Ας αφήσουν το νέο αρχηγό να δοκιμαστεί χωρίς υπονομεύσεις…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Μια μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (37%) της περασμένης Κυριακής είπε ότι θέλει για αρχηγό του Κινήματος Αλλαγής τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ισως ο βασικός λόγος που έγινε αυτό είναι όχι τόσο η ηλικία του, αλλά το γεγονός ότι δεν είναι φθαρμένο πρόσωπο, δεν βαρύνεται με αμαρτίες από το παρελθόν, όπως οι δύο βασικοί αντίπαλοί του.

 

Ο Ανδρέας Λοβέρδος κανονικά δεν έπρεπε να είναι υποψήφιος, εφόσον εκκρεμεί δικαστική έρευνα σε βάρος του. Στις κανονικές δημοκρατίες τα προσέχουν αυτά, ακόμα κι αν αισθάνονται 100% αθώοι. Πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Σεμπάστιαν Κούρτς στην Αυστρία, που παραιτήθηκε από καγκελάριος μόλις έγινε γνωστό ότι η εισαγγελία κάνει έρευνα σε βάρος του. Μόλις προχτές ανακοίνωσε ότι αποχωρεί και από την πολιτική. Ο κ. Λοβέρδος είχε σκανδαλώδη υποστήριξη από τη συντριπτική πλειονότητα των μέσων ενημέρωσης που στηρίζουν την κυβέρνηση. Επιπλέον, σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις τον έφεραν πρώτο και απέτυχαν παταγωδώς. Οι ψηφοφόροι δεν τρώνε (πάντα) κουτόχορτο. Και οι ψηφοφόροι του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ, στη μεγάλη πλειοψηφία τους, έδειξαν ότι δεν θέλουν αρχηγό του τον εκλεκτό του αντίπαλου κόμματος και όσων το υποστηρίζουν.

 

Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν βαρύνεται με τέτοιες αμαρτίες. Όμως, η υποψηφιότητά του ήταν προβληματική εξαρχής. Πρώτον, διότι ένας πρώην πρωθυπουργός του 43% εμφανίζεται να θέλει να γίνει αρχηγός ενός κόμματος του 8%. Δεύτερον, διότι η υποψηφιότητά του κινούσε την υποψία ότι είχε ως βασικό κίνητρο να πάρει μια «ρεβάνς» για όσα υπέστη στην πρωθυπουργική θητεία του 2009-2011.

 

Όμως, σήμερα είμαστε σε άλλη φάση. Ακόμα κι αν ο ίδιος και οι υποστηρικτές του θεωρούν ότι η θητεία του υπονομεύθηκε, δεν υπάρχει πεδίο για «δικαίωση» και «ρεβάνς». Τρίτον, διότι η υποψηφιότητά του προκαλεί την εντύπωση ότι θεωρεί το κόμμα ένα είδος τσιφλικιού, που πρέπει να επανέλθει σ’ αυτόν κληρονομικώ δικαιώματι. Όμως, τέτοιο δικαίωμα δεν υφίσταται, το έχει «καταργήσει» ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου με την περίφημη φράση του «το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται…».

 

Το εκλογικό σώμα, ενστερνιζόμενο κάποια από τα προεκτεθέντα-και, κυρίως, την αδήριτη ανάγκη να δοκιμαστεί η νεότερη γενιά- έφερε τον κ. Παπανδρέου δεύτερο, κάτι διόλου κολακευτικό για πρώην πρωθυπουργό. Θα δώσει τη μάχη στο δεύτερο γύρο της προσεχούς Κυριακής. Αλλά ήδη το κάνει με τρόπο που αρέσει μόνο στους δικούς του. Τώρα θέλει να γίνει ντιμπέιτ, αλλά σ’ αυτό του πρώτου γύρου αρνήθηκε, μόνος αυτός, να συμμετάσχει. Τώρα, για να αποδυναμώσει το αίτημα της ανανέωσης και να πλήξει έτσι το νεότερο αντίπαλό του, λέει ότι η ανανέωση δεν είναι μόνο θέμα ηλικίας. Ομως, είναι και θέμα ηλικίας.

 

Και όσον αφορά τα υπόλοιπα δεν είδαμε στην προεκλογική περίοδο ο κ. Παπανδρέου να εισφέρει κάτι νέο, δεν ξεχώρισε από τους άλλους πέντε υποψηφίους με κάποια ρηξικέλευθη πρόταση(ούτε και οι άλλοι, για να είμαστε δίκαιοι). Τέλος, ο ισχυρισμός του ότι ο κ. Ανδρουλάκης, ως γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, συμμετείχε στη «νομή της εξουσίας» το 2012 δεν αντέχει σε σοβαρή συζήτηση. Πρώτον, διότι ο κ. Παπανδρέου το θυμήθηκε εννιά χρόνια μετά(ούτε κάν στον πρώτο γύρο), αφού έχασε την πρωτιά. Και, δεύτερον, διότι δεν υπάρχει κανένα πολιτικό πρόσωπο που να άσκησε εξουσία και να μην έχει διαπράξει το αμάρτημα της διανομής της. Είναι στη φύση του επαγγέλματος. Αν ο κ. Ανδρουλάκης, ως γραμματέας του κόμματος, συμμετείχε στο μοίρασμα θέσεων, τι διαφορετικό έκαναν ο κ. Παπανδρέου και οι υπουργοί του;

 

Οι ψηφοφόροι του πρώτου γύρου αποδοκίμασαν τα παλιά και φθαρμένα πρόσωπα. Και έδειξαν ότι θέλουν να βγει μπροστά ένα νεότερο και σχετικά άφθαρτο. Πιθανότατα θα το επικυρώσουν στο δεύτερο γύρο της προσεχούς Κυριακής. Μέχρι τότε ασφαλώς ο κ. Παπανδρέου δικαιούται να «επιτίθεται» στον κ. Ανδρουλάκη, γιατί διαφορετικά δεν έχει καμιά τύχη στην κάλπη. Αρκεί οι επιθέσεις να γίνονται σε πολιτικές θέσεις και με αληθινά γεγονότα. Ένα καλό παράδειγμα για το πώς θα μπορούσε να στριμώξει τον κ. Ανδρουλάκη είναι το ερώτημα για τις μετεκλογικές συνεργασίες, αν η κάλπη των επόμενων εκλογών δεν βγάλει αυτοδυναμία. Όμως, ο κ. Παπανδρέου δεν θέτει το ερώτημα αυτό, διότι και ο ίδιος απέφυγε να δώσει απάντηση όσες φορές ρωτήθηκε.

 

Εν κατακλείδι: την Κυριακή οι ψηφοφόροι θα επικυρώσουν, πιθανότατα, αυτό που είπαν, κατά πλειοψηφία, στον πρώτο γύρο. Οι ηττημένοι έχουν υποχρέωση, αν όχι να συνδράμουν, τουλάχιστον να αφήσουν το νέο αρχηγό να δοκιμαστεί χωρίς να τον υπονομεύουν. Αλλωστε, ούτε ο ίδιος θα μείνει στο απυρόβλητο. Μόλις παρέλθει ικανό διάστημα προσαρμογής, θα δεχθεί την επιβαλλόμενη κριτική. Ιδίως αν εξακολουθήσει να αποφεύγει, με γενικολογίες, τα καίρια ερωτήματα.