άλιωτο ζέστανε τα όνειρά μας;

 

"Την επαύριον ο άνεμος εκόπασε, το ψύχος ηλαττώθη πολύ, και επωφελούμενοι την ανακωχήν του χειμώνος, απεφάσισαν ν’ απέλθωσιν" Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.

 

*Το κείμενο περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Γλυφό νερό"