Οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, Οικονομολόγου, μέλους της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Κάτι που πραγματικά έχουμε διδαχθεί καλά στα τρία χρόνια μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα είναι ότι η λιτότητα οδηγεί σε ύφεση, η οποία καθιστά το δημόσιο χρέος μη-βιώσιμο. Ό,τι ισχύει για τη σχέση ύφεσιακής πολιτικής και δημόσιου χρέους ισχύει και για το ιδιωτικό χρέος. Με άλλα λόγια όσο συρρικνώνεται το διαθέσιμο εισόδημα, όσο αυξάνεται η ανεργία και όσο μειώνεται ο τζίρος, το άχθος της υπερχρέωσης για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτο. 

Επομένως, όποια πολιτική για ανακούφιση των δανειοληπτών δεν εκκινεί από την ανάσχεση της ύφεσης και την ενίσχυση του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών στην ουσία αδυνατεί να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ο στρουθοκαμηλισμός αυτού του τύπου είναι διάχυτος απο την πλευρά της τρικομματικής συγκυβέρνησης, όταν επιλέγει να αναφερθεί στο πρόβλημα της τραπεζικής υπερχρέωσης.

Ο τερματισμός της λιτότητας από μόνος του αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να σπάσει ο φαύλος κύκλος, αλλά όχι ικανή συνθήκη για την άμεση ανακούφιση των δανειοληπτών. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ από τον Άυγουστο ήδη του 2012 είχε καταθέσει Σχέδιο Νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, το οποίο απορρίφθηκε από την κυβέρνηση τον Οκτώβριο, ενώ πρόκειται να καταθέσει και νομοσχέδιο για τις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις. 

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ συνίσταται στους παρακάτω άξονες:

Ολική διαγραφή υποχρεώσεων δανειοληπτών που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας (7.178 ευρώ κατ’ατομο και 15.073 ευρώ για τετραμελή οικογένεια)

Μερική διαγραφή υποχρεώσεων δανειοληπτών προς τις τράπεζες, με εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια, που θα αντιστοιχεί στο ποσοστό της μείωσης του διαθεσίμου εισοδήματος από την 1/1/2010 μέχρι σήμερα. Οι μειώσεις αυτές θα πρέπει να γίνονται σε ετήσια βάση για να λαμβάνονται υπόψη οι ετήσιες μεταβολές εισοδήματος. 

Μείωση των μηνιαίων καταβολών ενός δανειολήπτη ή μιας οικογένειας προς όλες τις τράπεζες, έτσι ώστε να μην ξεπερνά το 30% του μηνιαίου διαθέσιμου εισοδήματος. Το υπόλοιπο ποσό άνω του 30% της ετήσιας υποχρέωσης του δανειολήπτη θα διαγράφεται οριστικά.

Εκλογίκευση των επιτοκίων σε καταναλωτικά και στεγαστικα δάνεια, καθώς και σε πιστωτικές κάρτες και τα όρια υπεραναλήψεως.

Απαγόρευση κάθε αναγκαστικής εκτέλεσης ή είσπραξης από την αίτηση του δανειοληπτη και μετά, καθώς και οποιασδήποτε τηλεφωνικής όχλησης.

Μία τέτοια ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά θα έχει θετικές συνέπειες για την οικονομία, αφού θα αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και συνακόλουθα η κατανάλωση και ο τζίρος των επιχειρήσεων. Από την άλλη, είναι μία πρόταση ρεαλιστική, αφού ένα σημαντικό ποσό από τα 48 δις της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κατευθύνονται στην αναπλήρωση της μειωμένης κεφαλαιακής τους επάρκειας λόγω των επισφαλών δανείων. Άλλωστε ένα μεγάλο μέρος από αυτά θα αναγκαστούν τελικά να τα διαγράψουν (αφού οι δανειολήπτες θα αδυνατούν να τα αποπληρώσουν) αυξάνοντας έτσι τις ζημιές τους.

Εφημερίδα των Συντακτών, Σάββατο 23/2/2013 via http://www.left.gr/