Ο λογαριασμός των Χριστουγέννων

 

γράφει ο Λευτέρης Κουγιουμουτζής

 

 

Γιατί ο λογαριασμός του ρεύματος πρέπει να έρχεται κάθε χρόνο μες στις γιορτές των Χριστουγέννων;

 

Λες και δεν έφταναν τα τέλη κυκλοφορίας, τα πρωτοχρονιάτικα δώρα των παιδιών, το δώρο για το βαφτιστήρι, που θα περιμένει κι αυτό το κατιτίς του, τα διάφορα ψώνια για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, που θα προστεθούν στο ήδη επιβαρημένο έξοδο του σούπερ μάρκετ, η δόση της Εφορίας, οι λογαριασμοί των τηλεφώνων (κινητών και σταθερού), οι –έτσι κι αλλιώς, πανάκριβες– βενζίνες, το καινούργιο πάγιο κορονοέξοδο για μάσκες όπου δίνουμε οικογενειακώς καμιά πενηνταριά ευρώ τον μήνα (παίρνουμε κι απ’ τις καλές, τις ffp2· δεν είναι να παίζεις μ’ αυτά τα πράματα), ο λογαριασμός του ρεύματος μάς έλειπε μόνο.

 

Κι είναι κι ο φθινοπωρινός, όπερ σημαίνει όχι ο πιο παραφουσκωμένος του χρόνου. Το επόμενο τετράμηνο να δεις τι θα έρθει, που θα ’χουμε ανάψει και τις θερμάστρες με τέτοιο ψοφόκρυο. Για πετρέλαιο, ούτε συζήτηση· άλλωστε τα σώματα των καλοριφέρ στο σπίτι τα ’χουμε κάνει έπιπλα από την εποχή των μνημονίων κι έπειτα. Κι αν κάποιος στην πολυκατοικία τύχει ν’ ανάψει κεντρική θέρμανση, τον κοιτάζουμε οι υπόλοιποι με δέος κι αναρωτιόμαστε μήπως κέρδισε κανένα λαχείο.

 

 

Εδώ και μερικές εβδομάδες ακρίβυναν κατά είκοσι λεπτά το ψωμί κι ο καφές, κι εντάξει τον καφέ πες ότι τον περιορίζουμε, αλλά με τον φούρνο τι γίνεται; Μερικά έξοδα είναι ανελαστικά, πώς να το κάνουμε· ακόμα και μόνοι μας να ζυμώσουμε, θα φανεί το έξοδο στον λογαριασμό του ρεύματος, που λέγαμε. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, τρέχει ένας πληθωρισμός γύρω στο 5% σε ρεκόρ εικοσαετίας, τρέχουμε κι εμείς ξοπίσω του να προλάβουμε ό,τι μπορούμε σπάζοντας τα προσωπικά μας ρεκόρ σε ταχυδακτυλουργικά μπας και φτάσει το μηνιάτικο για όλα αυτά και περιμένουμε το θαύμα των Χριστουγέννων.

 

Ανθρωποφάγος είναι ο άτιμος ο πληθωρισμός, πλήττει κυρίως εμάς τους μικρομεσαίους, που έτσι κι αλλιώς αγωνιζόμαστε να βγάλουμε τον μήνα, κι αν είχαμε και καμιά ισόποση αύξηση στο ημερομίσθιο κάτι μπορεί να γινότανε, αλλά γι’ αυτό ούτε λόγος απ’ τα επίσημα κυβερνητικά χείλη, μονάχα μπαλώματα με εποχικά επιδόματα μια στο τόσο, όμως –σε αντίθεση με το εφάπαξ επίδομα– οι αυξήσεις είναι μόνιμες, άλλωστε σε αυτή τη χώρα όποια τιμή ανεβαίνει, συνήθως δεν ξανακατεβαίνει. Σε άλλες εποχές, θα ελπίζαμε τουλάχιστον πως η αύξηση των τιμών θα έριχνε την ανεργία, αλλά στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία μας αλλού παράγονται τα προϊόντα κι αλλού καταναλώνονται, οπότε δεν διαφαίνεται μια τέτοια πιθανότητα.

 

Οπως και να ’χει πάντως, όλο και κάποιον τρόπο θα βρούμε κι εφέτος να κάνουμε γιορτές και να περάσουμε και καλά.

 

Οχι θα κάτσουμε να σκάσουμε για τον λογαριασμό του ρεύματος.