Αλλη μια ήττα της προπαγάνδας

 

γράφει ο Ευθύμης Ασημακόπουλος

 

 

Είναι ξεκάθαρο πια ότι ο κόσμος δεν τσιμπάει από την προπαγάνδα, τουλάχιστον στην πλειονότητά του. Το είδαμε στο δημοψήφισμα του 2015, το βλέπουμε στις εκλογές σχεδόν κάθε φορά - και όχι μόνο στην Ελλάδα. Τα γκάλοπ έχουν να πέσουν μέσα πάνω από 20 χρόνια, τα ΜΜΕ μπορεί να λένε τα δικά τους, αλλά ο καθένας θα ψηφίσει αυτό που πιστεύει. Το είδαμε και πρόσφατα στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ, με τον Λοβέρδο.

 

Πάμε τώρα σε μια άλλου είδους προπαγάνδα. Αυτή που ξεκίνησαν μαζικά οι άνθρωποι του Γ. Παπανδρέου την περασμένη εβδομάδα. Αρχισαν να διοχετεύουν ότι ο εκλεκτός τους πάει για πρωτιά από την πρώτη Κυριακή, οι επιτελείς του -και καλά πιο συγκρατημένοι- προέβλεπαν ένα ποσοστό γύρω στο 40%, ενώ στα εκλογικά κέντρα τα… στελέχη του ΓΑΠ προσπαθούσαν να επηρεάσουν τον κόσμο που ψήφιζε, με ατάκες όπως «σκίζουμε, σαρώνουμε» και άλλες πιο βαριές, που δεν γράφονται.

 

Ο κόσμος τούς έγραψε κανονικά εκεί που δεν πιάνει μελάνι και έφερε πρώτο τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος λογικά την Κυριακή το βράδυ θα πάρει το χρίσμα του προέδρου. Βαρεθήκαμε τον παλαιοκομματισμό, βαρεθήκαμε την πόλωση που δημιουργεί ο (κάθε) ΓΑΠ για να σώσει ό,τι σώζεται, βαρεθήκαμε τα ψέματα.

 

Ο Ανδρουλάκης μπαίνει στον κεντρικό πολιτικό στίβο ως άφθαρτος και έχει την ευκαιρία να αλλάξει την πολιτική νοοτροπία. Θα δεχτεί πολλά πυρά, αφενός γιατί δεν είναι παλιό τζάκι, αφετέρου διότι το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει και αυτό δεν αρέσει. Ομως, αξίζει μια ευκαιρία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα κριθεί όταν φτάσει η ώρα. Αυστηρά, αλλά δίκαια. Δίχως αφορισμούς και αγκυλώσεις.