Η εκτέλεση του "νόμου και της τάξης"

 

Η κυβέρνηση συμπληρώνει σε λίγους μήνες 2 χρόνια στην εξουσία και η πολυδιαφημισμένη πάταξη της εγκληματικότητας, παραμένει υπόσχεση. Με το που χαλάρωσαν τα μέτρα του lockdown, οι μαφιόζικες εκτελέσεις μπήκαν στην ημερήσια διάταξη, με την ΕΛ.ΑΣ. απλώς να παρατηρεί.

 

γράφει ο Μάνος Χωριανόπουλος

 

Μια από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις της κυβέρνησης ήταν η δέσμευση για επιβολή του "νόμου και της τάξης", με την υπουργοποίηση Χρυσοχοΐδη να διαφημίζεται μάλιστα ως εγγύηση για την αντιμετώπιση του εγκλήματος και της ανομίας.

 

 

Δυστυχώς, ο "νόμος και η τάξη", εξαντλείται όπως φαίνεται σε τυχαίους ξυλοδαρμούς πολιτών, στο κυνήγι της πλατείας, και στην καταστολή διαδηλώσεων. Την ίδια στιγμή ο καταζητούμενος χρυσαυγίτης Χρήστος Παππάς, εξευτελίζει το κράτος παραμένοντας ασύλληπτος και δίνοντας μάλιστα και συνεντεύξεις και οι μαφιόζικες δολοφονίες μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη.

 

Με το που βγήκαμε από το lockdown άρχισε να λειτουργεί και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά η ελληνική μαφία με την αστυνομία και την κυβέρνηση σε ρόλο παρατηρητή.

 

Από την εν ψυχρώ εκτέλεση του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ έξω από το σπίτι του, στη μαφιόζικη δολοφονία στη Ζάκυνθο και από την εκτέλεση άνδρα στη Μεταμόρφωση, στη χθεσινή δολοφονία στα Σεπόλια και λίγες ώρες αργότερα στο φόνο πυγμάχου στη Βάρη.      

Θα είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο να εμπεδωθεί ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας στους πολίτες, που βλέπουν το οργανωμένο έγκλημα να χτυπά όπου και όπως θέλει μέρα μεσημέρι, ενώ δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε ότι τα δημοσιεύματα στα διεθνή ΜΜΕ, δεν βοηθούν καθόλου στην εμπέδωση της εικόνας μιας ειδυλλιακής Ελλάδας σε τουριστική περίοδο.

 

Αν υπήρξε διάλειμμα στην βαριά εγκληματικότητα, αποδεικνύεται ότι μάλλον οφειλόταν στο lockdown παρά στο δόγμα "Νόμος και Τάξη" και με την άρση των μέτων περιορισμού, το δόγμα "εκτελέστηκε" μέρα μεσημέρι.

 

Στις 19 Μαΐου, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης συναντήθηκε με τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Β. Πλιώτα με αντικείμενο το οργανωμένο έγκλημα.

 

Ο Υπουργός παρέδωσε φάκελο με υπόμνημα της Αστυνομίας καθώς και στοιχεία για τη διαχρονική εξέλιξη και διάρθρωση του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα.

 

Ο ογκοδέστατος φάκελος περιέχει εκατοντάδες ονόματα που εμπλέκονται με την εγχώρια μαφία και το οργανωμένο έγκλημα, οργανώσεις δηλαδή εκβιαστών, προστασίας, πληρωμένων συμβολαίων και δολοφονιών, μαστροπείας, ναρκωτικών κλπ και διαθέτει στοιχεία ώστε να ξεκινήσει εισαγγελική έρευνα και να ασκηθούν διώξεις.

 

Αντί για να επιταχυνθούν όμως οι διώξεις, επιταχύνθηκαν οι εκτελέσεις με τη μαφία να κινείται πιο γρήγορα και απο την αστυνομία και τη δικαιοσύνη.

 

Η κυβέρνηση συμπληρώνει σε λίγους μήνες 2 χρόνια στην εξουσία το ίδιο και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στη θέση του. Δεν έχουν πια το δικαίωμα να διαπιστώνουν, να παρατηρούν και να υπόσχονται. Οφείλουν να έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.

 

«Στο εξής κάθου και γράφε»…

 

 Εργο του Γιάννη Αδαμάκη από την ομαδική έκθεση ζωγραφικής και γλυπτικής «Θάλασσα όπως έρως» στην γκαλερί Καψιώτη. Διάρκεια έκθεσης: έως 19 Ιουνίου. Αλκιβιάδου 153 και Σωτήρος, Πειραιάς.   

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Ας αρχίσουμε με ποίηση. Σατιρική. Με στίχους του Αλέξανδρου Σούτσου. Γράφτηκαν το 1831, σαν έμμετρη εναντίωση στο «τυποκτόνον ψήφισμα» του Ιωάννη Καποδίστρια, έκτοτε όμως απέκτησαν μια σχεδόν εμβληματική αξία, έστω κι αν συχνά τους θυμόμαστε λαθεμένα: «Είν’ ελεύθερος ο Τύπος φθάνει μόνο να μη βλάψεις / της Αρχής τους υπαλλήλους, / τους Κριτάς, τους Υπουργούς μας και των Υπουργών τους φίλους. / Είν’ ελεύθερος ο Τύπος φθάνει μόνον να μη γράψεις».

 

Με τον Σούτσο βρισκόμαστε στα πρώτα μετεπαναστατικά χρόνια. Οταν η νεογέννητη ελληνική πολιτεία όφειλε να γεννήσει και τους θεσμούς της, όσους θα πραγμάτωναν το εγερτήριο όραμα της καθολικής ελευθερίας ή, αντίθετα, θα το περιέστελλαν, ίσως και μέχρις ακυρώσεως. Τίποτε δεν ήταν δεδομένο, πλην της ανεξαρτησίας ενός μικρού τμήματος του ελληνικού χώρου. Η ανεξαρτησία του Τύπου ήταν ένα από τα κρισιμότερα διακυβεύματα. Η Επανάσταση με τα Συντάγματά της, πάντως, είχε προικοδοτήσει τη χώρα με το πνεύμα των Φώτων και της Ελευθερίας.

 

Στον «Νόμο της Επιδαύρου», το Σύνταγμα του 1823, γίνεται για πρώτη φορά ρητή αναφορά στη λειτουργία του Τύπου, στους όρους και στις προϋποθέσεις της: «Οι Ελληνες έχουσι το δικαίωμα να κοινοποιώσι και άλλως πως, και διά των Τύπων, τας κρίσεις των, αλλά με τους ακολούθους τρεις όρους: α) Να μη γίνεται λόγος κατά της χριστιανικής θρησκείας. β) Να μη αντιβαίνωσιν εις τα αρχάς της ηθικής. γ) Να αποφεύγωσι πάσαν προσωπικήν ύβριν». Οι όροι επαναλαμβάνονται και στο Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος που ψήφισε η Γ΄ Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, το 1827. Οσον αφορά το δικαίωμα της δημοσίευσης, όμως, προστίθενται ορισμένες κρίσιμες λέξεις στο άρθρο 26: «Οι Ελληνες έχουσι το δικαίωμα χωρίς προ εξέτασιν να γράφωσι, και να δημοσιεύουσι διά του Τύπου ή αλλέως τους στοχασμούς και γνώμας των». Aπαγορευομένης της «προεξετάσεως», απαγορεύεται η λογοκρισία και επιβάλλεται η ελευθεροτυπία.

 

Η «προεξέτασις» ακριβώς είχε προκαλέσει τη ρήξη του Θεόκλητου Φαρμακίδη με τον Δημήτριο Υψηλάντη. Ο Φαρμακίδης, έμπειρος από τη θητεία του στον «Λόγιο Ερμή», φωτισμένος και φιλελεύθερος, ανέλαβε τη διεύθυνση της πρώτης εφημερίδας πολύ νωρίς μετά την έναρξη της Επανάστασης. Η «Σάλπιγξ Ελληνική», όμως, εξέδωσε μόλις τρία φύλλα, στην Καλαμάτα, τον Αύγουστο του 1821. Ο Φαρμακίδης αρνήθηκε το «δεσποτικόν μέτρον της προεξετάσεως» και η «Σάλπιγξ» σίγησε.

 

Τα ίδια τα περίφημα «Ελληνικά Χρονικά» του Ιωάννη-Ιάκωβου Μάγερ κινδύνευσαν να μην εκδοθούν ποτέ. Η προκήρυξη που προανήγγειλε την έκδοσή τους στο Μεσολόγγι την Πρωτοχρονιά του 1824, και στην οποία ο Μάγερ εξέφραζε την πίστη ότι «διά των σοφώς κυβερνωμένων Εφημερίδων οι Ελληνες θέλουσι διδαχθή περί των προόδων της ευνομίας και της κατά νόμους αυτονομίας των», εξόργισε τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, που επιχείρησε να παρεμποδίσει την έκδοση του φύλλου, με διάφορα προσχήματα. Το εγχείρημα σώθηκε χάρη στην επιμονή του Μπάιρον και του συνταγματάρχη Λέστερ Στάνχοπ, εκπροσώπου του Φιλελληνικού Κομιτάτου του Λονδίνου. Ετσι, τα «Χρονικά» εκδόθηκαν, και μάλιστα τους τέσσερις πρώτους μήνες τυπώνονταν στο τυπογραφείο που είχε φέρει ο Μαυροκορδάτος.

 

Από Απομνημονεύματα αγωνιστών γνωρίζουμε ότι η πολιτικοστρατιωτική αρχή του Μεσολογγίου προσπαθούσε να χαλιναγωγήσει το φιλελεύθερο πνεύμα του Μάγερ, πόλεμος ήταν άλλωστε. Το γεγονός όμως ότι μερικά φύλλα της εφημερίδας κατασχέθηκαν από την Κεντρική Διοίκηση, λόγω της κριτικής που ασκούσαν στα έργα ή στις παραλείψεις της, πιστοποιεί ότι ο Ελβετός πατέρας της νεοελληνικής δημοσιογραφίας, όσο και να λύγισε, δεν έσπασε.

 

Ξέρουμε, βέβαια, ότι συχνά οι προκηρύξεις ενάρετων αρχών και ευγενών προθέσεων, οι κώδικες χρηστής συμπεριφοράς, ακόμα και τα Συντάγματα, καταντούν κείμενα γραμμένα στο νερό. Κι έπειτα υπάρχει πάντα η δυνατότητα επίκλησης κάποιων αδιευκρίνιστων «έκτακτων αναγκών», η οποία προσφέρει τη δυνατότητα μείωσης ή παράκαμψης του καταστατικού Χάρτη. Για παράδειγμα, στις 26 Απριλίου 1831 η Γερουσία, παρά την αρχική άρνησή της, υποκύπτει στις αξιώσεις του Καποδίστρια και με ψήφισμά της επιβάλλει ασφυκτικούς λογοκριτικούς όρους στην άσκηση της δημοσιογραφίας. Οποιος, γράφοντας και δημοσιεύοντας, «εκίνει εις ανατροπήν των καθεστώτων προσωρινώς της Επικρατείας πραγμάτων» ή «προεκάλει εις απείθειαν προς τους νόμους» οδηγούνταν στη φυλακή ή πλήρωνε εξοντωτικό χρηματικό πρόστιμο. Να γιατί πήρε φωτιά ο Σούτσος.

Κώδικα δεοντολογίας έχουμε και σήμερα όσοι δημοσιογραφούμε, παρότι αρκετοί δηλώνουν άγνοια για τη μόλις 23 ετών ύπαρξή του, και άλλοι, εκ των πλέον επωνύμων, δηλώνουν διά των έργων τους την πλήρη, καγχαστική αδιαφορία τους. «Προεξέταση», πάντως, δεν έχουμε. Ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε και να λέμε. Ξέρουμε άλλωστε ότι στην Ελλάδα οι δημοσιογράφοι δεν απειλούνται από εξοντωτικές αγωγές. Δεν βλέπουν τα κείμενά τους να μη δημοσιεύονται, όταν δεν συμφωνούν με τη γραμμή της εφημερίδας, που αλλάζει κατά τον ιδιοκτήτη. Ούτε δολοφονούνται μπροστά στο σπίτι τους, όταν τολμούν να θίξουν τα κακώς, κάκιστα κείμενα του οργανωμένου εγκλήματος και της συνάφειάς του με απόστρατους ασφαλίτες.

Ξέρουμε επίσης ότι ουδείς θα σου χαρίσει περισσότερη ελευθερία από αυτήν που θα διεκδικήσεις. Οτι πολλές σπουδαίες ειδήσεις δεν θα έβλεπαν το φως αν δεν κάλυπτε τα ηθελημένα κενά της επίσημης δημοσιογραφίας, η δημοσιογραφία των πολιτών, η νεόφυτη άμισθη δημοσιογραφία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Ξέρουμε, τέλος, ότι πέρυσι η χώρα μας έπεσε πέντε θέσεις στον πίνακα των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, όπου οι χώρες κατατάσσονται με κριτήριο τον δείκτη του σεβασμού τους στην ελευθεροτυπία: από την 65η στην 70ή θέση μεταξύ 180 χωρών. Ειδικά στην Ε.Ε. είμαστε τέταρτοι από το τέλος. Μόνο η Βουλγαρία είναι χειρότερη, η Μάλτα και η Ουγγαρία του Ορμπαν. Δεν είναι για να χαιρόμαστε. Είναι για να σκεφτόμαστε πόσους βαθμούς μάς στέρησαν η υπαγωγή και της κρατικής τηλεόρασης στον πρωθυπουργό, η συρρίκνωση της πολυφωνίας, ο ανενδοίαστος κομματισμός δημοσιογράφων που υποκρίνονται τους ανεξάρτητους, η διακίνηση φέικ νιους από άλλους δημοσιογράφους που έγιναν βουλευτές ακριβώς χάρη σε αυτήν τη διακίνηση, οι πέτσινες λίστες και ο κατάφωρος μπερλουσκονισμός.

 

Τελειώνω όπως άρχισα. Με Σούτσο: «Στο εξής κάθου και γράφε. Κάθου και κοπάνιζέ μας, / τραγουδάκια τύπωνέ μας. / Ο,τι πράγμα δεν σ’ αρέσει κι όποιον άνθρωπο θελήσεις / ημπορείς να σατιρίσεις. / Τι λοιπόν φυλάγεις! Πάρε το κονδυλομάχαιρό σου, / κονδυλάκια κόψε. Βάλε το χαρτί στο γόνατό σου. / Κόκκινη μελάνη θέλεις; Με την κόκκινη αρχίνα. / Απ’ το κόσκινο όλα πέρνα και κανέναν μη προσκύνα». Ανενδοίαστη η προτροπή: «Και κανέναν μη προσκύνα». Θα μπορούσε άραγε να τεθεί σαν μότο στον Κώδικα Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ; Μάλλον θα καταγγελλόταν σαν «προτροπή εις απείθειαν προς τους νόμους».

 

• Ομιλία στην ημερίδα της ΕΣΗΕΑ με θέμα «Δημοκρατία, δεοντολογία. ΜΜΕ και δημοσιογραφία» (26.5.2021).   

Ο Τσαβούσογλου και το «ραντεβού» Μητσοτάκη-Ερντογάν

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

  

Αν κάποιο αποτέλεσμα προκύψει από την επίσκεψη Τσαβούσογλου στην Ελλάδα αυτό θα είναι η καλλιέργεια του εδάφους (ή η ανακοίνωση) για μια ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής Μητσοτάκη-Ερντογάν, πιθανότατα στα μέσα Ιουνίου στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ.

 

Κατά τα λοιπά, και από αυτήν την επίσκεψη και τις συζητήσεις , όπως αυτές που προηγήθηκαν με την επίσκεψη Δένδια στην Άγκυρα, οι δύο πλευρές στον δημόσιο τουλάχιστον λόγο τους επιμένουν στις αποκλίνουσες θέσεις τους.

 

Παρ όλα αυτά πίσω από τις δημόσιες τοποθετήσεις των δύο πλευρών οι οποίες δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για ομαλές και γρήγορες διευθετήσεις των διαφορών τους, Ελλάδα και Τουρκία φαίνεται ότι ακολουθούν έναν συμπεφωνημένο οδικό χάρτη για την εξομάλυνση των σχέσεών τους. Στην κατάληξή του αυτός ο οδικός χάρτης που συμφωνήθηκε στις «μυστικές διαπραγματεύσεις» το περασμένο καλοκαίρι εν μέσω της κρίσης με το Ορούτς Ρέις μεταξύ των εκπροσώπων Μητσοτάκη-Ερντογάν-Μέρκελ, ήταν η αναβάθμιση των ελληνοτουρκικών επαφών σε κορυφαίο πολιτικό επίπεδο.

 

Τότε, το περασμένο καλοκαίρι και ενώ το Ορούτς Ρέις ερευνούσε συνοδευόμενο από στολίσκο τουρκικών πολεμικών μέχρι και 6,5 μίλια από τις ακτές του Καστελόριζου και της Ρόδου, οι εκπρόσωποι του Μητσοτάκη (Σουράνη) και του Ερντογάν (Καλίν) κάτω από την εποπτεία εκπροσώπου της Μέρκελ συμφώνησαν τα εξής βήματα αποκλιμάκωσης:

 

–«ξεπάγωμα» και επανέναρξη των διερευνητικών επαφών μεταξύ των εμπειρογνωμόνων των δύο χωρών.

 

–Εγκατάσταση ενός μηχανισμού (αποσυμπίεσης) στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ

 

–Την ενθάρρυνση και προώθηση επαφών των δύο κυβερνήσεων σε ανώτερο (κορυφαίο) επίπεδο

 

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις από το περασμένο καλοκαίρι, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το «πλάνο» διαχείρισης του ελληνοτουρκικού προβλήματος από τους ενδιαφερόμενους και διαμεσολαβούντες εταίρους (Γερμανούς) και συμμάχους (Αμερικανούς) εξελίσσεται ομαλά.

 

Σε διπλωματικό επίπεδο έχει «σπάσει ο πάγος» με την πραγματοποίηση ήδη δύο γύρων διερευνητικών συνομιλιών. Σε στρατιωτικό επίπεδο ο μηχανισμός αποσυμπίεσης στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και κάτω από αμερικανική επιτήρηση λειτουργεί κανονικά και αποδίδει αποτελέσματα τα οποία δεν εμφανίζονται στο φως της δημοσιότητας.

 

Για την πραγματοποίηση του τρίτου βήματος, δηλαδή της προετοιμασίας της συνάντησης Μητσοτάκη–Ερντογάν έχει υπάρξει η σχετική προεργασία με επαφές των υφυπουργών εξωτερικών των δύο χωρών (για οικονομική συνεργασία) και τις συναντήσεις των υπουργών εξωτερικών Δένδια–Τσαβούσογλου στην Άγκυρα και σήμερα στην Αθήνα.

 

Το «κρυφό» μήνυμα της Άγκυρας

Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι σήμερα κατά την έναρξη των συνομιλιών Δένδια-Τσαβούσογλου αρχίζει η ισχύς της (παράνομης) τουρκικής navtex για έρευνες στο Ικάριο πέλαγος ή στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Χίου Ικαρίας και Σάμου.

 

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εν λόγω θαλάσσια περιοχή η οποία μοιάζει με δάχτυλο που ξεκινά από τα μικρασιατικά παράλια και απλώνεται στο Αιγαίο, μαζί με δύο ακόμη (η μια βορειότερα και η άλλη νοτιότερα) έχουν περιληφθεί στο «σενάριο» επίλυσης του θέματος της υφαλοκρηπίδας στο οποίο είχαν καταλήξει οι διερευνητικές επαφές κατά το τέλος της πρωθυπουργίας του Κώστα Σημίτη. Μάλιστα παράγοντες που είχαν άμεση γνώση της τότε διαπραγμάτευσης έχουν διαβεβαιώσει το Ποντίκι ότι «όλα είχαν συμφωνηθεί, αλλά μας πρόλαβαν οι εκλογές»…

 

Από τότε βέβαια έχει περάσει καιρός και έχουν αλλάξει πολλά δεδομένα, όπως η μεταφορά του επικέντρου ενδιαφέροντος νοτιότερα, στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Καστελόριζου, Ρόδου και Κρήτης. Αυτό που ωστόσο παραμένει αναλλοίωτο είναι το ενδιαφέρον της Δύσης (ΕΕ-ΗΠΑ) να κρατήσει την Τουρκία εντός (δυτικής) τροχιάς.

 

Όπως φάνηκε από την εμφάνιση Τσαβούσογλου στη Θράκη (μίλησε για τουρκική μειονότητα) αλλά και όσων είπε ο Τούρκος ΥΠΕΞ στη συνέντευξή του στο Βήμα και τον Άγγελο Αθανασόπουλο, η Τουρκία εξακολουθεί να επιμένει στην αναθεωρητική της ατζέντα υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι έτοιμη για όλα στην περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της.

 

Ενδεχομένως από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να προχωρήσει σε «γενναίες κινήσεις» που θα ικανοποιήσουν τις τουρκικές απαιτήσεις.

 

Ωστόσο και μια συνάντηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ηγέτη μιας χώρας η οποία ορθά κοφτά αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα (και κυριαρχία) δεν το λέει κανείς «μικρή παραχώρηση» για χάρη αμερικανο-γερμανών «διαμεσολαβούντων»…   

Για την τροπολογία Βορίδη και τα «πολιτικά δικαιώματα» των καταδικασμένων Χρυσαυγιτών

 

Ως δικηγόροι της πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, έχουμε εξαρχής υποστηρίξει ότι η καταδίκη της ναζιστικής συμμορίας μέσα στη δικαστική αίθουσα ήταν και κατέστη εφικτή μόνον σε συντονισμό με την απομόνωσή της στην κοινωνία χάρη στη δράση του αντιφασιστικού κινήματος. Αυτή η τοποθέτηση δεν είναι ούτε ιδεολογική πεποίθηση ούτε εξωνομικός βολονταρισμός: πατάει στην ιστορική εμπειρία ότι, μέσα στη σημερινή κοινωνία και τους θεσμούς της, η οριστική διάλυση μιας φασιστικής οργάνωσης που ποτίζεται από τις κυρίαρχες ιδέες και πολιτικές δεν μπορεί να γίνει μέσω νόμου, όσο και αν αξιώνουμε την απονομιμοποίησή της. Η δράση ενός εξωθεσμικού αντιφασιστικού κινήματος, που απομονώνει με τη δράση του τη φασιστική πανούκλα, είναι το κλειδί για την οριστική της εξαφάνιση.

Με βάση αυτή τη σταθερή πυξίδα, τοποθετούμαστε και για την τροπολογία Βορίδη που προβάλλεται από τα ΜΜΕ ως σχετική με τη συμμετοχή στις εκλογές της Χρυσής Αυγής και των λοιπών μορφωμάτων που προέκυψαν από τις διασπάσεις της. Σε ένα αντιδημοκρατικό νομοθέτημα που τσεκουρώνει την απλή αναλογική και περιορίζει ασφυκτικά τη δημοκρατία στην τοπική αυτοδιοίκηση, ο πρώην γραμματέας της νεολαίας ΕΠΕΝ και νυν Υπουργός Εσωτερικών Βορίδης εντάσσει ως «αντιφασιστικό» περιτύλιγμα τη συγκεκριμένη τροπολογία με την οποία:

α. στερούνται το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι οι αμετάκλητα καταδικασμένοι με ποινές κάθειρξης για αδικήματα κατά του πολιτεύματος και της δημόσιας τάξης (άρα και της εγκληματικής οργάνωσης του α. 187) για το χρονικό διάστημα της επιβληθείσας ποινής (τροποποιείται το άρθρο 5 του π.δ. 26/2012).

β. δεν δύναται να καταθέσει συνδυασμό (τροποποίηση άρθρου 32 παρ. 1 του π.δ. 26/2012) κόμμα που η ηγεσία του (πρόεδρος, γενικός γραμματέας, μέλος διοικούσας επιτροπής, νόμιμος εκπρόσωπος) έχει καταδικαστεί για τα ως άνω αδικήματα.

γ. δεν δύναται να χρηματοδοτείται από ιδιώτη ή να έχει ραδιοτηλεοπτικό χρόνο κόμμα που η ηγεσία του (πρόεδρος, γενικός γραμματέας, μέλος διοικούσας επιτροπής, νόμιμος εκπρόσωπος) έχει καταδικαστεί για τα ως άνω αδικήματα, ενώ καθιερώνεται ασυμβίβαστο καταδικασθέντος για τα ως άνω αδικήματα με αυτές τις ιδιότητες (τροποποίηση άρθρων 7 και 29 του ν. 3023/2002 και προσθήκη άρθρου 10α).

Με τις διατάξεις αυτές, τίθενται προσκόμματα στην «πολιτική δράση» των Χρυσαυγιτών υπό κομματικό μανδύα. Ξεκαθαρίζουμε εδώ ότι οι καταδικασμένοι πρώην βουλευτές της Χρυσής Αυγής (Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης, Λαγός, κλπ) δεν εμποδίζονται να είναι υποψήφιοι βουλευτές στις επόμενες εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν (η διάταξη του α. 51 παρ. 3 του Συντάγματος απαιτεί αμετάκλητη καταδίκη για στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων), εκτός αν η σε βάρος τους καταδικαστική απόφαση θα έχει ήδη επικυρωθεί από το Εφετείο και θα έχει καταστεί αμετάκλητη (πράγμα χρονικά ανέφικτο).

Τα κωλύματα τα οποία τίθενται (περίπτωση των καταδικασμένων Χρυσαυγιτών) για την κατάθεση συνδυασμού, την ιδιωτική χρηματοδότηση κόμματος, τον ραδιοτηλεοπτικό χρόνο, την ηγετική ιδιότητα, εκκινούν από την ψήφιση του νόμου, καθώς απαιτείται μόνον πρωτόδικη (και όχι αμετάκλητη) καταδικαστική απόφαση. Ωστόσο, τα κωλύματα αυτά εύκολα προσπερνιούνται (πχ με τον διορισμό μελών με καθαρό ποινικό μητρώο στη διοικούσα επιτροπή και με την θέση ενός αχυρανθρώπου, πιθανόν συγγενικού προσώπου, στο πόστο του Προέδρου/Γραμματέα, τη στιγμή που ο κατάδικος θα διατηρεί τον ρόλο του Επίτιμου, κοκ). Μια τέτοια αντίδραση, ο Μιχαλολιάκος όχι μόνο την έχει προαναγγείλει, αλλά την έχει κιόλας μεθοδεύσει καταθέτοντας στον Άρειο Πάγο εναλλακτικό καταστατικό κόμματος-κλώνου με το όνομα «Εθνική Αυγή», το οποίο φυσικά ουδόλως πλήττεται από τις διατάξεις της τροπολογίας. Είναι προφανές ότι και ο ναζιστής Κασιδιάρης θα ακολουθήσει για το δικό του μόρφωμα τις οδηγίες του μέντορά του.

Οι καταδικασμένοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δεν έχουν θέση στη δημοκρατία. Δεν αποτελούν «άλλη μία άποψη», έστω και «ακραία», αλλά οργάνωση μαχαιροβγαλτών, τρομοκρατών, δολοφόνων και τραμπούκων που μασκαρεύτηκαν με τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων των ηγετών της εξαρτάται από την έκδοση αμετάκλητης καταδικαστικής απόφασης: αυτός είναι ο λόγος που ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής επιμείναμε τόσο πολύ στην επίσπευση της δικαστικής διαδικασίας και την παροχή όλων των απαιτούμενων πόρων στο δικαστήριο. Όταν σύντομα θα ζητάμε τα ίδια εν όψει του Εφετείου, ευχόμαστε να μην έχουμε την ίδια αντιμετώπιση.

Η μόνη εγγύηση απέναντι στη δράση των φασιστικών και ναζιστικών μορφωμάτων δεν είναι διατάξεις που καθιερώνουν κωλύματα εύκολα προσπελάσιμα, αλλά η δράση του μαζικού αντιφασιστικού κινήματος. Αυτό το κίνημα, ως εκφραστής της μεγάλης δημοκρατικής πλειοψηφίας, σταμάτησε και θα ξανασταματήσει σε κάθε γειτονιά και κάθε πόλη τις απόπειρες να συγκροτηθούν εκ νέου τα τάγματα εφόδου των νεοναζί, οι φονιάδες του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν όποιο όνομα (παλιό ή καινούργιο) και αν επιλέξουν. Αυτές και αυτοί που τόσο συκοφαντήθηκαν από όσους ονειρεύονταν την έκδοση της απόφασης σε κάποιον ανύπαρκτο δικαστικό “σωλήνα”, δηλαδή οι δεκάδες χιλιάδες που συγκεντρώθηκαν έξω από το Εφετείο της Αθήνας την 7η Οκτωβρίου 2020 είναι ο μόνος θεσμός και το μόνο κώλυμα που οι νεοναζί δεν μπορούν να προσπελάσουν. 

πηγή από το facebook του Θανάση Καμπαγιάννη, δικηγόρος πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής

 

 

Δύο κόσμοι σε μια διαδρομή

 

 γράφει ο Γιώργος Διάκος

 

Μπήκα σε ταξί χτες το απόγευμα, στην Πειραιώς. Μερσεντές, πολυτελές σαλόνι, air condition. Οδηγός με ωραία ρούχα, όλα στην τρίχα. Μετά από λίγα μέτρα διαδρομή, παρατήρησα ότι ο οδηγός δε φορούσε μάσκα. Όχι ότι την είχε χαμηλά. Δε φορούσε καθόλου. Και με εντελώς κλειστά παράθυρα. Του είπα εντελώς διστακτικά: «Εεε, θα βάλετε και μια μασκούλα;». Σαν να περίμενε την ερώτηση, πήρε αμέσως στάση αντιπαράθεσης. «Όχι μάσκα δε φοράω. Δεν έχω φορέσει ποτέ! Και κανείς δε θα με αναγκάσει να το κάνω! Αν θες μπορείς να πάρεις κάποιο άλλο ταξί». «Οκ, τότε αφήστε με εδώ», του είπα. Η τελευταία του κουβέντα καθώς έβγαινα: «Ναι ναι πήγαινε λοιπόν στον από πίσω, που είναι βρώμικος, αλλά κατά τ’ άλλα φοράει μάσκα…»

 

Μπήκα σε άλλο ταξί. Πράγματι ήταν τελείως διαφορετικά. Καθόλου πολυτέλεια και ίσως κάποια βρωμιά. Ο οδηγός φορούσε μάσκα. Και είχε ανοιχτά παράθυρα. Του είπα σύντομα τι συνέβη πριν. Συμφώνησε μαζί μου αλλά δεν έκραξε τον προηγούμενο ταξιτζή και μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό (η αναμενόμενη αντίδραση θα ήταν να τον κράζει για τη μισή διαδρομή, κάνοντας παράλληλα και μια ηθική-κοινωνική ανάλυση της όλης κατάστασης που βιώνουμε). Αυτός όμως ήταν λιγομίλητος και απλά κοίταζε μπροστά. Μπήκαμε στον περιφερειακό του Φιλοπάππου. Ξαφνικά περνώντας τον Ασύρματο, το αυτοκίνητο φρέναρε απότομα και κοκκάλωσε στη μέση του δρόμου. Κοίταξα γύρω μου κοψοχολιασμένος, έψαχνα να βρω ατύχημα. «Τι συμβαίνει;» του είπα. Δεν απάντησε και βγήκε έξω. Τον είδα να παίρνει ένα χελωνάκι από το δρόμο, να ανεβαίνει στο λόφο και να το αφήνει στο πράσινο. Μπήκε ξανά μέσα. «Κρίμα ήταν!», μου είπε. Από το λίγο που είδα, το χελωνάκι ήταν αριστερά μας, θα μπορούσε δηλαδή μάλλον να το αποφύγει κάνοντας λίγο δεξιά. Αλλά το χελωνάκι θα παρέμενε στο δρόμο.

 

Δύο κόσμοι σε μια διαδρομή. Και τα χρώματα του απογευματινού ουρανού στου Φιλοπάππου.  

O Χρυσοχοΐδης ψάχνει τον Παππά κι o χρυσαυγίτης δίνει... συνεντεύξεις και απειλεί.!

 

Ο καταζητούμενος, καταδικασμένος για συμμετοχή στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς, παραμένει άφαντος περίπου 8 μήνες αλλά αυτό δεν τον εμποδίζει να.. δίνει συνεντεύξεις.

Ο υπουργός ΠΡΟΠΟ Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος από τον Ιανουάριο διαβεβαίωνε ότι «είναι θέμα χρόνου η σύλληψη του φυγόποινου Χρήστου Παππά», δέσμευση που από τότε επανέλαβε αρκετές φορές, παρακολουθεί άπραγος τον υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής να επικοινωνεί με το «κοινό του», μέσω του ΅Μακελειού».

Την ώρα λοιπόν που η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει την αναζήτησή του, ο Στέφανος Χίος όχι μόνο τον έχει βρει αλλά ισχυρίζεται ότι του πήρε και συνέντευξη, η οποία δημοσιεύτηκε στο χθεσινό “Μακελειό”.

Στη συνέντευξή του, η οποία έγινε πρωτοσέλιδο, ο χρυσαυγίτης λέει στον Χίο: “Είστε αίμα και θάνατος. Δεν παραδίνομαι”…

«Απειλεί» μάλιστα ότι θα επανέλθει, για να παραθέσει τις ιστορικές και λοιπές του σκέψεις, «ώστε ο Ελληνικός λαός να γίνει γνώστης και της άλλης πλευράς»...

Μετά τη σύλληψη του Γιάννη Λαγού, ο Παππάς ο θεωρητικός της Χρυσής Αυγής είναι το μοναδικό μέλος του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής που έχει βρεθεί ένοχος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, το έσκασε και παραμένει ασύλληπτος. 

πηγή

“Jumbo” και “Πλαίσιο” απολύουν εργαζόμενους

 

Κάλεσμα του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων σε Γενική Συνέλευση την Κυριακή 30 Μαΐου στις 18:30 στην πλατεία Μητροπόλεως.

 

Ο Σύλλογος Εμπορουπαλλήλων καταγγέλλει τις εργοδοσίες των Jumbo και Πλαίσιο ότι προχωρούν σε απολύσεις εργαζομένων και καλεί σε Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας την Κυριακή 30 Μαΐου στις 18:30 στην πλατεία Μητροπόλεως.

 

Στην ανακοίνωση του Συλλόγου σημειώνεται:

 

Οι εργοδότες μας κηρύσσουν τον πόλεμο! Με αέρα στα πανιά τους από το νέο νομοσχέδιο – έκτρωμα που ετοιμάζεται να φέρει η Κυβέρνηση στη Βουλή, σχεδιάζουν ένα πογκρόμ στα δικαιώματα μας με απολύσεις και αλλαγές συμβάσεων. Στον σχεδιασμό τους πρωταγωνιστές για άλλη μια φορά είναι οι γνωστοί λαγοί των μεγαλεμπόρων, οι εργοδοσίες των Jumbo & Πλαίσιο. Αυτοί που εφαρμόζουν χρόνια το 10ωρο και τα ευέλικτα ωράρια, αυτοί που καιρό πριν παρήγγειλαν με δηλώσεις τους τη 7ήμερη εργασία & τα 12ωρα. Σήμερα, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα.

 

Καταγγέλλουμε την εργοδοσία των Jumbo γιατί, την ώρα που η κυβέρνηση παρουσιάζει το νομοσχέδιο – έκτρωμα ως «ευκαιρία» για τις εργαζόμενες μητέρες και υπόσχεται περισσότερο χρόνο της μάνας με το παιδί της, η Jumbo απολύει εργαζόμενη μητέρα! Το έκανε μάλιστα στέλνοντάς της την καταγγελία της σύμβασής της με δικαστικό κλητήρα και ενώ η συναδέλφισσα βρισκόταν με αναρρωτική στο σπίτι της!

 

Αφού δεν κατάφερε στο παρελθόν μέσω συνεχόμενων επιπλήξεων να την «ξεφορτωθεί», τώρα το κάνει με συνοπτικές διαδικασίες. Οι νόμοι τους δεν απαγορεύουν ούτε τις απολύσεις σε αναρρωτική! Όταν δεν μπορείς να εργαστείς γιατί αρρώστησες, τότε τους είσαι βάρος. Πολύ περισσότερο δε, όταν είσαι μέλος του σωματείου και αγωνίζεσαι ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία.

 

Την ίδια ακριβώς ημέρα, η εργοδοσία στο Πλαίσιο απέλυσε 2 εργαζόμενους που εργάζονταν με το άθλιο καθεστώς των εργολαβικών. Το επιχείρημα: «Έχει πέσει η δουλειά», την ίδια ώρα που τα 10ωρα είναι καθημερινό φαινόμενο! Ο πραγματικός λόγος είναι η συμμετοχή των εργαζομένων στην 4ωρη στάση εργασίας στις 22 Απρίλιου και στην απεργία στις 6 Μαΐου, το γεγονός ότι δεν αποδέχονται να εργάζονται σε σύγχρονα κάτεργα με τους όρους των δουλεμπορικών. Αυτό για την εργοδοσία σημαίνει πως «οι συνάδελφοι δημιουργούν κάποια προβλήματα»!

 

Οι απολύσεις σε Jumbo & Πλαίσιο δεν θα περάσουν! Απαιτούμε να γυρίσουν οι συνάδελφοι στην δουλειά τους και να καταργηθούν τα δουλεμπορικά! Απαντάμε με Απεργία για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο – έκτρωμα που θα δώσει κι άλλη δύναμη στους εργοδότες να ξεμπερδεύουν με δικαιώματα κι «ενοχλητικές φωνές» μέσα στους χώρους δουλειάς.

 

Καλούμε το Σωματείο Εργαζομένων στο Πλαίσιο να πάρει θέση και να απαιτήσουν την επιστροφή των εργαζόμενων στη δουλειά τους.

 

Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας

Κυριακή 30 Μαΐου στις 18:30, πλατεία Μητροπόλεως  

πηγή

 

Φωτιά στα Γεράνεια Όρη: Μαρτυρία ανατρέπει τους ισχυρισμούς Χαρδαλιά – «Ποιος 90χρονος;»…

 

Ανατροπή σχετικά με τη φωτιά που κατέκαψε τα Γεράνεια Όρη, σύμφωνα με τη μαρτυρία εθελοντή δασοπυροσβέστη από την περιοχή.

 

Ο εθελοντής, Δημήτρης Δεσύλλας, ο οποίος μίλησε στη «Δημοκρατία», δηλώνει ότι στην περιοχή του Σχίνου Κορινθίας δεν υπάρχει 90χρονος που να έβαλε φωτιά σε ξερόκλαδα την ημέρα που ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά. Επίσης, επισημαίνει ότι έγιναν και λάθη τα οποία οδήγησαν στο να γίνουν στάχτη 75.000 στρέμματα δάσους.

 

Όσον αφορά στο σενάριο ότι η φωτιά ξεκίνησε από ηλικιωμένο που έβαλε να κάψει ξερόκλαδα, ο κ. Δεσύλλας είναι κατηγορηματικός: «Θέλω να δηλώσω προς πάσα κατεύθυνση ότι εμείς στον Σχίνο δεν γνωρίζουμε κανέναν 90χρονο. Εκεί είμαστε μετρημένα κουκιά και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Προφανώς, λοιπόν, δεν υπάρχει 90χρονος».

 

Προσθέτει, δε, ότι το σενάριο του ηλικιωμένου «ξεκίνησε από τη “μαρτυρία” μιας γυναίκας που έλεγε ότι είχε βάλει φωτιά ένας 90χρονος σε ένα άλλο οικόπεδο και όχι στον ελαιώνα. Ωστόσο, αυτό το οικόπεδο βρίσκεται σε άλλο σημείο της πυρκαγιάς, το οποίο κάηκε πολύ αργότερα. Αρα, καταρρίπτεται ο μύθος αυτός. Μετά, ακούστηκε μια άλλη “μαρτυρία”, για τον 90χρονο που έβαλε φωτιά μέσα στον ελαιώνα. Μετά, ο παππούς “έγινε” γιαγιά και έκαιγε ξερόκλαδα, και μετά μας το ‘πε και ο Χαρδαλιάς. Εμείς, πάντως, στον Σχίνο 90χρονο δεν έχουμε στην περιοχή.

 

Επίσης, όσοι λένε ότι είδαν τον παππού να καίει ξερόχορτα στον ελαιώνα, αυτό καταρρίπτεται με το εξής περιστατικό: Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που είναι ακριβώς δίπλα στον ελαιώνα (όπου υποτίθεται άναψε η φωτιά) ήταν εκεί. Οταν τον ρωτήσαμε, μας είπε ότι από το απόγευμα δεν υπήρχαν κανένας καπνός, καμιά φωτιά και κανένας 90χρονος δίπλα από το σπίτι του. Στις 21.32 είδε ξαφνικά να πετάγονται φλόγες μέσα από τον ελαιώνα και πήρε αμέσως την Πυροσβεστική».

 

Ο κ. Δεσύλλας υπογραμμίζει ότι «όλοι μετά τη φωτιά κάνουμε αγώνα δρόμου για να βρούμε τον υποτιθέμενο 90χρονο. Αλλά, αφού τον ξέρει ο Χαρδαλιάς και δεν τον έχουμε δει ποτέ εμείς, φτάνει και περισσεύει… Και, αφού ξέρει την ηλικία του, άρα γνωρίζει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, και περιμένουμε να τον ανακρίνουν», ενώ για την τεράστια καταστροφή που συνέβη, σημειώνει ότι «δεν υπήρξε καμιά πρόληψη για τα Γεράνεια Ορη εδώ και χρόνια. Εχουν κοπεί εδώ και χρόνια οι πυροφύλακες, δεν υπάρχει πουθενά αντιπυρική ζώνη, δεν γίνεται διαχείριση του δάσους».  

πηγή

Ο κύριος “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα” πήρε μετεγγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ…

 

Ο πρώην βουλευτής και υφυπουργός Παιδείας με το ΠΑΣΟΚ, ο Συμεών Κεδίκογλου, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Πριν από δυο χρόνια, το 2019, ανάλογη πορεία είχε τραβήξει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο σημερινός διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Θεοχαρόπουλος. Τότε ο κ.Κεδίκογλου, ως μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΙΝΑΛ, πρ. βουλευτής και υφυπουργός. έγραφε (dailypost):

 

Κάντο όπως ο Θεοχαρόπουλος!

Φαίνεται πως ο κ. Θεοχαρόπουλος έχει μια απαράμιλλη ικανότητα πολιτικής επιβίωσης και εξασφάλισης (προσωπικών του) συμφερόντων.

 

Φυσικά κάθε φορά υπάρχει μια πρόφαση: αρχικά έγινε πρόεδρος της τραυματισμένης και αδύναμης πια ΔΗΜΑΡ για να την σώσει από το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, αργότερα λόγω… Πρεσπών θα την έριχνε επαναδιασπασμένη στις αγκάλες του! Το ότι κάθε φορά εξυπηρετούνται ταυτόχρονα οι δικές του προσωπικές επιδιώξεις είναι μάλλον σύμπτωση… Έτσι, περιφέροντας το κουφάρι ενός κόμματος με ιστορική διαδρομή αλλά πλέον κόμμα-σφραγίδα με άγνωστο αριθμό μελών ανά την επικράτεια, διαπραγματεύεται και παίρνει το μέγιστο δίνοντας ελάχιστα.

 

Αρχικά το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας σε μια κρίσιμη φάση του να δείξει ένα άνοιγμα κ μια διεύρυνση του πρόσφερε την εκλόγιμη πρώτη θέση στο φηφοδέλτιο Επικρατείας. Και μην έχετε αμφιβολία ότι αν του την ξαναέδινε ακόμη θα…κατακεραύνωνε ως ανίκανη την παρούσα κυβέρνηση. Είχε όλο το προηγούμενο διάστημα προβολή και προνόμια αρχηγού και συνεπώς προνομιακή θέση στη μάχη του σταυρού. Όμως όχι! Ξανά τη σιγουριά του διορισμένου, κόντρα στα υπόλοιπα «κορόιδα» που δίνουν τη μάχη. Αν και κατανοητή, εμπεριέχει ένα περίεργο μίγμα θράσους, ανασφάλειας αλλά και υπερτροφικού εγώ η απόφαση να μην υποβάλλεσαι στη βάσανο του σταυρού αλλά να επιδιώκεις εσαεί θέση χωρίς ποτέ την άμεση λαϊκή νομιμοποίηση! Έτσι, αν αληθεύουν τα σχετικά δημοσιεύματα, κατά παρόμοιο τρόπο θα εξασφαλίσει τα ίδια, από το ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά! Με τίμημα βέβαια την καταπάτηση κόκκινων γραμμών…

 

Θα πρέπει παρ όλα αυτά να διδάσκεται στα αμφιθέατρα σαν case study επιτυχούς διαπραγμάτευσης. Ίσως να πρέπει μάλιστα να σταλεί επικεφαλής σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης αναθεώρησης των οικονομικών δεικτών της χώρας μας. Και μπορεί στο ποσοστό το υπερπλεονάσματος τελικά να μην τα κατάφερνε, δε θα με εξέπληττε όμως αν επέστρεφε ως διάδοχος του κ. Γιουνκέρ έχοντας κερδίσει τη χηρεύουσα θέση του προέδρου της Ευρωπαικής επιτροπής!

 

Θεοχαρόπουλος: Περασμένα – ξεχασμένα…

 

Για την εκ νέου συνεύρεσή του με τον κ.Κεδίκογλου, σε άλλο πια κόμμα, ρωτήθηκε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος (στο Action24)  όπως και για το άρθρο που είχε γράψει ο Κεδίκογλου στο dailypost το 2019 και στο οποίο καταφερόταν εναντίον του επειδή πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τον διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ «η πολιτική είναι ένα δυναμικό πεδίο και δεν μπαίνουν μέσα σε αυτό προσωπικά χαρακτηριστικά».  Στην συνέχεια μάλιστα αναφέρθηκε στο τι έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης για τη Νέα Δημοκρατία όταν ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ, για να υποστηρίξει το επιχείρημα του.  Συνεπώς δεν τρέχει τίποτα…

 

Αλλωστε προφανώς δεν τρέχει τίποτα, ούτε για τον κ.Τσίπρα, παρότι το 2019 και λίγο πριν από τις εκλογές η σημερινή του μετεγγραφή, ο κ. Σ Κεδίκογλου ήταν που έλεγε ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα” σε δηλώσεις του στον ΑΝΤ1.  

πηγή

Η μειονότητα, η Θράκη και οι «ιδιωτικές» επισκέψεις των γειτόνων

 

Τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη έχουν πλεόνασμα ανεκτικότητας, αλλά και πάλι αυτή η ανοχή συναντά συγκεκριμένα όρια.

 

γράφει ο Αλέξανδρος  Σιουτζούκης

 

Θα ήταν αφέλεια να υποστηρίξει κανείς ότι η «ιδιωτική» επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών εμφορείται από το «ειλικρινές» ενδιαφέρον του κ.Τσαβούσογλου για τους Έλληνες ομόθρησκους του, τη στιγμή που θα πραγματοποιηθεί μόλις τέσσερις εβδομάδες μετά την (επίσης) «ιδιωτική» επίσκεψη του τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών Σελίμ Κιράν (Selim Kiran) στη Θεσσαλονίκη , την Κομοτηνή και το Διδυμότειχο!

 

Ακόμα και οι πλέον …καλόπιστοι θα συνέδεαν την επίσκεψη του αρχηγού της τουρκικής διπλωματίας με την ασυνήθιστη αντιπαράθεση Δένδια – Τσαβούσογλου, πριν από ενάμιση μήνα στην Άγκυρα, την οποία μάλιστα είχε πυροδοτήσει η αναφορά του δεύτερου στην «τουρκική μειονότητα»! 

 

Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι δεν χάνει τις ευκαιρίες να χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα εντάσσοντας την στις «διμερείς διαφορές»…

 

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η ίδια είναι έκθετη από την  παραβίαση των σχετικών  Συνθηκών καθώς εξαιτίας της πολιτικής που ασκήθηκε (απαγόρευση άσκησης ορισμένων επαγγελμάτων, περιορισμοί στην ιδιοκτησία , κατασχέσεις περιουσιών κλπ) ο πληθυσμός της ελληνικής μειονότητας μειώθηκε δραματικά στη γειτονική χώρα (από 130.000 το 1924 σε μόλις 3.500 σήμερα ). 

 

Ωστόσο, η επιχείρηση της Άγκυρας να πείσει για την καταπίεση της μουσουλμανικής μειονότητας είναι σχετικά δύσκολη καθώς οι Έλληνες μουσουλμάνοι απολαμβάνουν όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών τη στιγμή μάλιστα που στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών εκλέγονται ανελλιπώς βουλευτές * στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

Αντιθέτως, μια ανάλογη προσπάθεια θα ήταν μάταιη καθώς μέλη της ελληνικής μειονότητας έχουν να εκλεγούν στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση από τα χρόνια του Μεσοπολέμου! Θα ήταν αδύνατο άλλωστε καθώς μετά τις απηνείς διώξεις των Ελλήνων στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 δεν υπάρχει μια ευάριθμη μειονότητα που να μπορεί να εκλέξει εκπροσώπους της !

 

Η Τουρκία ποτέ δεν «ξέχασε» το ζήτημα της μειονότητας. Βέβαια, ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν φθάσει τούρκοι επίσημοι να καυτηριάζουν την επικοινωνία του Ελληνα πρωθυπουργού με τους Έλληνες μουσουλμάνους,  όπως έγινε πρόσφατα , ούτε να αποδοκιμάζουν τον προσδιορισμό ενός χωριού ως Πομακικό.

 

Παρ΄όλα αυτά κατά την επίσκεψη του Κ.Καραμανλή στην Άγκυρα το 1959 οι γείτονες ζήτησαν «αλλαγές» στη Συνθήκη της Λωζάννης διεκδικώντας τη μετονομασία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, σε «τουρκική».

 

Και μάλιστα η τουρκική απαίτηση διατυπώθηκε μόλις τέσσερα χρόνια μετά τις επιθέσεις του α αιματηρά επεισόδια ( με 30 νεκρούς Ελληνες ) στην Κωνσταντινούπολη το 1955 που σήμαναν και την αρχή του τέλους για την ελληνική μειονότητα της Πόλης *

 

Η επίσκεψη τούρκων επισήμων στη Θράκη με τη συχνότητα που γίνεται και το χαρακτήρα εθίμου που έχει αποκτήσει, δημιουργεί προβληματισμό παρά τη σπουδή της Άγκυρας να τις προσδιορίζει ως ιδιωτικές…

 

Ωστόσο, για να μην  εκφεύγουν από τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα οι επισκέπτες θα έπρεπε να μεριμνούν ώστε να μην προκαλούν με τις δηλώσεις τους, να αποφεύγουν συναντήσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εντάσεις και τέλος θα απέφευγαν να παραχωρήσουν συνεντεύξεις (ιδιωτικές; ) και μάλιστα σε τηλεοπτικά συνεργεία που τους συνοδεύουν …

 

Αντίθετα, οι επισκέψεις ελλήνων επισήμων εξαντλούνται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο* και ποτέ ως τώρα δεν πραγματοποιήθηκε επίσκεψη αξιωματούχου στις νήσους Ίμβρο και Τένεδο όπου με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης θα έπρεπε να διαβιεί μια ακμάζουσα ελληνική μειονότητα που θα απολάμβανε τα προνόμια της αυτοδιοίκησης και μιας εν μέρει «αυτονομίας», όπως προέβλεπε η συγκεκριμένη Συνθήκη!

 

Η Ελληνική Πολιτεία μετά τη συνθήκη της Λωζάνης άφησε την ελληνική μειονότητα σχεδόν στην τύχη της, όπως ακριβώς παραιτήθηκε (και στην περίπτωση της Ίμβρου και της Τενέδου ) από την υποχρέωσή της να τηρηθούν τα προβλεπόμενα στις συνθήκες για την προστασία της.

 

Την ίδια στιγμή ακολούθησε μιαν αλλοπρόσαλλη πολιτική απέναντι στη μειονότητα που προσέφερε χώρο και επέτρεψε τελικά, στους Τούρκους αξιωματούχους,  να διεκδικούν ακόμα και την προστασία (!) των ομοθρήσκων τους

 

Η Άγκυρα μπορεί να επιδίδεται σε μια εργώδη προσπάθεια ανάδειξης ζητημάτων με τη μουσουλμανική μειονότητα αλλά δυστυχώς για την Τουρκία στη Θράκη υπάρχουν και λειτουργούν 127 μειονοτικά σχολεία, καθώς και 260 τεμένη.

 

Στην Τουρκία η εικόνα είναι απογοητευτική καθώς τα εκπαιδευτικά ιδρύματα για την ελληνική μειονότητα μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού ενώ είναι ελάχιστες οι εκκλησίες για τους Έλληνες χριστιανούς τη στιγμή μάλιστα που η Αγιά Σοφιά αλλά και η Μονή της Χώρας μετατράπηκαν πρόσφατα σε τζαμιά μετά από απόφαση της σημερινής κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν…

 

Οι ιδιωτικές επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων είναι μέρος της ίδιας προσπάθειας και δημιουργούν τριβές τη στιγμή που οι δυο πλευρές, Αθήνα και Αγκυρα, επιθυμούν να οικοδομήσουν μια «θετική ατζέντα». Ταυτόχρονα, υπονομεύουν τις σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και μεγαλώνουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης…

 

Τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη , κυρίως της Δύσης, έχουν πλεόνασμα ανεκτικότητας αλλά και πάλι αυτή η ανοχή συναντά συγκεκριμένα όρια…

 

Όπως αυτά που επισήμανε ο πρωθυπουργός του Καναδά Λ. Πήρσον όταν εξέφρασε την απόλυτη δυσαρέσκειά του για τις δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου Στρατηγού Ντε Γκώλ κατά την επίσκεψή του στο γαλλόφωνο Κεμπέκ τον Ιούλιο του 1967 και τελικά ανάγκασαν τον δεύτερο να διακόψει την επίσκεψή του και να επιστρέψει στο Παρίσι…

 

 

 

 (1) *( https://www.huffingtonpost.gr/entry/kai-senenteexe-tepoe-apo-ton-kiran-para-ton-anepisemo-charakteras-tes-episkepses-ste-thrake_gr_60939d95e4b02e74d22fd6d6)

 

(2) * (https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-toerkia-epimenei-kai-zeta-dialoyo-anee-oron_gr_6078866ce4b08e452a1947bf)

 

 (3)*(αυτή την περίοδο είναι εκλεγμένοι τρεις Έλληνες μουσουλμάνοι βουλευτές)

 

(4) *( με την εξαίρεση ίσως της υποδοχής που επιφύλαξαν Κωνσταντινοπολίτες στον Κ.Καραμανλή το 1959, όταν επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Άγκυρα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη)

 

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κοντή μνήμη και παραποιεί τα γεγονότα: το 2009 και το 2015…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Οι επέτειοι έχουν μια χρησιμότητα, όταν δεν χρησιμοποιούνται για παραποίηση της πραγματικότητας, με στόχο να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος. Αυτό, δηλαδή, που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας κατά τη χτεσινή εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) και λέγοντας ότι το 2015 η χώρα έφτασε «ένα βήμα πριν από το γκρεμό», δηλαδή πριν από την έξοδο από την Ευρωζώνη. Αυτό, πράγματι, συνέβη, αλλά εφτά χρόνια πριν, το 2009.

 

 

Ας δούμε τα γεγονότα, για να αντιληφθούν όλοι πώς ο νυν πρωθυπουργός παραποιεί την αλήθεια:

 

Πρώτον, παραθέτουμε την επίμαχη φράση του: «Γύρω από το ζητούμενο της δυνατής ευρωπαϊκής Ελλάδας οικοδομήθηκαν ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις αναβαθμίζοντας την ποιότητα της εσωτερικής πολιτικής ζωής. Με ένα μόνο σκοτεινό διάλειμμα: την περίοδο κατά την οποία επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, το 2015. Τότε που η χώρα οδηγήθηκε ένα μόλις βήμα πριν τον γκρεμό. Και πάλι όμως, οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και διέλυσαν τα έωλα συνθήματα. Κράτησαν τον τόπο στην Ευρώπη και στο κοινό νόμισμα.».

Advertisement

 

Δεύτερον, η Ελλάδα όντως έφτασε ένα βήμα πριν από την έξοδο από το ευρώ, αλλά αυτό συνέβη το 2009, όταν αποκαλύφθηκε το μέγεθος του ελλείμματος που έκρυβε η κυβέρνηση Καραμανλή και οδήγησε στο κλείσιμο των αγορών και στην επιβολή του πρώτου Μνημονίου. Ο κ. Μητσοτάκης ήταν τότε νέος βουλευτής και μπορεί να μην τα ξέρει καλά. Αλήθεια, μήπως θυμάται ποιος έχει πει ότι τα στοιχεία της περιόδου 2004-2009 (κυβέρνηση ΝΔ) ήταν παραποιημένα; Όχι, δεν το έχει πει κανένας ΣΥΡΙΖΑίος, ούτε ΠΑΣΟΚος. Ο συντηρητικός (στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ανήκει, όπως και η ΝΔ) τότε πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ το είχε πει. Δείτε εδώ. Κι αν δεν το θυμάται αυτό ο κ. Μητσοτάκης, μήπως θυμάται τι είχε πει ο Γιούνκερ, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου του παρουσίασε την οικτρή οικονομική κατάσταση που του είχε παραδώσει η κυβέρνηση Καραμανλή; «The game over», είχε πει.

 

Τρίτον, μήπως θυμάται ο κ. Μητσοτάκης πότε ο Σόιμπλε ζήτησε για πρώτη φορά να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη; Το 2011 το είχε ζητήσει και τότε δεν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να του το επιβεβαιώσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ήταν αποδέκτης της πρότασης, την οποία και απέρριψε.

 

Τέταρτον, μήπως θυμάται ο κ. Μητσοτάκης ποιος πρωτοστάτησε στον αντιμνημονιακό αγώνα, δηλώνοντας «πρώτος αντιμνημονιακός»; Του το θυμίζουμε εμείς. Ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, τότε (2010-2011) που υπονόμευε την κυβέρνηση Παπανδρέου. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρό κόμμα.

 

Πέμπτον, το 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όντως έκανε σπασμωδικές κινήσεις. Το δημοψήφισμα ήταν μια από αυτές. Αλλά ήταν μια προσπάθεια-μάταιη εξαρχής, λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων- να μην κάνει ό, τι και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και δεν αποσκοπούσε να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ, απόδειξη η περίφημη «κωλοτούμπα» μετά το δημοψήφισμα.

 

Συμπέρασμα: η Ελλάδα δεν κινδύνεψε να βγει από το ευρώ το 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ ούτε τότε επικράτησε ο «διχαστικός λαϊκισμός». Τουλάχιστον όχι για πρώτη φορά. Και τα δύο είχαν προηγηθεί, με πρωταγωνίστρια τη δική του παράταξη: το 2009 (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή), όταν παρέδωσε χρεοκοπημένη οικονομία και αμέσως μετά (ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά), όταν υπονόμευε ανοιχτά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

 

Αυτή είναι η αλήθεια που θέλει να μη θυμάται σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γι’ αυτό και παραποιεί τα γεγονότα ή τα παρουσιάζει μονομερώς. Το έχει πει πολύ καλά ο Τζακ Νίκολσον: «Θέλεις την αλήθεια; Δεν γίνεται να χειριστείς εσύ την αλήθεια»!

Λοταρίες και εμβόλια

 

γράφει η Κορίνα Βασιλοπούλου

 

Φοβάσαι το εμβόλιο κατά του κορονοϊού; Θα κάμπτονταν οι ανησυχίες και οι δισταγμοί σου αν έπαιρνες παράλληλα κάποιο αντάλλαγμα; Χρήματα, υποτροφίες, δωρεάν μπίρες, πίτσες ή εισιτήρια για διάφορα θεάματα; Στο Οχάιο των ΗΠΑ πάντως, μια γυναίκα έγινε προχθές η πρώτη που κέρδισε ένα εκατομμύριο δολάρια στη λοταρία με τα ονόματα όσων έκαναν τελευταία την πρώτη δόση του εμβολίου. Κι ένας έφηβος κέρδισε πλήρη τετραετή υποτροφία για τις σπουδές του σε δημόσιο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας.

 

Ακούγεται ανόητο και φτηνό να χρειάζεσαι κάποιο δέλεαρ για να κάνεις το αυτονόητο προκειμένου να προστατεύσεις την υγεία τη δική σου και των γύρω σου. Στις ΗΠΑ όμως, όπου οι νεκροί από την πανδημία κοντεύουν τις 600.000, οι αρχές τα παίζουν όλα για όλα προκειμένου να προσελκύσουν τους δύσπιστους στα εμβολιαστικά κέντρα.

 

Προχθές τα CDC, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, ανακοίνωσαν ότι το 50% του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί πλήρως. Παράλληλα όμως, μετά την ενθουσιώδη εισροή των πρώτων μηνών, παρατηρείται κάμψη στον αριθμό των ανθρώπων που πάνε να εμβολιαστούν. Ο Απρίλιος ήταν ο μήνας με τη χαμηλότερη προσέλευση και μόνο τον Μάιο άρχισε να παρατηρείται μια μικρή άνοδος.

 

Γι' αυτό και πολλές Πολιτείες, τόσο με ρεπουμπλικανικές όσο και με δημοκρατικές διοικήσεις, από τη Νέα Υόρκη ώς το Ορεγκον κι από το Μέριλαντ ώς το Κολοράντο, αποφάσισαν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Ξέρω πως κάποιοι θα πουν ότι είναι τρελό να σπαταλάς ένα εκατομμύριο δολάρια κάθε εβδομάδα. Από τη στιγμή όμως που τα εμβόλια είναι πια διαθέσιμα για όλους, η πραγματική σπατάλη είναι μια ζωή που χάνεται εξαιτίας του Covid-19», δήλωσε ο κυβερνήτης του Οχάιο, Μάικ ντεΓουάιν.

 

Το πρόγραμμα πάντως φαίνεται πως στέφεται με επιτυχία καθώς από την περασμένη εβδομάδα που ανακοινώθηκε η εμβολιαστική λοταρία, το ποσοστό του κόσμου που έκλεισε ραντεβού για το εμβόλιο αυξήθηκε κατά 53%. Σωτήριο κόλπο ή άλλο ένα δείγμα της βλακείας του ανθρώπινου είδους; Η απάντηση έγκειται στην κρίση του καθενός.