Οι ψεύτικες υποσχέσεις των πολιτικών και τα διλήμματα των ψηφοφόρων

Του Πανίκου Παναγιώτου

 

Μπορεί ένας ηγέτης να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών και να διαμορφώσει συνθήκες ενός κοινωνικού κράτους δικαίου, όπου η διαπλοκή και η διαφθορά δεν θα επιβιώνουν;

Πόσοι όμως πολιτικοί έχουν δώσει προεκλογικές υποσχέσεις για να αλλάξουν τα πάντα και αρκετοί αποδείχτηκαν χειρότεροι από προκατόχους τους;

Πώς λοιπόν οι ψηφοφόροι να εμπιστευτούν ακόμη και ένα «επαναστατικό πρόσωπο», του οποίου οι απόψεις μπορεί να μοιάζουν «ουτοπικές» και «ανέφικτες» μπροστά στην ισοπεδωτική δυναμική των κυρίαρχων συστημάτων και των κυρίαρχων αγορών;

Αυτή την περίοδο, μέσα από την προεκλογική εκστρατεία στις Ηνωμένες Πολιτείες για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος –εν’ όψει των προεδρικών εκλογών στις 8 Νοεμβρίου–, αναδεικνύεται ένα σοβαρό δίλημμα για τη μάχη ανάμεσα στη Χίλαρι Κλίντον και τον Μπέρνι Σάντερς, που δεν αφορά μόνο τους Αμερικανούς, αλλά όλο τον κόσμο.

«Κατά την άποψή μου, η Χίλαρι Κλίντον είναι η πιο προσοντούχα υποψήφια για την προεδρία του πολιτικού συστήματος που έχουμε τώρα» δήλωσε ο Ρόμπερτ Ράιχ, πρώην υπουργός Εργασίας της κυβέρνησης Μπιλ Κλίντον, προσθέτοντας ότι «αλλά ο Μπέρνι Σάντερς είναι ο πιο προσοντούχος υποψήφιος για να δημιουργήσει το πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να έχουμε».

Σ’ αυτή την αναφορά επικεντρώνεται η ουσία της στάσης των ψηφοφόρων έναντι των υποψηφίων για την ηγεσία μιας χώρας. Δηλαδή, ψηφίζουν κάποιον που θα ακολουθήσει περίπου την ίδια πεπατημένη ή αυτόν που θα επιφέρει μεγάλες ανατροπές;

Την ίδια στιγμή, προβάλλεται και το αρχικό ερώτημα: Και πώς οι ψηφοφόροι θα εμπιστευτούν εκείνον που υπόσχεται να φέρει τα πάνω κάτω, όταν υπάρχουν σωρεία παραδειγμάτων με πολλά υποσχόμενους πολιτικούς που τελικά εκ των υστέρων αποδείχτηκαν ανίκανοι ή ψεύτες ή λαοπλάνοι ή απατεώνες;

Μπροστά λοιπόν σ’ αυτό το δίλημμα, οι ψηφοφόροι δεν θα πρέπει να κοιτάζουν μόνο τις θέσεις και τις υποσχέσεις. Θα πρέπει να μετρήσουν, να κρίνουν και να συγκρίνουν την πολιτική διαδρομή, το ήθος, τη διαφάνεια, τη συνέπεια και το κριτήριο των υποψηφίων.

Αρκετές φορές έχει αποδειχθεί ότι η στάση ζωής και η ιστορία του καθενός, καθορίζει το μέλλον του ίδιου και του λαού του. Κι όταν πρόκειται για τον ηγέτη της Αμερικής, κρίνεται σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον της ανθρωπότητας.