Παιχνίδι λέξεων...

γράφει η Λίλα Μήτσουρα

Έπαιζαν με τις λέξεις. Έτσι ασκούσαν πολιτική. Βάφτιζαν όπως ήθελαν κάθε τι που έκαναν. Και έχασαν τον νόημά τους οι λέξεις. Και μεις την εμπιστοσύνη μας. Κάθε αλλαγή που έκαναν την είπαν μεταρρύθμιση. Αλλά ήταν αλλαγή προς το χειρότερο και όχι αυτό που πράγματι σημαίνει, δηλαδή να γίνουν σημαντικές αλλαγές για να λύσουν τα προβλήματα. Οι δικές τους μεταρρυθμίσεις ήταν γέννημα της λερναίας ύδρας, κάθε καινούργια αλλαγή γεννούσε προβλήματα καινούργια. Γεννούσε καταστροφή και θάνατο.

Σκότωσαν κάθε σωστή ερμηνεία και ξεχνούσαν να βάλουν και τις σωστές αντωνυμίες. Είπαν τα δάνεια σωτηρία μας αλλά ήθελαν να πουν σωτηρία τους. Των ιδίων που μας φλόμωσαν στο ψέμα και των τραπεζών τους. Τους όχι μας. Και επειδή ήταν οι ίδιοι εξαρτημένοι φρόντισαν να κάνουν εξαρτημένο έναν ολόκληρο λαό.

Και την απόλυτη υποταγή την είπαν διαπραγμάτευση. Και την δουλοπρέπεια την είπαν σθεναρή αντίδραση. Και το ναι σε όλα το είπαν κόκκινες γραμμές. Πολλές λάθος ερμηνείες που δεν έγιναν κατά λάθος. Είχαν σκοπό την πλήρη εξαπάτηση μας. Κατάφεραν να μας μπερδέψουν να μας καθυστερήσουν ώστε να μην αντιδράσουμε εγκαίρως, να αποκοιμίσουν την κρίση μας, να στο πω με μία λέξη απλά? ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΡΟΙΔΕΨΟΥΝ!

Και δυστυχώς συνήθως τα λάθη του προηγούμενου τα πληρώνει πάντα ο επόμενος. Φέραμε τον επόμενο λοιπόν και εμείς που μας έμαθαν να μπερδεύουμε τις λέξεις. Και δεν είναι ότι μπερδεύουμε τα νοήματα είναι και που μάθαμε να μας αρκούν τα λόγια και δεν κοιτάμε τις πράξεις. Γίναμε δύσπιστοι και τον κοιτάμε με μισό μάτι που λένε, όταν λέει μεταρρύθμιση και εννοεί μεταρρύθμιση, ότι θα αλλάξουν κάποια δεδομένα με σκοπό να λυθούν προβλήματα.

Δύσπιστοι και καχύποπτοι. Να ακυρώνει στην πράξη τις προηγούμενες πολιτικές και μεις να περιμένουμε να δούμε από που θα μας την φέρει πισώπλατα. Γιατί δεν γίνεται αυτός να εννοεί αυτά που λέει, δεν γίνεται να κάνει ότι υπόσχεται. Γιατί αν είναι πράγματι αληθινός ,αν πράγματι είναι έντιμος τότε θα πρέπει να στήσουμε τους εαυτούς μας στον τοίχο για τα λάθη των προηγουμένων ετών, για την ανέχεια την ανοχή την υπομονή που τελικά ήταν λάθος κρίση ήταν λάθος οι επιλογές μας του χτες!!!!

Και είναι και οι άλλοι. Αυτοί που τον περίμεναν ως σωτήρα. Σωτήρα λένε αλλά εννοούν θεό. Που σε τρεις μέρες θα γκρεμίσει και θα ξαναχτίσει την χώρα από την αρχή. Και όλα θα είναι τέλεια πάλι και μεις ήσυχοι θα αναπαυόμαστε στο παραμυθένιο ροζ συννεφάκι μας. Και ουαί και αλλοίμονο αν δεν γίνουν έτσι όπως τα ονειρευτήκαμε, γιατί τότε θα τον ρίξουμε στη πυρά. Γιατί οι άλλοι ήταν ψεύτες, καμία σημασία που το ανακαλύψαμε εκ των υστέρων, αλλά εσένα σε ψηφίσαμε για θεό  και αποδείχτηκες άνθρωπος.

Είμαστε εμείς που περιμένουμε να μας φέρει την τελειότητα άμεσα. Που καήκαμε από το χυλό και φυσάμε το γιαούρτι. Που γίναμε ανυπόμονοι με τον καινούργιο γιατί κάναμε πολύ υπομονή με τον παλιό. Είμαστε εμείς που θα στήσουμε στον τοίχο τον νέο για τα λάθη του προηγούμενου. Που προδικάζουμε, βιαζόμαστε απελπιστικά πολύ, που κρατάμε σπαθί σηκωμένο έτοιμο να πάρει κεφάλια με τη πρώτη στραβή. Είμαστε εμείς με την νοοτροπία σκλάβου που μόλις ελευθερώθηκε και δεν ξέρει τι να κάνει και ποιόν να κατηγορήσει για την ζωή που έζησε.

Μάθαμε να μπερδεύουμε τις λέξεις. Μάθαμε να πιστεύουμε στα λόγια στις βαρύγδουπες εκφράσεις και να αγνοούμε τις πράξεις. Μάθαμε από όλη την ιστορία μας να είμαστε καχύποπτοι και δύσπιστοι. Αντέξαμε πολλά και χάσαμε πάρα πολλά και αυτό μας έκανε σκληρούς ,για να κρύψουμε κάθε κρυφό μας φόβο. Ξεκινάμε δειλά - δειλά να χαμογελάμε ξανά ελπίζοντας ότι κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Διεκδικούμε κατεβαίνοντας σε συλλαλητήρια συμπαράστασης, φωνάζουμε τα θέλω μας γεμίζοντας τις πλατείες της πατρίδας μας, διεκδικούμε μια καλύτερη ζωή την χαμένη μας αξιοπρέπεια και περηφάνια.

Κανείς δεν είναι σωτήρας ή θεός .Άνθρωποι είμαστε όλοι και προχωράμε σε καινούργιο δρόμο άγνωστο. Θα παραπατήσουμε και θα σκοντάψουμε ,θα πέσουμε και θα σηκωθούμε ξανά. Αλλά βαδίζουμε για να βρούμε ότι χάσαμε ότι μας έκλεψαν. Γυρεύουμε μαζί να αναδημιουργήσουμε μια πατρίδα που αγαπάει τα παιδιά της. Και σε αυτόν που ηγείται της διαδρομής ,είμαστε συνοδοιπόροι και κρατάμε και τους φακούς στο χέρι μην χάσει τον δρόμο. Εμείς του λέμε που θέλουμε  να πάμε και τον βοηθάμε να βρει τον σωστό δρόμο. Γιατί είμαστε όλοι ίσοι.

Εσύ κατέβασε το σπαθί σου και συ βγες από το παραμύθι σου, εσύ εκεί, καθάρισε το βλέμμα σου εσύ σταμάτα την μοιρολατρία, όσο για σένα που ψάχνεις το λάθος σε κάθε κίνηση,χ αλάρωσε. Με γκρίνια και θυμό δεν βγαίνει τούτη η διαδρομή. Έχουμε δρόμο μπροστά μας....