Ο βασιλικός...

 

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

 

 

Συμβαίνει, αρκετές φορές, το εξής: όταν η ατμόσφαιρα στο εσωτερικό του σπιτιού γίνεται αποπνικτική, λόγω κυρίως αυτών που βλέπω στην τηλεόραση, βγαίνω στο μπαλκόνι, χαϊδεύω ένα βασιλικό, τεσσάρων χρόνων, με ενάμισι μέτρο ύψος και η διάθεση αλλάζει, βελτιώνεται. Ενα άρωμα διασκορπίζεται στον αέρα και η λύπη και ο πόνος λειαίνονται -μια τρυφερότητα επικαλύπτει την καθημερινότητα. Μήτε σγουρός, μήτε πλατύφυλλος είναι ο βασιλικός της βεράντας, είναι όμως τόσο έντονα αρωματικός και ορθός!

 

Εχει αποξηρανθεί -μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια- δις από τους παγετούς και όμως επιμένει να αναζωογονείται και να υψούται περήφανος λες και απρόσιτος από το μολυσμένο αστικό περιβάλλον. Ενα φυτό μπορεί να μεταμορφώσει την ατμόσφαιρα, να διεισδύσει βαθιά μέσα σου, να σε κατακυριεύσει με την παρουσία του και την ευωδιά των φύλλων του, να σε αποφορτίσει από το βάρος των εικόνων που ξετυλίγονται γύρω σου, ερήμην σου. Δεν είναι μικρό αυτό το βάρος, είναι ασήκωτο σχεδόν, διότι είναι ψευδές τις περισσότερες φορές, υποκριτικό, ιδιοτελές και βρόμικο. Εικόνες φτηνές, χωρίς συναίσθημα, άστοχες, εικόνες λαϊκιστικής υποκουλτούρας και ανέμελου δήθεν κοσμοπολιτισμού, εικόνες μιμητικές άλλων πολιτισμών, ξένων προς τον ελληνικό -τέλος, εικόνες φρίκης από τα όσα διαδραματίζονται στο θέατρο του παραλόγου.

 

Σήμερα [χθες] αγκάλιασα τον υψηλό βασιλικό και ήταν σαν να άκουγα τους χτύπους της καρδιάς του, σαν να άκουγα τη ροή των χυμών του, σαν να έμπαιναν οι χυμοί του μέσα μου, στη δική μου βαρυπενθούσα καρδιά. Εχει και ο πόνος τη μαγεία του, έχει και η λύπη τα αρώματά της -και το ύψος της. Θέλω να πω ότι δεν είναι όλα μαύρα ακόμη κι όταν επικρατεί βαθύ σκοτάδι γύρω μας -το σκοτάδι έχει να κάνει με την καταχνιά που άλλοι έχουν επιβάλει στο μυαλό και την ψυχή μας. Θα μπορούσαμε να διαλύσουμε την ομίχλη αυτή; Ναι, θα απαντούσε, εάν είχε μιλιά, ο βασιλικός, κόντρα στις διαστροφές και τη μοχθηρία που έχουν επικρατήσει σε πολλούς συνανθρώπους, σε πολλούς συνοδοιπόρους εννοείται.

  

Ο βασιλικός δεν είναι σε θέση βέβαια να αποτρέψει τα εγκληματικά ψεύδη του Ελληνα πρωθυπουργού ή να αφανίσει τα σύγχρονα μέσα δικτύωσης και επικοινωνίας, ούτε τη χαμηλή ποιότητα του ελληνικού πολιτισμικού γίγνεσθαι, μπορεί όμως να σε οδηγήσει στην απλοσύνη του μικρόκοσμου, στην ομορφιά και τη φιλία, στην αλληλεγγύη και στην ευωδία του πλανήτη. Είναι δυνατόν ένα λουλούδι να αλλάξει τον κόσμο; Οχι, έναν μικρόκοσμο, όμως, ναι. Τελικά, αυτό είναι που μένει στον καθένα, μετά όλες τις απεγνωσμένες προσπάθειες να κάνει κανείς αισθητή την παρουσία του στον χώρο που κινείται και εργάζεται: η φιλία και ο μικρόκοσμος και η αγάπη που μπορεί κάποιος να εκπέμψει ή να δεχτεί. Η αγάπη είναι η απάντηση, δεν έχει σημασία η ερώτηση. Κόρη μου. Βασιλικέ μου...