Ο Παύλος Φύσσας δεν ζει, οι φασίστες μας κουνάνε το δάχτυλο, κι εμείς;..

18 Σεπτεμβρίου ήταν. Πέντε χρόνια πριν. Όλων οι ζωές ήταν διαφορετικές!

Πριν από πέντε χρόνια, σαν σήμερα ο Παύλος Φύσσας ήταν ζωντανός. Όχι όπως τώρα ως ιδέα. Ήταν ζωντανός. Ήπιε καφέ με φιλικά του πρόσωπα, καλημέρισε την οικογένειά του, έκανε όνειρα, γέλασε, νευριάσε, έκανε όνειρα!

Πέντε χρόνια μετά ο νεκρός Παύλος Φύσσας, η οικογένειά του – πρωτίστως – αλλά και κάθε πολίτης αυτής της χώρας που δεν ανήκει στην νεοναζιστική δράκα ζητά να καταδικαστούν οι ένοχοι.

Πέντε χρόνια, από τον Απρίλιο του 2013 που άρχισε η δίκη της Χρυσής Αυγής και του Ρουπακιά η δικαιοσύνη έχει δείξει με ακόμη έναν αδυσώπητο τρόπο την ακαμψία της, την αγκύλωση και ότι σίγουρα δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε «στο πλευρό του αδικημένου».

Πέντε χρόνια οι χρυσαυγίτες βυσσοδομούν στην ψυχή του Φύσσα, έχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να λοιδορήσουν την μάνα του, που μαζί τον πατέρα του είναι εκεί στο δικαστήριο και κοιτάνε κατάματα τον δολοφόνο του παιδιού τους.

Πέντε χρόνια έχουν αλλάξει πολλά στις ζωές μας και σίγουρα έχουν αποκαλυφθεί πολλά πράγματα για τις ψυχικές και δημοκρατικές αντοχές του καθενός.

Πέντε χρόνια τώρα έχουν αποκαλυφθεί όχι μόνο οι χρυσαυγίτες αλλά και όσοι τους «κλείνουν» το μάτι χαϊδεύοντας την δολοφονική τους δράση με εκείνο το «ναι αλλά …» (αραδιάζοντας οποιαδήποτε μπούρδα μπορεί να φανταστεί κανείς προκειμένου να αλλάξουν την κουβέντα)

Δεν υπάρχει «ναι αλλά…» όταν ένα κόμμα καλύπτει έναν δολοφόνο. Δεν υπάρχει ούτε συζήτηση, ούτε διάλογος, ούτε τίποτα: Μόνο καταδίκη!

Πέντε χρόνια τώρα βλέπουμε πολιτικούς και άλλα δημόσια πρόσωπα με μια επιρροή στον κόσμο είτε αμέσως να στηρίζουν την Χρυσή Αυγή στο όνομα ενός αρρωστημένου πατριωτισμού, είτε εμμέσως να προσπαθούν να βρουν χίλια αρνητικά προκειμένου να δικαιολογήσουν ρατσιστικές και ναζιστικές συμπεριφορές.

Πέντε χρόνια μια μάνα δεν μπορεί να πει καλημέρα στο παιδί της.

Το τέρας του ναζισμού, το περίφημο αυγό του φιδιού, έχει δείξει το πρόσωπο του κι εξακολουθεί να τρομοκρατεί, και θα συνεχίσει να το κάνει όσο βρίσκει χώρο ελεύθερο.

Τα τελευταία στοιχεία φέρνουν στο εδώλιο τους οκτώ αστυνομικούς της Ομάδας Δίας που ήταν εκεί, κι έβλεπαν τον Ρουπακιά να σφάζει τον Φύσσα και μετά προσπαθούσαν να πείσουν ότι δεν πρόλαβαν, ήρθαν αργά  κλπ. Πέντε χρόνια πήρε να βγούν και αυτά τα στοχεία στη φόρα.

Πέντε χρόνια οι χρυσαυγίτες επιτέθηκαν με δολοφονικά κίνητρα και έσπασαν τη μούρη του αντιφασίστα που πήγαινε το Σάββατο στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας, στην αντιφασιστική συναυλία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα.

Έχει έρθει η ώρα η αριστερή κυβέρνηση να ενηλικιωθεί και μαζί με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις που υπάρχουν σε όλα τα κόμματα να αποφασίσουν ότι πρέπει να συντριβεί κάθε χρυσαυγίτικος πυρήνας που υπάρχει στα σώματα ασφαλείας.

Δεν υπάρχει ούτε δικαιολογία, ούτε υπεκφυγή. Πρέπει να ξέρουμε ποιοι θέλουν να πολεμήσουν με το τέρας του νεοναζισμού που δολοφονεί και ποιοι για μικροπολιτικές κομματάρχη της δεκαετίας του ’50 σφυρίζουν αδιάφορα για να μαζέψουν κανά σταυρουλάκο στις εκλογές.

Δεν χρειάζεται ούτε έγκριση από τους θεσμούς, ούτε υπάρχει άλλη σοβαρή δικαιολογία. Κάθε καθυστέρηση αποτελεί μια νίκη των νεοναζί, των κρυφοφασιστών και των φίλων τους απέναντι στις ζωές μας.

Ομοίως και οι δικαστές! Ας τιμήσουν τον θεσμό που υπηρετούν.

Κι εμείς, οι πολίτες ας σταθούμε δυνατοί απέναντι σε κάθε φαινόμενο νεοναζιστικής, ρατσιστικής, ομοφοβικής, φυλετικής βίας. Χωρίς «ναι αλλά…»! Το χρωστάμε στα παιδιά μας!

Γιάννης Καφάτος