Το δις εξαμαρτείν...

Μέτρα λιτότητας και ύφεσης της ευρωπαϊκής οικονομίας επιβάλλουν για τα επόμενα επτά χρόνια οι Ευρωπαίοι ηγέτες, καθώς, άβουλοι και μοιραίοι, υποτάχθηκαν προχθές στη Μέρκελ. Παρ' ότι αυξήθηκαν τα μέλη της Ε.Ε., μειώθηκε ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, και μάλιστα σε συνθήκες εντεινόμενης ύφεσης.
Ωσεί παρών στις Βρυξέλλες ο Σαμαράς, όχι μόνο περιορίστηκε στον ρόλο του κομπάρσου, αλλά συνέπραξε στην καταδίκη της χώρας. Παρ' ότι το ΔΝΤ έχει παραδεχτεί το "λάθος" του με "τον πολλαπλασιαστή 0,5", που οδήγησε σε βαθύτερη ύφεση τη χώρα, η κυβέρνηση Σαμαρά δεν θέτει θέμα αύξησης του πολλαπλασιαστή. Αν υιοθετείτο μεγαλύτερος πολλαπλασιαστής (η διεθνής βιβλιογραφία υπολογίζει περίπου 3% για την ελληνική περίπτωση), τότε θα υπήρχε ηπιότερη προσαρμογή και μικρότερη ύφεση και ανεργία.

Έκανε λάθος το ΔΝΤ; Το πιθανότερο είναι να λειτούργησε με την τιμωρητική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η βαθιά ύφεση είναι προϋπόθεση για να εξυγιανθεί η οικονομία! Πρωτότυπη θεολογία της νεοφιλελεύθερης ορθοδοξίας ότι για να σωθεί μια χώρα πρέπει πρώτα να καταστραφεί!
Ο Σαμαράς υπερηφανεύεται ότι η όψιμη παραδοχή του ΔΝΤ επιβεβαιώνει την κριτική που ως αντιπολίτευση είχε ασκήσει στο Μνημόνιο. Κάνει όμως πως δεν καταλαβαίνει ότι έτσι αποδεικνύεται η χρεωκοπία της γραμμής που ακολουθεί η κυβέρνησή του. Προκαλεί απορία η άρνηση των συγκυβερνώντων αρχηγών να θέσουν θέμα αλλαγής του πολλαπλασιαστή. Ο νέος πολλαπλασιαστής θα ισοδυναμούσε με επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, ακόμη και με διεκδίκηση αποζημίωσης του ελληνικού κράτους για την εκτίναξη του δημόσιου δανεισμού που το Μνημόνιο προκάλεσε στη χώρα.
Η επιμονή των τριών στην πιστή εφαρμογή του Μνημονίου όχι μόνο αποκαλύπτει την ανειλικρίνεια των προεκλογικών δεσμεύσεών τους, αλλά χρησιμοποιείται ως όχημα επιβολής νέων σκληρών μέτρων, όπως φάνηκε με το νέο Μεσοπρόθεσμο που ανακοινώθηκε προχθές. Όταν δεν βγαίνει το πρόγραμμα, γιατί βασίζεται σε λάθος παραδοχές, τότε ενεργοποιείται η θεωρία των "ισοδυνάμων μέτρων", που σημαίνει παραπέρα καταβύθιση της χώρας στην ύφεση και την ανεργία.
Το δις εξαμαρτείν ισοδυναμεί με έγκλημα εις βάρος της χώρας και της κοινωνίας. Δεν πρόκειται πλέον για "λάθος", αλλά για συνειδητή επιλογή εξυπηρέτησης ταξικών συμφερόντων και ανατροπής κοινωνικών κατακτήσεων. Μια τέτοια επιλογή είναι αναμενόμενο να προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις, τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιμετωπίσει με ολοένα και μεγαλύτερη καταστολή και αυταρχική υποτροπή. Άλλη μια απόδειξη ότι το δράμα που ζει η χώρα δεν είναι στενά οικονομικό, αλλά πολιτικό, και η διέξοδος απ' αυτό προϋποθέτει τη δημοκρατική ανατροπή, με όρους κινήματος και λαϊκής συμμετοχής.
http://www.avgi.gr/