Ο Ντόκος, ο Σαμαράς και η συνεκμετάλλευση: Ένας εκρηκτικός πολτός στο μπλέντερ της κυβέρνησης

γράφει η Μαρίνα Αλεξανδρή

Τι σχέση έχει ο Ντόκος με τον Σαμαρά; Σε πρώτο επίπεδο καμία. Αλλά στην πραγματικότητα μεγάλη. Οι γνωρίζοντες τα γαλάζια παρασκήνια λένε ότι ο αναπληρωτής σύμβουλος ασφάλειας του Κυριάκου Μητσοτάκη Θάνος Ντόκος αναγκάστηκε να δίνει εξηγήσεις επί εξηγήσεων για όσα είπε περί συνεκεμετάλλευσης (στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» της Κύπρου) επειδή ένα σαμαρικό σύστημα τον έβγαλε στη σέντρα.

Εφημερίδες και ιστοσελίδες σαμαρικής επιρροής ανέδειξαν τις δηλώσεις του και από εκείνο το σημείο και μετά άρχισε να κοχλάζει το νερό στην δεξιά χύτρα καθώς μεσαία και ανώτερα στελέχη της ΝΔ βυσοδομούσαν παρασκηνιακά εναντίον του πρώην κυρίου ΕΛΙΑΜΕΠ που τον έφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην κυβέρνηση στο πλαίσιο της στρατηγικής του για την άλωση του κέντρου. Ο Θάνος Ντόκος αναγκάστηκε να μιλήσει μέχρι και για παραίτηση, αφού προηγουμένως καθ’ υπόδειξιν του Μεγάρου Μαξίμου, έκανε αγωνιώδεις δηλώσεις μεταμέλειας. Τελικά, επελέγη η οδός του πνιγμού του θέματος, με τη συνδρομή των πολλών φιλικών προς την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Θα είναι, όμως, αυτό το τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ «ο Σαμαράς δείχνει τα δόντια του»; Σίγουρα όχι. Ο πρώην πρωθυπουργός φέρεται από πολλές πλευρές να είναι θιγμένος και θυμωμένος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν τον έκανε Επίτροπο, δεν τον έκανε Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν πιέζει αρκετά ώστε να μπει ο Αλέξης Τσίπρας στο κάδρο της Novartis και να διασφαλιστεί πως ο Παπαγγελόπουλος θα καταλήξει στο ειδικό δικαστήριο. Σαν να μην έφταναν αυτά, ακούστηκε χωρίς να διαψευστεί ότι ο Κυρ. Μητσοτάκης εξετάζει το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη μόνο για τα θέματα της ανατολικής Μεσογείου, ενώ κανείς από το Πεντάγωνο δεν πήγε στα Ιμια να ρίξει στεφάνι όπως τα προηγούμενα χρόνια έκανε ο Πάνος Καμμένος – γεγονός, που έσπευσε να αναδείξει σήμερα και ο ίδιος ο Ταγίπ Ερντογάν.

Εν ολίγοις, η σύγκρουση Μητσοτάκη – Σαμαρά κορυφώνεται στην πιο κρίσιμη στιγμή για τα ελληνοτουρκικά και διαμορφώνει την απόλυτη κυβερνητική Βαβέλ στους χειρισμούς της εξωτερικής πολιτικής. Διότι, στην πραγματικότητα ο Μητσοτάκης βρίσκεται στην γραμμή Ντόκου και είναι υπέρ της συνεκμετάλλευσης, ενώ ο Σαμαράς θέλει μετωπική σύγκρουση με την Τουρκία, ακόμη κι εάν αυτό σημαίνει πόλεμο.

Στον ίδιο άξονα με Μητσοτάκη – Ντόκο βρίσκεται ο Κώστας Σημίτης και όλο το σύστημα περί αυτόν που ενσωματώνεται από το καλοκαίρι στην Νέα Δημοκρατία. Ο πρώην πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ άλλωστε, ήταν εκείνος που πριν από τις εκλογές ακόμη καλούσε, με το γνωστό άρθρο του στην «Καθημερινή», την επόμενη κυβέρνηση να είναι έτοιμη για επώδυνες αποφάσεις. Και στις κατ΄ιδίαν συζητήσεις δεν κρύβει την θέση του ότι είτε πάμε τώρα στην Χάγη και διαπαραγματευόμαστε τις απώλειες που θα έχουμε σε όρους εθνικής κυριαρχίας, είτε χάνουμε πολύ περισσότερα κυριαρχικά δικαιώματα μέσα από μια θερμή σύγκρουση με την Τουρκία τα επόμενα χρόνια. Είναι μια θέση που δεν απέχει πολύ κι από εκείνη της Ντόρας Μπακογιάννη η οποία φέρεται να είπε σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα ότι αν πάμε στην Χάγη μπορεί να χάσουμε την ΑΟΖ του Καστελόριζου αλλά θα κατοχυρώσουμε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ρόδου και της Λέρου.

Αυτά τα μηνύματα δεν είναι απλώς η… «μεγάλη ανατριχίλα» για τον απασφαλισμένο Αντώνη Σαμαρά – είναι το απόλυτο casus belli. Και για όσους δεν κατάλαβαν, ο πρώην πρωθυπουργός φρόντισε να κάνει ακόμη πιο λιανές τις απόψεις του, δια του συμβούλου του Χρύσανθου Λαζαρίδη. Ο γνωστός εμπνευστής της «θεωρίας των δύο άκρων» Λαζαρίδης δήλωσε στο Action 24 πως «δεν μας κάνει απαισιόδοξους το να πάμε σε ρήξη με την Τουρκία». «Προς Θεού», είπε, «να μην μπούμε σ’ αυτήν τη λογική ότι έχουμε θερμό επεισόδιο και άρα θα μας διαλύσουν».

Και αφού συνέκρινε την σημερινή περίοδο με εκείνη των … εξεγέρσεων Πράσινων και Βένετων στα χρόνια του Ιουστινιανού, έμπλεξε… το ποδόσφαιρο, την Θάτσερ και τον Ερντογάν, για να στείλει τελικά το πολεμικό μήνυμα: «Η Θάτσερ», είπε, «όταν διέλυσε τις ομάδες και άφησε έξω την Αγγλία – όχι καμία Ελλάδα – από τις διεθνείς οργανώσεις για δύο χρόνια και μετά επέστρεψε και το εξυγίανε, ήταν η ίδια Θάτσερ η οποία προηγουμένως είχε νικήσει στα Φόκλαντς. Λοιπόν, αν θέλουμε να το κάνουμε Θάτσερ, πρέπει να κάνουμε όλο το πακέτο. Όχι το μισό». «Εν ονόματι του δημοσίου συμφέροντος, που είναι εθνικό συμφέρον, πρέπει να σπάσεις αυγά, Η εξουσία έχει πάντα αυτό το πρόβλημα. Ξέρει τι πρέπει να κάνει και δεν τολμάει να σπάσει αυγά».

Το να «σπάσει αυγά», εν προκειμένω, δεν είναι άλλο από την πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία. Το δε πρόβλημα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, και κυρίως για την διαλυμένη εξωτερική πολιτική της χώρας, είναι πως πιο κοντά στην σαμαρική γραμμή παρά σε εκείνη της συνεκμετάλλευσης βρίσκεται και η καραμανλική πτέρυγα της κυβέρνησης. Δηλαδή, αυτή την στιγμή, υπάρχουν στην κυβέρνηση τρεις διαφορετικοί πόλοι και τρεις διαφορετικές γραμμές προσέγγισης στα ελληνοτουρκικά. Ή άλλως, πεδίο δόξης λαμπρό για να κάνει διπλωματικό – και όχι μόνον – πάρτι ο Ερντογάν, την ώρα που εν Αθήναις… τα παιδία παίζει «και πόλεμο, και Χάγη, και συνεκμετάλλευση»….