Μαλλιά-κουβάρια στον ΣΥΡΙΖΑ: Πυρά εξ αριστερών από Φίλη, κατά Τσίπρα-Πολάκη

 

Δύο ξεκάθαρα μέτωπα, «Κέντρο ή Αριστερά», κάνουν πλέον την εμφάνισή τους στον ΣΥΡΙΖΑ, με τον Αλέξη Τσίπρα να μην έχει αποφασίσει με ποιο από τα δύο θα ταχθεί, ενόψει πολιτικών εξελίξεων στο ΚΙΝΑΛ και επερχόμενων εκλογών.

 

Σε αυτό το πλαίσιο, ο Νίκος Φίλης αρθρογράφησε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», με τίτλο «Με αριστερό ριζοσπαστισμό θα κερδίσουμε τις εκλογές», για να στείλει ένα σαφές μήνυμα προς τον Αλέξη Τσίπρα και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι η επερχόμενη εκλογική μάχη θα είναι σκληρή, βάζοντας ένα σαφές ιδεολογικό πλαίσιο, κόντρα στις επιλογές της ηγεσίας.

 

Η ερμηνεία που κάνει ο Νίκος Φίλης, στο άρθρο του, είναι ότι το επόμενο διάστημα, όταν τελειώσει η αναταραχή λόγω πανδημίας, θα κυριαρχήσουν πολιτικά ο δεξιός και ο αριστερός ριζοσπαστισμός και όχι «οι συμβιβασμοί παραδοσιακού τύπου και οι κεντρώες λύσεις».

 

Γράφει χαρακτηριστικά:

 

«Οι ιδέες του ριζοσπαστισμού, δεξιού ή αριστερού, θα αναμετρηθούν και θα καθορίσουν την τελική διέξοδο σε όλα τα επίπεδα. Θα καθορίσουν τη ζωή δύο, τριών γενεών. Το γνωρίζει καλά η ακραία ριζοσπαστική Δεξιά, που τροποποιεί όλο και πιο επιθετικά την ταυτότητά της, επιζητώντας την πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία. Καιρός να το αντιληφθούμε και εμείς.

 

Συμβιβασμοί «παραδοσιακού τύπου» και δήθεν «κεντρώες λύσεις» στο έδαφος της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης, όπως στη δεκαετία του 1990, δεν προσφέρουν τίποτα απολύτως. Μετά την κατάρρευση του 1989 έχει μετατοπιστεί ο άξονας των εξελίξεων τόσο δεξιά, που οι δυνάμεις του Κέντρου λειτούργησαν σε πολλές περιπτώσεις ως τμήμα του ενιαίου «κόμματος» του κεφαλαίου, σε βάρος της δημοκρατίας, του κοινωνικού κράτους και των πολιτικών, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων».

 

Και προσθέτει:

 

«Οπου αριστερές δυνάμεις, όπως στην Ιταλία και αλλού, επιχείρησαν κεντρώες προσαρμογές, βαπτισμένες “ρεαλιστικές” για να “αρέσουν” στον λεγόμενο μεσαίο χώρο, αποκόπηκαν από το κοινό τους, έχασαν εκλογικά, απέτυχαν, εξαφανίστηκαν, και ως μόνο μετρήσιμο αποτέλεσμα έστειλαν λαϊκό κόσμο προς τα Δεξιά», γράφει χαρακτηριστικά ο κ. Φίλης και ασκεί έντονη κριτική κατά του κ. Τσίπρα υποστηρίζοντας ότι «ενώ τα διεθνή και τα εγχώρια παραδείγματα είναι δυστυχώς πολλά, βλέπουμε σπέρματα αυτής της αντίληψης και στα δικά μας “χωράφια”».

 

Ενδιαφέρον προκαλεί η ευθεία επίθεση που εξαπολύει -χωρίς να τους κατονομάζει- στο δίδυμο Τσίπρα – Πολάκη για την πανδημία, κάνοντας λόγο για «υπόκλιση σε ανορθολογισμούς απέναντι στην πανδημία και τα εμβόλια», ενώ κατακεραυνώνει βασικές πολιτικές επιλογές του κ. Τσίπρα γράφοντας για «αντιλήψεις “πατριωτικές”, που φλερτάρουν με άξονες και αντιάξονες στην περιοχή, φλερτ με όσους εισηγούνται πολιτικές υπερεξοπλισμών και στρατιωτικής ισχύος τύπου Ισραήλ, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο προσφυγικό, συνέχεια επιλογών και δεσμεύσεων της μνημονιακής περιόδου, όπως στη φορολογία, στις εξορύξεις υδρογονανθράκων, στο τραπεζικό σύστημα, στις ιδιωτικοποιήσεις, στο Ελληνικό, στη Fraport».

 

Ο κ. Φίλης γράφει ότι αυτές οι προσαρμογές που επιχειρεί ο κ. Τσίπρας στην πολιτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ «θολώνουν τη φυσιογνωμία του, εμποδίζουν τη διεύρυνση στον πραγματικό κόσμο, τις λαϊκές κοινωνικές δυνάμεις και τη νεολαία και εντέλει αυτές είναι που τον εμποδίζουν να επωφεληθεί από τη φθορά της κυβέρνησης».

 

Ειδικότερα για την πρόθεση του κ. Τσίπρα να συντηρεί το σενάριο της συνεργασίας με το Κίνημα Αλλαγής και το ΜέΡΑ25, ο κ. Φίλης υποστηρίζει ότι «ακόμα κι αν κάποιοι βλέπουν τη συγκυρία “εκλογίστικα”, ας έχουν υπόψη ότι το Κέντρο, εξαιτίας της κοινωνικής πόλωσης και της κατάρρευσης των μεσαίων στρωμάτων, συνιστά πλέον έναν τόπο κοινωνικά, πολιτικά και ιδεολογικά άγονο». Τάσσεται μάλιστα κατά της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο και βάλλει ανοικτά κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζοντας ότι η είσοδος στελεχών από άλλους χώρους, η προσπάθεια να προσεγγίσει ο ΣΥΡΙΖΑ το Κέντρο είναι ο τρόπος για να ενισχύσει ο κ. Τσίπρας το ρόλο του, «ως μόνου εξισορροπητικού παράγοντα».

 

«Είναι άλλο η επιθυμητή, ιδιαιτέρως λόγω απλής αναλογικής, συμμαχία πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων για τη συγκρότηση εναλλακτικής προοδευτικής λύσης στη διακυβέρνηση του τόπου και άλλο η επιδίωξη να εκφραστούν μονοκομματικά παράταιρες, αλλά και στερούμενες κοινωνικού αποτυπώματος, δυνάμεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην ουσία, επιχειρώντας την επαναφορά συνιστωσών με αποκλίνοντα πολλές φορές ιδεολογικά και πολιτικά σχέδια, ενισχύεται –αντικειμενικά– ο ρόλος του «αρχηγού της παράταξης» ως του μόνου εξισορροπητικού παράγοντα, με αναπόφευκτη την υποβάθμιση της δημοκρατικής λειτουργίας», γράφει.

 

 

πηγή