Η υγεία υπό κατάρρευση, η κυβέρνηση έχασε την μπάλα, αυτοπροστατευθείτε…

 

γράφει ο  Γιώργος Καρελιάς

 

Πριν κάν εμφανιστεί η νέα μετάλλαξη «Ομικρον», η κατάσταση της πανδημίας στην Ελλάδα βρίσκεται σε τραγικό επίπεδο. Δεν είναι τόσο ότι οι θάνατοι ξεπέρασαν το όριο των 20.000 (κάποτε θα γινόταν κι αυτό), όσο ο πολύ αυξητικός ρυθμός των θανάτων ιδιαίτερα μετά το Νοέμβριο. Ετσι, η Ελλάδα σπάει το νέο ρεκόρ μετά το άλλο και έχει διπλάσιους από το μέσο ευρωπαϊκό όρο θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκους.

 

Αλλά χειρότερο και από αυτό είναι η πολύ ανησυχητική κατάσταση στα νοσοκομεία. Ανθρωποι που χρειάστηκε να νοσηλευθούν περιγράφουν εικόνες χάους και φοβερής ταλαιπωρίας. Πολύωρη αναμονή για να εξετασθούν από γιατρό, άλλη τόση για να κάνουν εξετάσεις. Και μιλάμε για την Αθήνα, όχι για περιφερειακά νοσοκομεία, όπου η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη.

 

Ανθρωποι πεθαίνουν καθημερινά κατά δεκάδες- και ορισμένες μέρες κατά εκατοντάδες- και οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες. Η κυβέρνηση έχει χάσει τη μπάλα. Η έκθεση Τσιόδρα –Λύτρα περιγράφει την τραγική κατάσταση των περιφερειακών νοσοκομείων και επιβεβαιώνει την καθημερινή τραγωδία στις Εντατικές και έξω από αυτές. Διότι εκεί, έξω από τις ΜΕΘ, συντελείται η μεγάλη «σφαγή». Πριν κάν γίνει αυτό γνωστό από την έκθεση των δύο καθηγητών, το είχε πει ένας άλλος, όταν όλοι ψάχναμε γιατί πεθαίνουν κάθε μέρα τόσο πολλοί.

 

Αντί να παραδεχτεί ευθαρσώς το πρόβλημα, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε στη Βουλή επαιρόμενος ότι το είχε αντιμετωπίσει και δεν χρειαζόταν τη μελέτη «κανενός καθηγητή». Πέρα από την άκρως υποτιμητική αναφορά στους δύο μελετητές και ειδικά στον κ. Τσιόδρα, ο κ. Μητσοτάκης επιχείρησε να ρίξει στάχτη στα μάτια της κοινής γνώμης. Φυσικά, ούτε το πρόβλημα των ΜΕΘ αντιμετωπίστηκε ούτε τα περιφερειακά νοσοκομεία ενισχύθηκαν. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του περιγράφουν μια περίπου ιδεατή κατάσταση, αλλά τα αποτελέσματα τους διαψεύδουν καθημερινά. Και, φυσικά, αποτελεί υπεκφυγή η κάθε φορά απόπειρα να καλύψουν τη δική τους καμπούρα δια της παραπομπής σε ό,τι συνέβαινε επί ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτον, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κυβερνά πλέον. Και, δεύτερον, διότι μπορεί επί ΣΥΡΙΖΑ να είχαμε λίγες ΜΕΘ, αλλά δεν είχαμε πανδημία.

 

Το ότι έχουν χάσει τη μπάλα φαίνεται πολύ καθαρά στα μπρος-πίσω που κάνουν στη λήψη στοιχειωδών μέτρων. Τη μία μέρα ο πρωθυπουργός βάζει τον εκπρόσωπό του να ανακοινώσει την καθολική διενέργεια ενός rapid test στις γιορτές και την επομένη ο ίδιος, ως καλός πατερούλης, ακυρώνει το μέτρο, όταν είδε την κατακραυγή .

 

Ναι, αυτό ίσως είναι χειρότερο όλων. Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί κινούνται και αποφασίζουν με επικοινωνιακά κριτήρια. Τους προηγούμενους μήνες έκαναν απανωτά λάθη με κατηγορηματικές δηλώσεις. Διαβεβαίωσαν ότι με τον εμβολιασμό η πανδημία θα εκλείψει και διαψεύστηκαν. Εδωσαν έτσι σήμα χαλάρωσης των εμβολιασμένων, οι οποίοι και νοσούν-έστω ηπιότερα- και μεταδίδουν. Απέκλεισαν επανειλημμένα την επιβολή νέου lockdown και τώρα πολλοί ειδικοί, εγχώριοι και της αλλοδαπής, το θεωρούν αναπόφευκτο. Φοβούμενοι το πολιτικό κόστος, δεν επέβαλαν υποχρεωτικό εμβολιασμό στο Δημόσιο(και ειδικά στην Αστυνομία και στις Ενοπλες Δυνάμεις) ούτε στο χώρο της εστίασης, ενώ σχεδόν όλοι οι ειδικοί το πρότειναν.

 

Τούτων δοθέντων, ο πολίτης δεν μπορεί να βασίζεται σε όσους έχουν καθήκον να τον προστατεύσουν. Οι κυβερνώντες είναι σεπ ναικό και κάνουν σπασμωδικές κινήσεις και η κατάσταση κάθε μέρα γίνεται χειρότερη. Ετσι, το μόνο που απομένει στον πολίτη είναι να αυτοπροστατευθεί. Οι ανεμβολίαστοι να εμβολιαστούν(εξαιρούνται οι ολιγοφρενείς ψεκασμένοι), για να μη χρειαστεί να ζήσουν την εμπειρία της νοσηλείας ή κάτι χειρότερο. Αλλά και οι εμβολιασμένοι να μη νομίζουν ότι είναι άτρωτοι, ας αποφεύγουμε τους συνωστισμούς. Η αυτοπροστασία είναι το μοναδικό μας όπλο, αφού υπάρχουν ακόμα πολλοί γύρω μας ανεύθυνοι και οι κυβερνήτες μας τρέχουν πίσω από τα γεγονότα, με οδηγό τους το πολιτικό κόστος, τουτέστιν τα ψηφαλάκια.

 

Το καλοκαίρι ο κ. Μητσοτάκης έλεγε με περισσή βεβαιότητα ότι έβλεπε «όχι μόνο το φως στο τούνελ, αλλά και το τέλος του τούνελ». Τώρα ξέρουμε ότι συμβαίνει κάτι άλλο. Αυτό που λέει ο αφορισμός του Αμερικανού ποιητή Ρόμπερτ Λόουελ: «Το φως στην άκρη του τούνελ είναι το φως του τρένου που έρχεται καταπάνω μας»…