Κάθε τραγωδία τελειώνει με κάθαρση

Ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Αισιόδοξοι ή απαισιόδοξοι, είμαστε όλοι σε κατάσταση σοκ. Όλοι πέρα από τον Αλέξη Τσίπρα και το επιτελείο του, που έκαναν το πιο δυναμικό ξεκίνημα που έχει κάνει κυβέρνηση στην Ευρώπη εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Μεθοδικά, ψύχραιμα και όσο πιο θεαματικά γίνεται, ξετυλίγουν βήμα-βήμα μια αφήγηση που γεννάει τόσα ερωτηματικά ώστε να ενδιαφέρεται να την παρακολουθήσει ολόκληρος ο κόσμος. Αν σβήσουν τα φώτα, καήκαμε.

Ζούμε μια αληθινή κοσμογονία. Εκλογικός  θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ, αστραπιαίος σχηματισμός κυβέρνησης συνεργασίας, οι πρώτες συμβολικές κινήσεις που συγκινούν και ενώνουν μία εξουθενωμένη κοινωνία, πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων, διάλυση ΤΑΙΠΕΔ, επαναπρόσληψη αντισυνταγματικά απολυμένων, αύξηση κατώτατου μισθού, διαδήλωση χωρίς ΜΑΤ και επεισόδια, κι ένα σωρό εξαγγελίες για μέτρα που θα αρχίσουν να εφαρμόζονται μόλις λειτουργήσει η Βουλή. Η οποία θα έχει για πρόεδρο τη Ζωίτσα…

πηγή: Luben

Και πριν προλάβουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι για πρώτη φορά στη νεότερη ελληνική ιστορία μία κυβέρνηση δείχνει διατεθειμένη να τηρήσει τις προεκλογικές τις υποσχέσεις, ο Γιάνης Βαρουφάκης αδειάζει θεαματικά τον Ολλανδό επικεφαλής του Eurogroup μπροστά στις κάμερες, και διώχνει την τρόικα με μία και μόνο φράση. Η υστερική κινδυνολογία της αντιπολίτευσης για απομόνωση και παραδειγματική τιμωρία της Ελλάδας όχι μόνο δεν επιβεβαιώνεται, αλλά διαψεύδεται από καταιγισμό δηλώσεων και κινήσεων υπουργών και Ευρωπαίων θεσμικών εκπροσώπων, που ναι μεν παραμένουν αρνητικοί στην προοπτική κουρέματος του ελληνικού χρέους, αλλά μια χαρά αποδέχονται ότι η άγρια λιτότητα δεν μπορεί να συνεχιστεί, η τρόικα δεν είναι τελικά και τόσο απαραίτητη, και ίσως θα έπρεπε να επανεξετάσουμε το όλο πρόγραμμα που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα. Παράλληλα, οι φωνές που αμφισβητούν τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες πληθαίνουν στα διεθνή μέσα, φτάνοντας μέχρι και σεδημοσίευμα γερμανικής εφημερίδας που ισχυρίζεται ότι ο Τσίπρας επανιδρύει την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως θα έπρεπε να είναι. Τελειωτικό χτύπημα η δήλωση Ομπάμα, που παρέχει στήριξη στην κυβέρνηση Τσίπρα, κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου για το πού μπορεί να οδηγήσει ο στείρος δογματισμός που πλέον μόνο η Μέρκελ και η παρέα της ευαγγελίζονται ως λύση στα προβλήματα τα ανθρωπότητας.

Το ζούμε όντως όλο αυτό, ή κάποιος μας τρολάρει;

Μετά τον Σποκ, ο Νοσφεράτου (αγνώστου καλλιτέχνη, το αλίευσα από το Facebook)

Χτυπητή παραφωνία στην πανηγυρική πολιτική αλλαγή που συντελείται στη χώρα μας, τα σαστισμένα από τις εξελίξεις Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, και η απελπιστικά λίγη και μικρόψυχη αντιπολίτευση. Στο ίδιο τροπάρι. Φόβος, άρνηση πραγματικότητας κι ανελέητη διαστρέβλωση. Έχοντας ξεμείνει από συμμάχους κι επιχειρήματα, τα πανικόβλητα φερέφωνα των ντόπιων ολιγαρχών απλά καταργούν κάθε υπόλειμμα δεοντολογίας και μας λένε ψέματα κατάμουτρα. Όχι και ατιμώρητα όμως, αφού όλα δείχνουν ότι δεν αργεί η μέρα που θα συσταθούν εξεταστικές επιτροπές και έκτακτα δικαστήρια, ενώ θα γίνει έλεγχος στα οικονομικά των καναλιών – που για να συνεχίσουν να εκπέμπουν θα πρέπει να πληρώσουν για τις συχνότητες που καταχρηστικά οικειοποιήθηκαν για δεκαετίες.

Δεν πρόκειται για ρεβανσισμό, ούτε για τίποτα κομμουνιστές που προσπαθούν να φιμώσουν την ελευθερία του τύπου. Πρόκειται για στοιχειώδη σεβασμό στο υπάρχον σύνταγμα και τους νόμους, που δεν προβλέπουν το να χειραγωγεί κάποιος τόσο ξεδιάντροπα την κοινή γνώμη, ούτε το να συναλλάσσεται υπογείως με πολιτικά πρόσωπα και θεσμούς προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα του. Δημοκρατία, you know?

Πηγή: Άρης Πορνοστάρλετ

Εκεί που συμφωνούν όλοι οι ξένοι ηγέτες με τον Τσίπρα είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να πατάξει την υψηλή φοροδιαφυγή και να εξαρθρώσει το κύκλωμα διαφθοράς που τόσα χρόνια εμπόδιζε την πραγματική ανάπτυξη προς όφελος μερικών προνομιούχων οικογενειών και των παρατρεχάμενων τους. Ένα κύκλωμα μαφιόζων, πολιτικών και δημοσιογράφων, που καταχρέωσε τη χώρα με υπέργοκα δάνεια που φαγώθηκαν χωρίς να παράξουν έργο, και που διασπάθισε δημόσιο χρήμα νομίζοντας ότι δεν θα έρθει ποτέ η μέρα που θα χρειαστεί να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη. Το καθεστώς όμως έπεσε, και κανένας δεν δείχνει διατεθειμένος να συνδεθεί με τις ανομίες του και να το προστατέψει από την επικείμενη κάθαρση. Τόσο ο εξαφανισμένος Σαμαράς, όσο και οι μεγαλοεπιχειρηματίες που τον στήριζαν αντιμετωπίζονται ξαφνικά σαν τοξικά απόβλητα, κάτι που μάλλον τους αξίζει.

Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη λύση πέρα από την καθολική ρήξη με το μιντιακό κατεστημένο, όπως φάνηκε κι από την προεκλογική αποχώρηση του Λαφαζάνη από «εχθρικό» πάνελ του ΣΚΑΪ. Αν όλος αυτός ο τσαμπουκάς γίνεται μόνο για τα μάτια του κόσμου, η κυβέρνηση Τσίπρα είναι τρελή να μπλοφάρει έτσι στους ξένους και μετά να συμβιβαστεί για να διαιωνίσει μια εσωτερική παθογένεια που την υπονομεύει με τέτοια λύσσα. Το μόνο πρόβλημα είναι το αντίπαλο δέος, που προς το παρόν είναι κυρίως «από τα κάτω» (και πλέον τόσο δημοφιλές ώστε να αναγκάζει τα παραδοσιακά Μέσα να ασχολούνται μαζί του).

Πηγή