Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

Μαύρα πανιά



Γράφει η Νόρα Ράλλη

Εξηγούμαι από αρχής και επιπλέον ευθύνη δεν φέρω: όποιος έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις, βιώνει έστω και ελαφριά ψυχωτικά επεισόδια, νιώθει μια ψιλοκατάθλιψη να τον περιτριγυρίζει σαν φθινοπωρινή γρίπη και κυρίως όσοι νιώθουν εκ γενετής απαισιόδοξοι, όλοι εσείς, προς θεού μη συνεχίσετε την ανάγνωση του παρόντος! Μήτε λέξη ακόμα! Σας νιώθω σάρκα από τη σάρκα μου, σας φέρω ως σφραγίδα επί τον βραχίονά μου, γι' αυτό και προειδοποιώ: Προβληματικοί, ψυχονευρωτικοί και καταθλιπτικοί του αναγνωστικού κοινού, αλλάξτε απευθείας σελίδα και πάτε σούμπιτοι στη διπλανή. Ντουγρού στην Αρχοντία! Φυσιολογικό κορίτσι, όμορφο και ευγενικό, που γράφει όπως ακριβώς μας χρειάζεται: φυσιολογικά, όμορφα και ευγενικά.

Τα 'πα -μη μου πείτε δεν τα 'πα- εξηγήθηκα και συνεχίζω. Από τις κόκκινες κιλότες περνάω στα μαύρα πανιά:

Ούτε ένας ούτε δύο. Ογδόντα επτά ελέφαντες βρέθηκαν σκοτωμένοι, γδαρμένοι και αποκεφαλισμένοι από λαθροκυνηγούς στην Μποτσουάνα. Ολοι τους θανατώθηκαν από λαθροκυνηγούς για τους χαυλιόδοντές τους, μέσα σε νόμιμα προστατευόμενη περιοχή (να χαρώ εγώ προστασίες!). Οι ελέφαντες εντοπίστηκαν από μέλη της οργάνωσης «Elephants Without Borders», που δήλωσαν πως πρόκειται για το μεγαλύτερο περιστατικό λαθροθηρίας ελέφαντα στην Αφρική.

Αυτό έγινε στη χώρα όπου ζει το 37% του πληθυσμού των ελεφάντων που απειλείται με εξαφάνιση (μήτε η μάνα τους δεν έμεινε ζωντανή για να τους κλάψει), για να κάνει το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού το χάζι του, που έχοντας συγκεντρώσει τον πλούτο του υπόλοιπου 99%, δεν ξέρει τι άλλο πια να κάνει. Οπότε κάνει τασάκια και κοσμήματα από ελεφαντόδοντο, έτσι για να 'χαμε να λέγαμε. Τι κι αν αυτή η πράξη σηματοδοτεί κάτι πιο βαθύ και αιμοβόρο: την απαξίωση της όποιας ζωής προς ιδίαν τέρψην.

Το αυτό αποδεικνύεται εύκολα με ένα απλό πέρασμα από τα ακίνδυνα παχύδερμα της Αφρικής στους αμετανόητους δυσκοίλιους της Ευρώπης. Που, με τη σειρά τους, θυμήθηκαν κάτι επικίνδυνα σαρκοβόρα της Λατινικής Αμερικής. Ζόμπι τα λένε. Οχι αιμοσταγείς δικτάτορες, ούτε φασιστοειδή ανδρείκελα. Ζόμπι.

Τα 'χουμε ξαναπεί - τα ξαναλέμε. Αν για κάτι ευθύνεται απόλυτα ο Τσίπρας είναι πως έχει κάνει όλα αυτά τα ζόμπι να βγουν από τα κενοτάφιά τους (καθώς ποτέ δεν τα θάψαμε κανονικά), κάνοντας αισθητή την παρουσία τους. Δεν αντέχουν πια να κρύβονται πίσω από τις γλυκανθρώπινες μορφές τους. «Είμαστε εδώ» φωνάζουν. «Υπάρχουμε!». «Πάντα υπήρχαμε στο μυαλό σας, τώρα όμως φανερωθήκαμε, στεκόμαστε δίπλα σας, βαδίζουμε πλάι σας, σας κρατάμε το χέρι»...

Το ότι ο βουλευτής της Ν.Δ., Κώστας Καραγκούνης, δήλωσε πως η Ν.Δ. θα φέρει το ασφαλιστικό σύστημα που «πρώτος εφάρμοσε ο δικτάτορας Πινοσέτ στη Χιλή», αυτό για το οποίο «έχει μείνει στην Ιστορία», δεν με ενόχλησε. Με κατατρόμαξε. Κατάπια τη γλώσσα μου. Ξαφνικά, ζωντάνεψε μπροστά μου η Μάργκαρετ Θάτσερ, ο ίδιος ο Πινοσέτ (ή Πινοτσέτ ή βρόμα και δυσωδία) και ο μεταξύ τους διάλογος σαν βρεθήκανε: «Μάθαμε πολλά από εσάς!» του είπε η πρώτη. Αυτή, που είχε πει το άλλο αξέχαστο: «Κοινωνία; Μα δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα!».

Κρίμα που βάζω υπότιτλους. Αμετάφραστα είναι ακόμα πιο στυγερά τα λόγια της τρισκατάρατης -κι αυτηνής κι αυτουνού!-, που όχι μόνο δεν έχουν λιώσει τα κόκαλά τους, αλλά τα βλέπω να γίνονται προσκύνημα σε ειδική λειψανοθήκη ως αγία κάρα πάντων των νεοφιλελεύθερων/ακροδεξιών εκσυγχρονιστών του βίου ημών... «Οι περισσότεροι πολίτες το γνωρίζουν» συμπλήρωσε χαμογελώντας ο κ. Καραγκούνης, αναφερόμενος ξανά στο ασφαλιστικό σχέδιο Πινοσέτ.

Το γνωρίζουν;... Τι ακριβώς «γνωρίζουν» οι «περισσότεροι πολίτες», κύριε αποτέτοιε μου; Τι έκαναν δικτάτορες μίλια μακριά από δω, 45 χρόνια πριν; Ή μήπως τι μοίρα τούς περιμένει; Τι μέλλον τούς κανονίζετε μαζί με τα φασιστοειδή ζόμπι του παρελθόντος, που έχουν κατακλύσει την Ευρώπη;

Ισως έχει δίκιο. Ισως τελικά πράγματι να γνωρίζουμε. Ταυτόχρονα, όμως, ίσως είμαστε ικανώς απογοητευμένοι και ανεπαρκώς ζωντανοί, ώστε ακόμα κι αν γνωρίζουμε τι σημαίνουν τα «μαύρα πανιά» στον ορίζοντα, εμείς τα βλέπουμε για λευκά.

Και χαιρόμαστε για τον ερχομό ενός σωτήρα-Θησέα, θριαμβευτή επί του τέρατος, που πλέον, όμως, έχει τη δική μας μορφή.

    

0 comments :

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *