Σεισμός, σεισμός, ανοίγει ο τουρισμός!

 του Χρήστου Ξανθάκη

Στη σκιά των ιταλικών διαμαρτυριών για τον αποκλεισμό της χώρας τους από το πήγαινε ένα στην Ελλάδα, παρουσιάζεται σήμερα στο Ζάππειο το σχέδιο περί επανεκκίνησης της τουριστικής δραστηριότητας. Βλέπε Restart Tourism, το γράφουμε και στα ξένα, μιας και στους ξένους απευθυνόμαστε, τις δικές τους πορτοφόλες θέλουμε ν’ αρμέξουμε. Στις 8 το βράδυ θα γίνει αυτό, στο θερινό σινεμά του Ζαππείου, για να μη μας λείψει και ο σχετικός συμβολισμός, γαζία δηλαδή, γιασεμί, γαρμπίλι ψιλό, καρέκλα σκηνοθέτη, καταλαβαινόμαστε. Και τσιγαράκι γιατί όχι, ολόκληρο κορωνοϊό κατάπιαμε θα κάτσουμε τώρα να κάνουμε παρατήρηση στο διπλανό για μια τζούρα; Και ποιος διπλανός ρε φίλε, αφού θα υπάρχει σόσιαλ ντίστανσινγκ. Αν δεν βρέξει πάλι…

Εμάς μας νοιάζει πάντως να βρέξει λεφτά. Εξ ου και ανοίγουμε τα μπαρ στα μπιτσόμπαρα για να απολαμβάνει ο άλλος το ποτό του με θέα τη θάλασσα και να μην περιορίζεται στη γκαζόζα. Βάλε και τα γυμναστήρια μέσα, βάλε και τα νυχτερινά κέντρα που ξανανοίγουν οσονούπω κι αυτά, ορίστε η εικόνα της νέας κανονικότητας στην ελληνική ζωή. Μας το χαλάνε βεβαίως το στόρι κάτι μικροεπεισόδια, όπως εκείνο με την πτήση απ’ το Κατάρ που ήταν μολυσμένη ως τα μπούνια, αλλά αυτά είναι πταίσματα όπως θα μπορούσε να μας εξηγήσει και ο Σωτήρης Τσιόδρας που τα εξηγούσε όλα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Σημασία έχει ν’ ανοίξει ο ουρανός και να στάξει συνάλλαγμα!

Και ευρώπουλα, δεν μας χαλάει, ανοιχτός είναι ο δρόμος για τους Γερμανούς, τους καλύτερους πελάτες μας δεκαετίες τώρα. Είναι λίγο αμήχανοι αυτοί, σαν καλλιτέχνες που τραγουδάνε πρώτη φορά μπροστά σε κοινό, κάνουν κάτι νούμερα, γκρινιάζουν, σταρβομουτσουνιάζουν, αλλά τι θα κάνουν στο τέλος. Θα κάτσουν στ’ αυγά τους να κάνουν βουτιές στη λασπουριά του Μαρία Λάαχ και στο φύκι του Χαϊλίνγκενταμ; Ή μήπως θα τρέξουν στη Βαλτική που βγάζει ήλιο δυο φορές τη βδομάδα; Εκτός πια κι αν προκύψει φιρμάνι από τη Μέρκελ και τους περιορίζει τις μετακινήσεις στα απολύτως απαραίτητα. Δεν είναι και τόσο πιθανό, αλλά μην το αποκλείουμε κιόλας…

Τούτων λεχθέντων, θα ήθελα, πραγματικά να βγει ψεύτης ο φίλος μου που μου έστειλε ραπόρτο στο μέσεντζερ γράφοντας το κάτωθι καταθλιπτικό:

«Όλος ο χαμός φέτος θα γίνει για περίπου 300 ξενοδοχεία σε σύνολο 9.850»!

Το φοβάμαι κι εγώ με τις υγειονομικές ζώνες που χωρίζουν την ελληνική περιφέρεια σε προνομιούχο, περιορισμένης κινητικότητας και προβληματική. Εκτός κι αν μας πιάσει κάνας πανικός στη διαδρομή και τα γυρίσουμε όλα τούμπα, ανοίγοντας ακόμη και το παραμικρό χωριουδάκι, το παραμικρό ταβερνείο, την παραμικρή παραλία στις επιδρομές των τουριστών. Δεν αποκλείεται, αφού τα πρώτα μηνύματα από την αγορά (το μάρκετ, όπως θα λέγανε και οι προφέσορες του Restart Tourism…), δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά. Και μπήκαμε ήδη στον Ιούνιο, κανονικά θα έπρεπε να βουίζει ο τόπος από κρατήσεις.

Αλλά μπορεί να έρθουν όλοι και όλες τελευταία στιγμή. Εκεί που κάθονται στο Μπέρμιγχαμ και βλαστημάνε τη μοίρα τους, να φτιάξουν ένα νεσεσέρ και να ταξιδέψουν ατάκα κι επί τόπου στη χώρα του Χάρη Θεοχάρη. Αν έχουμε ως τότε Χάρη Θεοχάρη στη θέση του, γιατί κάποιο κεφάλι θα ζητήσει άμα τη αφίξει του ο ντι Μάϊο και έχω την εντύπωση ότι δεν θα είναι το δικό μου!