γράφει ο Γιώργος Λιακόπουλος
Αν εξακολουθούσε να εμπνέει και
να εκπροσωπεί αυτούς τους πολίτες, τουλάχιστον με την αρχική αξιοπιστία, δεν θα
είχαν λόγο να στραφούν σε άλλες δυνάμεις.
Η ζωή-στην πολιτική - τραβάει την
ανηφόρα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης επιβεβαίωσε ότι το παλιό δεν μπορεί να νικήσει το
καινούργιο.
Ο Παπανδρέου και ο Λοβέρδος είδαν
τη σκόνη του δικαίως : ήταν υποψήφιοι χωρις να το «δικαιούνται» και έκαναν
καμπάνια σε λωτοφάγους.
Αλλά ο πραγματικός νικητής είναι
η συμμετοχή- και αυτό κάνει πιο συνθέτη την αξιολόγηση του αποτελέσματος.
Κάποιοι θα προσπαθήσουν να το
παρουσιάσουν με βάση την εικαζόμενη προέλευση των ψηφοφόρων.
Μια τέτοια ανάλυση δεν έχει καμία
αξία. Όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου –όταν του θύμιζαν ότι τον ψήφισαν από
την ΕΔΑ το 1964-«η ψήφος δεν έχει οσμή».
Η ουσία είναι ότι ένα κόμμα, που
μετά το 2012 εγκατέλειψε τις μεγάλες επιδόσεις και κινείται μεταξύ φθοράς και
αφθαρσίας-χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιδεολογία και πολιτική και κυρίως χωρίς επιβλητική
ηγεσία-έβγαλε από τις κάλπες του περισσότερες ψήφους από την προηγουμένη φορά.
Και ταυτόχρονα ποντάρει σε ένα νέο άνθρωπο, χωρίς τις αμαρτίες του παρελθόντος.
Η διαφορά ανάμεσα στον ψηφοφόρο
που προσέρχεται για να ενισχύσει συγκεκριμένο υποψήφιο και αυτόν που μετέχει ως
πιστός οπαδός του κόμματος, θα φανεί στις επόμενες εθνικές εκλογές.
Ως τότε όποιος καταλάβει τελικά
το αξίωμα του προέδρου, θα έχει το χρόνο να κάνει τις επιλογές του. Από αυτές
θα κριθεί το μέλλον του κόμματος.
Θα φανεί δηλαδή αν μπορεί να
διαμορφώσει διακριτή ιδεολογία, από την οποία θα προκύπτει συγκεκριμένη
πολιτική, που θα υποστηρίζεται από ευρεία οργάνωση. Και αν ο ίδιος μπορεί να
σταθεί με επάρκεια στο δημόσιο χώρο, απέναντι σε άλλους πολιτικούς αρχηγούς.
Επειδή αυτά είναι πρόωρα, προς το
παρόν το συμπέρασμα που αναδύεται με βεβαιότητα είναι ότι η συμμετοχή, σε πολύ
μεγάλο βαθμό οφείλεται στον… ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Τα τελευταία χρόνια δεν κατάφερε
να εδραιώσει την παρουσία του σε αυτόν τον χώρο, από τον οποίο προήλθε η
εκλογική ισχύς του απότο2015 ως και το 2019.
Ο ΣΥΡΙΖΑ του 3%, δεν έγινε
κυβερνώσα δύναμη επειδή ένας στους τρεις Έλληνες άρχισε να αισθάνεται
«Αριστερός», εμπνεόμενος από το καταστατικό και τις πολιτικές θέσεις του. Κάθε
άλλο.
Η μετακίνηση ήταν μόνο εκλογική-
όταν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ απογοητεύθηκαν από τους ηγέτες του και αναζήτησαν
σε όμορους χώρους, νέο εκπρόσωπο των αντιλήψεών τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας τους γοήτευσε με
τη σπιρτάδα της νεότητας, την επαρκή δημόσια παρουσία του και τον μαχητικό πολιτικό
λόγο του.
Δεν του έδωσαν μόνο την ψήφο
τους, αλλά τον έχρισαν και φυσικό αρχηγό της Δημοκρατικής Παράταξης -και στις
νίκες του 2015 και την ήττα του 2019.
Η προσδοκία τους ήταν ότι ο
Τσίπρας θα μετέτρεπε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε σύγχρονο κόμμα σύμπτυξης Αριστεράς-Κεντροαριστεράς
και θα διεκδικούσε εκ νέου την κυβέρνηση απέναντι στη ΝΔ του Μητσοτάκη με
ανανεωμένο λόγο, κόμμα και στελέχωση.
Θα διαμόρφωνε ριζοσπαστικό
ιδεολογικό προφίλ με περισσότερο αξιόπιστο πολιτικό πρόγραμμα, υποστηριζόμενο
από καινούργια πρόσωπα, που θα είχαν συνάφεια με την κοινωνία, όχι με
μηχανισμούς.
Αυτά δεν συνέβησαν την τελευταία
διετία. Για λόγους που σχετίζονται με τις αντικειμενικές δυσχέρειες της
πανδημίας, αλλά και με τις εσωτερικές αγκυλώσεις του ΣΎΡΙΖΑ: παραμένει κόμμα με
εσωτερικές φράξιες, πολιτικές υστερήσεις και δυσκαμψία προσαρμογής στις
σημερινές συνθήκες.
Το κόστος μεταφέρεται όπως είναι
φυσικό στο πρόσωπο του ηγέτη. Από αυτή την άποψη η μεγάλη συμμετοχή στις
αρχαιρεσίες του ΚΙΝΑΛ συνιστά αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα να πείσει τον κόσμο της
Κεντροαριστεράς ότι τους εκπροσωπεί αυθεντικά.
Αν εξακολουθούσε να εμπνέει και
να εκπροσωπεί αυτούς τους πολίτες, τουλάχιστον με την αρχική αξιοπιστία, δεν θα
είχαν λόγο να στραφούν σε άλλες δυνάμεις.
Ούτε να εκφράσουν διάθεση επαναπατρισμού
στο ΠΑΣΟΚ- αν έχει για πολλούς και αυτή την έννοια η προσέλευση στις κάλπες.
Από αυτή την άποψη ο πρόεδρος του
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει μεγαλύτερη ανάγκη να ερμηνεύσει το αποτέλεσμα των εκλογών του
ΚΙΝΑΛ από ότι ο επόμενος αρχηγός του.
Δεν συμμετείχε στις εκλογές, αλλά
είναι οιονεί ηττημένος ,με βάση την προσέλευση…
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου