Αναρτήσεις
Του Δήμου Χλωπτσιούδη
Η σαμαρική ΝΔ κατέρχεται στις εκλογές με κεντρικό σύνθημα την αλήθεια. Ίσως είναι η πρώτη φορά που ένα απερχόμενο κόμμα εξουσίας δεν προχωρά σε εκλογική αναμέτρηση χωρίς να υπόσχεται ένα όραμα, χωρίς να στηρίζεται σε μία συνθηματολογία ελπίδας και βελτίωσης. Ο Σαμαράς υπόσχεται την υιοθέτηση ενός προγράμματος που και κατά τον ίδιο είναι ένα πρόγραμμα αιματηρών θυσιών. Οι "καλύτερες μέρες" δεν υπάρχουν, αλλά αποτελούν μια εσχατολογική προσέγγιση της αλήθειας διά του φόβου μήπως χαθούν οι θυσίες.
Στην πολιτική, η επίκληση της αλήθειας αποτελεί τη μόνιμη επωδό του λαϊκισμού. Με ελιτίστικη αντίληψη ο πολιτικός ενημερώνει τον αμαθή ψηφοφόρο. Μέσω της επικαλούμενης αλήθειας προσπαθεί να απομακρύνει το δέκτη από τη βιωμένη πραγματικότητα και να του εμφανίσει μία άλλη αλήθεια, μία αλήθεια υπερατομική, συνολική. Τα ψέματα του παρελθόντος ξεχνιούνται μπροστά στην επίκληση της αλήθειας. Και φυσικά αυτή πάντα συνοδεύεται με την επιλεκτική προσέγγιση αποδεικτικών στοιχείων.
Η δε επίκληση εθνικού κινδύνου αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό του λαϊκισμού ήδη από τις απαρχές της αστικής δημοκρατίας στην Ευρώπη. Συνδέεται άμεσα με την ακροδεξιά ρητορεία για το έθνος και την ταυτότητα, τις "εθνικές" θυσίες. Παράλληλα, στην επίκλησή της (όποια κι αν είναι αυτή) υπάρχει το λανθάνον μήνυμα ότι ο άλλος, ο αντίπαλος, ο διαφωνών, λέει ψέματα. Ο λαϊκισμός λανθάνει στην αντίληψη ότι μόνο ο πομπός λέει την αλήθεια, και τούτη προσεγγίζεται φυσικά ως μοναδική, χωρίς να επιτρέπονται άλλες οπτικές.
Στο ίδιο πλαίσιο, η κινδυνολογία στηρίζεται πάντα στη ρητορεία της αλήθειας και το λαϊκισμό. Αδυνατεί να αντιτάξει μία διαφορετική πρόταση, αφού επιλέγει κομφορμιστικά τη διατήρηση του παρόντος, όποιο κι αν είναι αυτό, όπως κι αν διαμορφώθηκε τούτο. Είναι η αλήθεια του συντηρητισμού που προσπαθεί να εμποδίσει κάθε άλλη οπτική, κάθε άλλη οδό προς την πρόοδο.
Βέβαια, σε συνθήκες κρίσης κάθε προσέγγιση της ρητορικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, φαντάζει πολύ μικρή, ακριβώς λόγω της απουσίας κάθε δημοκρατικής αντίληψης στη διακυβέρνηση της χώρας. Μία διακυβέρνηση που στηρίχτηκε στον -εκούσιο- παραμερισμό των βουλευτών, στην περιθωριοποίηση του πολίτη, στην πλήρη αδιαφορία προς τα ανθρώπινα δικαιώματα και ακόμα και την υποταγή σε ένα εξωθεσμικό φορέα εξουσίας (τρόικα).
Ωστόσο, αν κι ο Σαμαράς επικαλείται την αλήθεια, αποκρύπτει μία βασική της πτυχή… Ότι δηλαδή το μνημόνιο πέτυχε τους στόχους του. Κατά τη γνώμη μας βασικός στόχος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής είναι η αναδιοργάνωση του παραγωγικού ιστού και η διάλυση της μεσοαστικής οικονομίας. Και σε τούτα η πολιτική μεταρρυθμίσεων και μονόπλευρης λιτότητας πέτυχαν απόλυτα τους στόχους τους.
Το Δημόσιο διαλύθηκε (ειδικά σε ό,τι συνιστά την κοινωνική πρόνοια και υποστήριξη), αναδιαρθρώθηκε κατά τις ανάγκες των επιχειρηματικών ελίτ και τέθηκαν οι πυλώνες για περαιτέρω διάλυση (αξιολόγηση-απολύσεις, συγχωνεύσεις κι ενίσχυση της γραφειοκρατίας, ασφυκτικός έλεγχος κάθε δημόσιας δομής από την υδροκέφαλη Κεντρική Εξουσία, υποβιβασμός της αυτοδιοίκησης σε δημόσια υπηρεσία χωρίς πολιτικό χαρακτήρα κλπ). Παράλληλα, αναπτύχθηκε η ιδέα της ιδιωτικοποίησης των πάντων και της αναγκαιότητας να χαρίζονται εκτάσεις, δάση και περιουσίες του δημοσίου σε ιδιώτες με κάθε κόστος στην υγεία…
Η οικονομική πολιτική πέτυχε (κι ας το κρύβει ο Σαμαράς) όπως αποδεικνύει ο παραγωγικός χάρτης της χώρας. Χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν, εκατοντάδες χιλιάδες μεσοαστοί πληβειοποιήθηακν αναζητώντας ένα εξευτελιστικό μεροκάματο για την επιβίωση. Την ίδια στιγμή ο τομέας που δραστηριοποιούνταν μένει ελεύθερος ή χαρίζεται στις πολυεθνικές και τους ντόπιους εκπροσώπους τους. Και όσες επιχειρήσεις εμφανίζονται τούτες αναφέρονται κατά βάση σε υπηρεσίες εστίασης και διασκέδασης.
Εμφανίζεται δηλαδή μια μονοδιάσταση ανάπτυξη του τουρισμού και της διασκέδασης στο πρότυπο της προεπαναστατικής Κούβας. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας διαμορφώθηκε σύμφωνα με τις ανάγκες των εθνικών κι ευρωπαϊκών οικονομικών ελίτ που αναζητούν νέες επιχειρηματικές διεξόδους.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου