Όταν κοιτάμε το χιόνι, αντί να καθαρίζουμε

Γράφει η Λώρη Κέζα

Θα αναφέρω ένα περιστατικό, αποτέλεσμα της χιονόπτωσης για να δούμε αν προκύπτουν συμπεράσματα. 

Διευθυντής σχολείου κάπου στη Θεσσαλονίκη καλεί το Δήμο για να πει ότι έξω από κτήριο έχει σχηματιστεί πάγος. Ζητεί άμεση παρέμβαση των αρχών ώστε να μην γλιστρήσουν οι μαθητές. Λαμβάνει απάντηση ότι θα πρέπει να αναλάβουν οι φιλόλογοι, εκείνοι δηλαδή να σπάσουν τον πάγο. Ορισμένοι εξανίστανται και γράφουν σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Προτείνουν μεθόδους δράσης. Προσέξτε: όχι δράση για να γίνει ασφαλές το πεζοδρόμιο, προτείνουν δράση ώστε να τιμωρηθεί ο υπάλληλος που τόλμησε να δώσει αυτή τη μάλλον άγαρμπη απάντηση. 

Ο διευθυντής βεβαίως οφείλει να ενημερώσει, ότι υπάρχει κίνδυνος. Ο πάγος γίνεται πίστα πατινάζ, ενδεχομένως κάποιος μαθητής να πέσει. Γιατί όμως δεν υπάρχει μηχανισμός αντίδρασης από τους ανθρώπους του σχολείου; Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος διδακτορικό για να σπάσει τον πάγο ούτε σωματότυπο οικοδόμου. Θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά οι γονείς, να πάνε με εργαλεία και να τελειώσουν πιο γρήγορα από όσο χρόνο έχασαν στα σχόλια. Να το κάνουν για τα δικά τος παιδιά. Θα μπορούσαν να πάνε οι γείτονες, όσοι μένουν απέναντι από το σχολείο, να το κάνουν για τα παιδιά των άλλων. Λέγεται «οργανωμένη κοινωνία», υπάρχει εκεί που δεν τα περιμένουμε όλα από το δήμαρχο, από τον υπουργό και την Κομισιόν.  

Αναφερόμαστε σε κάτι που μπορεί να αντιμετωπίσει ο δημότης μόνος του. Ο δημότης συμμετέχει. Πλένει το πεζοδρόμιο έξω από το σπίτι του. Κάποτε γινόταν. Τώρα περιμένουν όλοι τον Μπουτάρη να πάει με τη μάνικα. Και τον Καμίνη και όλους, δεν είναι ζήτημα Θεσσαλονίκης, είναι ζήτημα ελληνικής νοοτροπίας. Σε ακραίες συνθήκες περιμένουν σαν κακομαθημένοι να είναι όλα όπως κάθε μέρα. Αν έχει χιονοθύελλα, δεν φταίει η περιφέρεια, δεν φταίει το κράτος, πόσο πιο απλά να το πούμε; Ας το έχουμε ως κρατούμενο αυτό. 

Σε μια χώρα όπου χιονίζει κάθε πέντε χρόνια, δεν μπορούν να αγοραστούν εκχιονιστικά μηχανήματα ούτε να εκπαιδεύονται άνθρωποι ώστε να είναι όλοι οι δρόμοι καθαροί σε μια ώρα. Κάποιοι δρόμοι θα κλείσουν. Κάποιοι δεν θα πάνε στη δουλειά τους. Κάποιες βόλτες θα αναβληθούν. Εκτός αν θέλουμε να πληρώνει το κράτος για μηχανήματα και προσωπικό ώστε να αντιμετωπίζονται όλα τα καιρικά φαινόμενα άμεσα. Να υπολογίσουμε όμως το κόστος και να αποφασίσουμε από πού θα κόψουμε. 

Όσον αφορά στον καθαρισμό των πεζοδρομίων, των σκαλοπατιών, των εισόδων στα ιδιωτικά και δημόσια κτήρια, ας βάλει καθένας ένα χεράκι να καθαριστεί το χιόνι. Δεν είναι ντροπή.