Ο κυνισμός των όψιμων εξουσιαστών

Οσο ήταν στην αντιπολίτευση, υιοθετούσαν κάθε διαμαρτυρία. Σήμερα οι υπουργοί, βουλευτές και οι λοιποί του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτουν τον πραγματικό εαυτό τους, όταν έρχονται αντιμέτωποι με ανθρώπους που διαμαρτύρονται.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Στα εύκολα όλα είναι ωραία και καλά. Οταν αρχίζουν τα δύσκολα, οι άνθρωποι αποκαλύπτουν τον πραγματικό εαυτό τους.

Τα εύκολα για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Εύκολα ήταν ακόμα και στον πρώτο χρόνο της κυβερνητικής τους θητείας, τον οποίο σπατάλησαν με μια ανερμάτιστη πολιτική και δεν πήραν κανένα ουσιαστικό μέτρο.

Τώρα, που η περίοδος των φαντασιώσεων πέρασε και η κυβέρνηση αναγκαστικά παίρνει και μέτρα που θα πλήξουν πολλούς, οι υπουργοί, οι βουλευτές και τα άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βγάζουν τον πραγματικό εαυτό τους. Οι διαμαρτυρόμενοι γίνονται «ακραίοι», «βαλτοί και υποκινούμενοι» και «θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση». Ξυπνάει ο εξουσιαστής μέσα τους και δεν μπορούν να τον συγκρατήσουν.

Ενα περιστατικό που συνέβη τη Δευτέρα (15/2) είναι πολύ αποκαλυπτικό. Μερικές δεκάδες απλήρωτοι συμβασιούχοι, αφού δεν μπόρεσαν να συναντήσουν την αρμόδια υπουργό, πήγαν έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, για να διαμαρτυρηθούν. Το τι συνέβη καταγράφηκε από τις τηλεοπτικές κάμερες (εδώ). Σημασία έχει ο αλαζονικός τρόπος, με τον οποίο τους αντιμετώπισε ο κομματικός εντεταλμένος. «Ηρθες εδώ για τα κανάλια», είπε σε έναν από τους διαμαρτυρόμενους. «Οχι ήρθα από τη Θεσσαλονίκη, γιατί είμαι εφτά μήνες απλήρωτος», του απάντησε εκείνος.

Οι διαμαρτυρόμενοι γίνονται «ακραίοι», «βαλτοί και υποκινούμενοι» και «θέλουν να ρίξουν την κυβέρνηση». Ξυπνάει ο εξουσιαστής μέσα τους και δεν μπορούν να τον συγκρατήσουν.

Η σκηνή είναι αποκαλυπτική. Και δείχνει τη μετάλλαξη των ανθρώπων. Οσο ήταν στην αντιπολίτευση, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούσαν κάθε διαμαρτυρία, κατακεραύνωναν την αδιαλλαξία των τότε κυβερνώντων. Σήμερα, που κυβερνούν οι ίδιοι, παθαίνουν αλλεργία με τις διαμαρτυρίες, οι οποίες ακόμα είναι ήπιες, λεκτικές. Και αντιδρούν με κυνισμό και αλαζονεία, ακόμα και απέναντι σε απελπισμένους ανθρώπους, που δικαιούνται να φωνάξουν λίγο παραπάνω. Τι θα συμβεί, αν οι αντιδράσεις πάρουν άλλες μορφές, σαν κι αυτές που οι ίδιοι είχαν υιοθετήσει εναντίον στελεχών των προηγούμενων κυβερνήσεων;

Να είναι προετοιμασμένοι. Αυτά έχει η εξουσία. Και όσο πιο γρήγορα θάψουν μέσα τους τον εξουσιαστή, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς.