Αναρτήσεις
Του Γ.Δελαστίκ
Ξεχωριστή θα είναι φέτος η εθνική γιορτή του Βελγίου την Κυριακή.
Την ημέρα αυτή θα παραιτηθεί, όπως έχει ήδη προαναγγείλει προ τριών
εβδομάδων, ο βασιλιάς Αλβέρτος, έχοντας συμπληρώσει μια ολόκληρη
εικοσαετία στον θρόνο, αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του στις 9 Αυγούστου
του 1993, διαδεχόμενος τον αδελφό του, Μποντουέν. Στον βελγικό θρόνο θα
ανεβεί τώρα ο γιος του Αλβέρτου, ο 53χρονος Φίλιππος.
Η αναγόρευση του πρίγκιπα Φιλίππου σε βασιλιά είχε συζητηθεί και προ εικοσαετίας - να έκαναν δηλαδή τον Φίλιππο βασιλιά και όχι τον πατέρα του, τον Αλβέρτο. Ο πολιτικός κόσμος του Βελγίου όμως ήταν ανήσυχος και θεωρούσε «ανέτοιμο» τον τότε 33χρονο Φίλιππο για τον ρόλο του συνταγματικού μονάρχη. Με επικεφαλής τον τότε πρωθυπουργό του Βελγίου Ζαν - Λικ Ντεάν έπεισαν τον Αλβέρτο, ο οποίος ήταν πασίγνωστος καλοπερασάκιας που δεκάρα δεν έδινε για τα κοινά, να... «κάνει το καθήκον του» και να γίνει μονάρχης. Εγινε έτσι... «βασιλιάς κατά τύχη», όπως αποκλήθηκε, προς γενική κατάπληξη Βέλγων και ξένων. Ούτε ο ίδιος ο Αλβέρτος δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα «ρίζωνε» στον βελγικό θρόνο για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Και όχι μόνο αυτό. Κατάφερε να δημιουργήσει τον «μύθο του βασιλιά σωτήρα», όπως έγραψε η γαλλόφωνη βελγική εφημερίδα «Λε Σουάρ».
Ο ρόλος του Βέλγου μονάρχη είναι απολύτως διακοσμητικός, εκτός από μία και μόνη περίπτωση: στις διαπραγματεύσεις σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού κομμάτων - και στο Βέλγιο μόνο τέτοιες κυβερνήσεις υπήρξαν. Στις διαπραγματεύσεις αυτές ο ρόλος του βασιλιά μπορεί να είναι σημαντικός έως και σχεδόν καθοριστικός, αναλόγως των εκλογικών αποτελεσμάτων και της πολιτικής συγκυρίας και του βάθους της εθνικής πολιτικής κρίσης, στην οποία παραδέρνει επί πολλές δεκαετίες το Βέλγιο. Μετά τις εκλογές της 10ης Ιουνίου 2007, η όξυνση της διαπάλης ανάμεσα στους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς και τους γαλλόφωνους Βαλόνους οδήγησε σε αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης επί... 9 μήνες! Φτάσαμε στον Απρίλιο του 2008 για να σχηματιστεί κυβέρνηση υπό τον Ιβ Λετέρμ, η οποία κατέρρευσε σε μερικούς μήνες, στις 19 Δεκεμβρίου 2008.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον γνωστό μας Χέρμαν βαν Ρομπάι. Στις 13 Ιουνίου 2010 έγιναν νέες εκλογές. Ακολούθησε πραγματική πολιτική κόλαση! Καθώς υπερενισχύθηκε η αποσχιστική Νέα Φλαμανδική Συμμαχία του Μπαρτ Ντε Βέφερ, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει χωριστό κράτος της Φλάνδρας, το Βέλγιο έμεινε χωρίς κυβέρνηση επί... 541 ημέρες!!! Εκαναν εκλογές το 2010 και έφτιαξαν κυβέρνηση το 2012! Με τη Νέα Φλαμανδική Συμμαχία πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά στη Φλάνδρα η κατάσταση γίνεται πολύ δύσκολη.
Καθώς ο βελγικός βασιλικός οίκος είναι γαλλικής προέλευσης και ως εκ τούτου πολύ αντιπαθής στους Φλαμανδούς, με αποτέλεσμα να είναι άκρως αμφισβητήσιμη η επιβίωση της βελγικής μοναρχίας σε περίπτωση διάλυσης του Βελγίου, ο Αλβέρτος έχει προσωπικό συμφέρον να κάνει ό,τι μπορεί για να φτιάξει μια κυβέρνηση που να αναχαιτίσει τους Φλαμανδούς αποσχιστικούς. Τελικά συνέβαλε ουσιωδώς στο να επιτευχθεί αυτός ο στόχος - ή τουλάχιστον αυτό διαδίδει η βελγική μοναρχία για να προασπίσει τα συμφέροντά της. Ο Αλβέρτος συνέτεινε τα μέγιστα στο να διατηρηθεί ως ενιαίο κράτος το Βέλγιο, ισχυρίζεται.
Ο χρόνος κυλάει όμως γρήγορα. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, τον Μάιο του 2014 το αργότερο, στο Βέλγιο πρέπει να γίνουν πάλι βουλευτικές εκλογές, καθώς συμπληρώνεται η τετραετία. Αν επιβεβαιωθούν σε ικανό βαθμό οι δημοσκοπήσεις, η διάσπαση του Βελγίου θα είναι ακόμη δυσκολότερο να αποφευχθεί.
Οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η Νέα Φλαμανδική Συμμαχία έχει αυτή τη στιγμή δημοσκοπικό ποσοστό από... 35% έως και 40%! Αν κάποιο παρόμοιο ποσοστό αναδυθεί και από τις κάλπες, η αποτροπή της απόσχισης της Φλάνδρας δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Θα είναι πολύ δύσκολο δε για τον άπειρο βασιλιά Φίλιππο να παίξει κάποιο ρόλο στο θέμα αυτό - χώρια που τον Φίλιππο δεν φαίνεται να τον συμπαθεί κανείς. «Δεν είναι ικανός για βασιλιάς» έγραψε η φλαμανδόφωνη βελγική εφημερίδα «Ντε Μόρχεν», αποδίδοντας την εκτίμηση αυτή σε ανώνυμο «πρώην αξιωματούχο της βασιλικής αυλής».
Δεν φαίνεται πάντως να τον συμπαθούν ούτε οι Γάλλοι, καθώς ο Φίλιππος σπούδασε στο βρετανικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στο αμερικανικό του Στάνφορντ, άρα στερείται σοβαρής γαλλικής παιδείας.
Για τους γαλλόφωνους Βέλγους, πάντως, όλη αυτή η εκστρατεία περί ανικανότητας του Φιλίππου να ασκήσει βασιλικά καθήκοντα «έχει μοναδικό στόχο να υποσκάψει τη μοναρχία, ένα από τα σπάνια σταθεροποιητικά στοιχεία αυτής της χώρας», όπως έγραψε η δεξιά εφημερίδα «Λα Λιμπρ Μπελζίκ».
http://www.ethnos.gr/
Η αναγόρευση του πρίγκιπα Φιλίππου σε βασιλιά είχε συζητηθεί και προ εικοσαετίας - να έκαναν δηλαδή τον Φίλιππο βασιλιά και όχι τον πατέρα του, τον Αλβέρτο. Ο πολιτικός κόσμος του Βελγίου όμως ήταν ανήσυχος και θεωρούσε «ανέτοιμο» τον τότε 33χρονο Φίλιππο για τον ρόλο του συνταγματικού μονάρχη. Με επικεφαλής τον τότε πρωθυπουργό του Βελγίου Ζαν - Λικ Ντεάν έπεισαν τον Αλβέρτο, ο οποίος ήταν πασίγνωστος καλοπερασάκιας που δεκάρα δεν έδινε για τα κοινά, να... «κάνει το καθήκον του» και να γίνει μονάρχης. Εγινε έτσι... «βασιλιάς κατά τύχη», όπως αποκλήθηκε, προς γενική κατάπληξη Βέλγων και ξένων. Ούτε ο ίδιος ο Αλβέρτος δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα «ρίζωνε» στον βελγικό θρόνο για είκοσι ολόκληρα χρόνια. Και όχι μόνο αυτό. Κατάφερε να δημιουργήσει τον «μύθο του βασιλιά σωτήρα», όπως έγραψε η γαλλόφωνη βελγική εφημερίδα «Λε Σουάρ».
Ο ρόλος του Βέλγου μονάρχη είναι απολύτως διακοσμητικός, εκτός από μία και μόνη περίπτωση: στις διαπραγματεύσεις σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού κομμάτων - και στο Βέλγιο μόνο τέτοιες κυβερνήσεις υπήρξαν. Στις διαπραγματεύσεις αυτές ο ρόλος του βασιλιά μπορεί να είναι σημαντικός έως και σχεδόν καθοριστικός, αναλόγως των εκλογικών αποτελεσμάτων και της πολιτικής συγκυρίας και του βάθους της εθνικής πολιτικής κρίσης, στην οποία παραδέρνει επί πολλές δεκαετίες το Βέλγιο. Μετά τις εκλογές της 10ης Ιουνίου 2007, η όξυνση της διαπάλης ανάμεσα στους ολλανδόφωνους Φλαμανδούς και τους γαλλόφωνους Βαλόνους οδήγησε σε αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης επί... 9 μήνες! Φτάσαμε στον Απρίλιο του 2008 για να σχηματιστεί κυβέρνηση υπό τον Ιβ Λετέρμ, η οποία κατέρρευσε σε μερικούς μήνες, στις 19 Δεκεμβρίου 2008.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση υπό τον γνωστό μας Χέρμαν βαν Ρομπάι. Στις 13 Ιουνίου 2010 έγιναν νέες εκλογές. Ακολούθησε πραγματική πολιτική κόλαση! Καθώς υπερενισχύθηκε η αποσχιστική Νέα Φλαμανδική Συμμαχία του Μπαρτ Ντε Βέφερ, ο οποίος θέλει να δημιουργήσει χωριστό κράτος της Φλάνδρας, το Βέλγιο έμεινε χωρίς κυβέρνηση επί... 541 ημέρες!!! Εκαναν εκλογές το 2010 και έφτιαξαν κυβέρνηση το 2012! Με τη Νέα Φλαμανδική Συμμαχία πρώτο κόμμα με μεγάλη διαφορά στη Φλάνδρα η κατάσταση γίνεται πολύ δύσκολη.
Καθώς ο βελγικός βασιλικός οίκος είναι γαλλικής προέλευσης και ως εκ τούτου πολύ αντιπαθής στους Φλαμανδούς, με αποτέλεσμα να είναι άκρως αμφισβητήσιμη η επιβίωση της βελγικής μοναρχίας σε περίπτωση διάλυσης του Βελγίου, ο Αλβέρτος έχει προσωπικό συμφέρον να κάνει ό,τι μπορεί για να φτιάξει μια κυβέρνηση που να αναχαιτίσει τους Φλαμανδούς αποσχιστικούς. Τελικά συνέβαλε ουσιωδώς στο να επιτευχθεί αυτός ο στόχος - ή τουλάχιστον αυτό διαδίδει η βελγική μοναρχία για να προασπίσει τα συμφέροντά της. Ο Αλβέρτος συνέτεινε τα μέγιστα στο να διατηρηθεί ως ενιαίο κράτος το Βέλγιο, ισχυρίζεται.
Ο χρόνος κυλάει όμως γρήγορα. Σε λιγότερο από έναν χρόνο, τον Μάιο του 2014 το αργότερο, στο Βέλγιο πρέπει να γίνουν πάλι βουλευτικές εκλογές, καθώς συμπληρώνεται η τετραετία. Αν επιβεβαιωθούν σε ικανό βαθμό οι δημοσκοπήσεις, η διάσπαση του Βελγίου θα είναι ακόμη δυσκολότερο να αποφευχθεί.
Οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης δείχνουν ότι η Νέα Φλαμανδική Συμμαχία έχει αυτή τη στιγμή δημοσκοπικό ποσοστό από... 35% έως και 40%! Αν κάποιο παρόμοιο ποσοστό αναδυθεί και από τις κάλπες, η αποτροπή της απόσχισης της Φλάνδρας δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Θα είναι πολύ δύσκολο δε για τον άπειρο βασιλιά Φίλιππο να παίξει κάποιο ρόλο στο θέμα αυτό - χώρια που τον Φίλιππο δεν φαίνεται να τον συμπαθεί κανείς. «Δεν είναι ικανός για βασιλιάς» έγραψε η φλαμανδόφωνη βελγική εφημερίδα «Ντε Μόρχεν», αποδίδοντας την εκτίμηση αυτή σε ανώνυμο «πρώην αξιωματούχο της βασιλικής αυλής».
Δεν φαίνεται πάντως να τον συμπαθούν ούτε οι Γάλλοι, καθώς ο Φίλιππος σπούδασε στο βρετανικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στο αμερικανικό του Στάνφορντ, άρα στερείται σοβαρής γαλλικής παιδείας.
Για τους γαλλόφωνους Βέλγους, πάντως, όλη αυτή η εκστρατεία περί ανικανότητας του Φιλίππου να ασκήσει βασιλικά καθήκοντα «έχει μοναδικό στόχο να υποσκάψει τη μοναρχία, ένα από τα σπάνια σταθεροποιητικά στοιχεία αυτής της χώρας», όπως έγραψε η δεξιά εφημερίδα «Λα Λιμπρ Μπελζίκ».
http://www.ethnos.gr/
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου