Ο πολλαπλασιαστής και ο συνδικαλιστής

Του Νίκου Απ. Παπανδρέου

Η εικονική πραγματικότητα του τρομοκράτη αριστερού συνδικαλιστή "και άλλα αναγνώσματα" δεν είναι παρά ένας κουρνιαχτός μικρής κλίμακας. Δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα της βαρβαρότητας που αναγκάστηκε να ομολογήσει το ΔΝΤ με τους πολλαπλασιαστές του

Έμελλε να το δούμε κι αυτό. Αφού θριάμβευσε επί της κοινωνίας, αφήνοντάς την αναίσθητη (τουλάχιστον), η κυβέρνησή μας θριαμβεύει και επί του ΣΥΡΙΖΑ στο πεδίο των τηλεοπτικών παραθύρων και των δημοσκοπήσεων. Κεδίκογλου και Δένδιας, όπως Μιλτιάδης και Θεμιστοκλής. Κρίμα που τη σύγκριση με τον Κολοκοτρώνη την έκλεψε στο νήμα κάποιος Ντερτιλής.
Η πολιτική επικαιρότητα λοιπόν τρέχει και μεταβάλλεται στους ρυθμούς που καθημερινά προσπαθούν να επιβάλλουν κυβερνητικά επιτελεία και μεγάλα μέσα
ενημέρωσης. Ο πολίτης, ήδη ζαλισμένος από τα Μνημόνια, είναι σαν να παρακολουθεί ενα μπαλάκι του τένις να πετάγεται από τα πολιτικο-οικονομικά σκάνδαλα στη "Βίλλα Αμαλία" και από το ταξίδι Τσίπρα στις ΗΠΑ στις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Εκκλησία. Το πνεύμα δυσκολεύεται να ηρεμήσει και να κρίνει. Ακριβέστερα, δυσκολεύεται να δει τα γεγονότα στην κατάλληλη κλίμακα για να αξιολογήσει τη σημασία τους.
Η έννοια της κλίμακας, του χαρακτηριστικού εκείνου μεγέθους στον χώρο ή τον χρόνο, όπου τα γεγονότα αποκτούν το νόημά τους, παραβλέπεται συχνά. Είναι χρήσιμο να δούμε την έννοια της κλίμακας με απλά παραδείγματα.
Η Γη, ιδωμένη από το διάστημα, είναι σφαίρα. Βαδίζοντας στην Αθήνα, ανάμεσα στα κτήρια, τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη, τίποτα δεν θυμίζει σφαίρα. Η κλίμακα του χώρου όπου κινούμαστε αναδεικνύει διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της ίδιας αντικειμενικής πραγματικότητας.
Το ίδιο ισχύει για τον χρόνο. Σε κλίμακα ενός λεπτού, ένας συρμός του μετρό μπορεί να κινείται ταχύτατα ή και να περιμένει στον σταθμό. Σε κλίμακα δέκα λεπτών μπορούμε να έχουμε μια συνολικότερη εικόνα του τρόπου που κινείται.
Σε μεταβατικές περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε, η χαρακτηριστική κλίμακα μεγαλώνει. Αυτή η καταπληκτική ιδιότητα του κόσμου μας σημαίνει πως τα επιμέρους και τα συγκυριακά έχουν ακόμα πιο μικρή συγκριτικά αξία.
Τελικά, τις πταίει; Ο πολλαπλασιαστής του ΔΝΤ ή ο συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ; Τα θέματα της κυβερνητικής επικοινωνιακής ατζέντας έχουν πολύ μικρή ενέργεια για να επηρεάσουν τις εξελίξεις, ακριβώς γιατί κινούνται σε πολύ μικρή χωρική και χρονική κλίμακα. Στον χώρο, αποκόπτουν την Ελλάδα από την Ευρώπη, η οποία εμφανίζεται ως ο ισχυρός ηγεμόνας που κάποια στιγμή θα μας λυπηθεί. Στον χρόνο, ανακαλύπτουν θέματα είτε δευτερο-τριτεύοντα όπως η "Βίλλα Αμαλία", είτε ανύπαρκτα όπως οι δήθεν καταστροφές που προκάλεσε το ΠΑΜΕ. Στοχεύουν στη πρόσκαιρη λήθη και στην εξίσου πρόσκαιρη μετατόπιση της οργής των πολιτών προς τους ανεμόμυλους της "τρομοκρατίζουσας" Αριστεράς των φαντασιώσεων του κυβερνητικού εκπροσώπου.
Τα σοκ των Μνημονίων έχουν σκοπό να εγκλωβίζουν τον νου των πολιτών σε περιορισμένες κλίμακες χώρου και χρόνου και να τον ελέγξουν μέσω του φόβου. Η Αριστερά τον απελευθερώνει, δείχνοντας τους οιωνούς των ευρωπαϊκών και ευρύτερων ακόμα εξελίξεων. Η διευρυνόμενη πεποίθηση για την ανάγκη άμεσης απεξάρτησης της ηπείρου μας από τη λιτότητα και τη φτωχοποίηση, η προοδευτική άνοδος ριζοσπαστικών αριστερών δυνάμεων στην Ευρώπη, η υπαρκτή στροφή της αμερικανικής πολιτικής προς περισσότερο κοινωνικά πρόσημα, είναι σημαντικά στοιχεία. Είναι φανερό πως δεν θα ανοίξουν άμεσα τον προθάλαμο του σοσιαλισμού. Όμως οι κοινωνικές αλλαγές, άλλοτε αργές και άλλοτε ταχείες, είναι προϋπόθεση και όχι αποτέλεσμα του σοσιαλιστικού οράματος.
Είναι καιρός να δούμε ποιες είναι οι σημαντικές κλίμακες για μια κυβέρνηση που νοιάζεται για την αξιοπρέπεια των πολιτών. Σημαντική χωρική κλίμακα για συζήτηση είναι οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, αξιοποιώντας τις δυνατότητες διαπραγμάτευσης που παρέχουν. Δεν είναι τα τοπικά τηλεοπτικά παράθυρα της αερολογίας και της πεπονόφλουδας. Σημαντική χρονική κλίμακα για ανάπτυξη είναι επενδύσεις που θα προσφέρουν και κοινωνικό όφελος σε εύλογο βάθος χρόνου. Δεν είναι το βιαστικό ξεπούλημα με αμφισβητούμενο εφάπαξ χρηματικό όφελος, που συμψηφίζεται με το χρέος και αφήνει τη χώρα και την κοινωνία φτωχότερη.
Σημαντική για τους προοδευτικούς πολίτες είναι η αλλαγή που προσδοκούν, με αριστερό πρόσημο. Η εικονική πραγματικότητα του τρομοκράτη αριστερού συνδικαλιστή "και άλλα αναγνώσματα" δεν είναι παρά ένας κουρνιαχτός μικρής κλίμακας. Δεν μπορεί να κρύψει την πραγματικότητα της βαρβαρότητας που αναγκάστηκε να ομολογήσει το ΔΝΤ με τους πολλαπλασιαστές του. Τα γεγονότα είναι πεισματάρικα, όπως λέει ο Δημήτρης Παπαδημούλης, έχουν υπομονή, ίσως όχι τόση πολλή πια.
http://www.avgi.gr/