Τι θα γίνει με τις τράπεζες;

Του Μάκη Ανδρονόπουλου

Πουλήστε τα όλα!... έλεγαν και ξαναλένε οι δανειστές. Οι προηγούμενοι, «τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι» απαξίωναν συστηματικά για να πουλήσουν φθηνά εκεί που έπρεπε. Στρατηγικός στόχος των δανειστών ήταν και παραμένει το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, μέσα από το οποίο ελέγχεις τα πάντα (επιχειρήσεις, media, πολίτες-νοικοκυριά, πολιτικά κόμματα κ.ο.κ.). Τώρα, με τις τράπεζες να αποτιμώνται μερικά δεκαράκια στο χρηματιστήριο, οι δανειστές επαναφέρουν το ζήτημα της επανιδιωτικοποίησης των τραπεζών…

Οι τράπεζες που ήταν η κινητήρια δύναμη της ελληνικής εξωστρέφειας στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο υποχρεώθηκαν να αποχωριστούν από πολλά κομμάτια τους στο εξωτερικό, αλλά και από κρίσιμα περιουσιακά στοιχεία. Όλοι θυμούνται τις πιέσεις για την Financebank, για την Εθνική Ασφαλιστική, τον Αστέρα κλπ. Όλοι θυμούνται τις υποβαθμίσεις από τον Fitch …

Το ελληνικό κράτος είναι υποχρεωμένο, κάποια στιγμή, να βγάλει με κέρδος τουλάχιστον τα 40-50 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, αν και η καταβόθρα του τραπεζικού συστήματος έχει «φάει» περί τα 250 δισ. ευρώ κρατικό χρήμα. Προφανώς, αυτό μπορεί να γίνει, όταν η αξία των τραπεζών επιτρέψει την επιστροφή των 50 δισ. ευρώ με ένα εύλογο κέρδος 10%. Αλλά για να συμβεί αυτό πολλά πρέπει να προηγηθούν, πολλά πρέπει να αποφευχθούν και ακόμη περισσότερα να γίνουν.

Τα μουρμουρίζουμε όλα αυτά, όχι μόνο γιατί οι παλιές διοικήσεις δημιουργούν τετελεσμένα, αλλά γιατί πρέπει να σταματήσει η πώληση των περιουσιακών στοιχείων, τουλάχιστον  αυτών που σχετίζονται με τον χρηματο-οικονομικό τομέα. Για παράδειγμα, ο Αστέρας μπορεί να πουληθεί, γιατί είναι τουρισμός και χρειάζεται σοβαρές επενδύσεις. Η Εθνική Ασφαλιστική όμως, που την απαξίωσαν συστηματικά οι προηγούμενοι γιατί πρέπει να πουληθεί; Για να υποστούν νέα από-ασφάλιση των δανείων τους οι πελάτες της Εθνικής; Δεν φτάνει που η Εθνική, μονομερώς και χωρίς να το λέει στους δανειολήπτες, συνοδεύει κάθε ρύθμιση δανείου με υποβάθμιση της ασφαλιστικής του κάλυψης. Παράδειγμα, ρίχνει μονομερώς την ασφάλιση ενός στεγαστικού από τα 75 στα 70 έτη για τον δανειολήπτη… ή, σταματάει να ασφαλίζει μονομερώς κάθε ποσό πάνω από 200.000. Και ούτε η Τράπεζα της Ελλάδος, ούτε το ΤΧΣ που κόπτεται δήθεν για την σταθερότητα του συστήματος έκαναν κάτι, αν και πρόκειται για υποβάθμιση της ασφάλειας του χαρτοφυλακίου… Κάτι για το οποίο είναι υπεύθυνες οι διοικήσεις. Η Eurobank έκανε πολυετή και λυσσαλέα προσπάθεια να χτίσει μια ασφαλιστική, που θα καλύπτει τις χορηγήσεις της (στεγαστικά κ.ά.). Και στην Εθνική δρομολογούσαν την πώληση της Ασφαλιστικής.

Όμως, όλοι αντιλαμβάνονται, ότι για να πιάσει κάποτε τα λεφτά του το κράτος από τις τράπεζες, αυτές πρέπει να έχουν και περιουσιακά στοιχεία και διοικήσεις που ξέρουν να βγάζουν λεφτά από αυτά και να δημιουργούν αξία, να μην είναι δηλαδή «οικονομικοί δολοφόνοι».  Αυτό ισχύει για όλο το σύστημα, καθώς οι παλιές διοικήσεις έχουν χορηγήσει δάνεια κατά παράβαση κάθε λογικής, χωρίς εξασφαλίσεις και προφανώς είναι υπόλογες έναντι των ιδρυμάτων τους. Που σημαίνει ότι την επομένη της συμφωνίας  πρέπει η κυβέρνηση να σκεφτεί τι θα κάνει με τις διοικήσεις και το μάνατζμεντ. Εκεί πρέπει να πάνε οι άριστοι των αρίστων και οι άγιοι των αγίων…

Διότι, όπως έχουμε ξανατονίσει, το ζήτημα είναι να δουν οι τράπεζες τι θα γίνει με τα θαλασσοδάνεια που έχουν δώσει. Οργανισμός προβληματικών δεν πρόκειται να ξαναϋπάρξει. Τα ζητήματα στις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν μεγάλα δάνεια πρέπει να τα λύσουν οι τράπεζες διεκδικώντας από τους μετόχους, αναλαμβάνοντας την διοίκησή τους με επαγγελματικό μάνατζμεντ που θα τις εξυγιαίνει και μετά να τις πωλούν στην ελεύθερη αγορά.

Παρενθετικά, ο υπουργός Επικρατείας και Τύπου που ετοιμάζει πλαίσιο για την αδειοδότηση 3-4 καναλιών πρέπει να έχει κατά νου πρώτον, ότι μπορεί να εμφανιστούν νέοι παίκτες (πραγματικοί ή μαϊμού) και να μείνουν εκτός των υπαρκτά κανάλια, οπότε οι σημερινοί βαρόνοι  θα πουν μας πτώχευσαν (και σεις δημοσιογράφοι θα χάσετε τις δουλειές σας από την κομμουνιστική κυβέρνηση) που μας έβαλε «μαύρο». Δεύτερον, πως θα πληρώσει ένα υπαρκτό κανάλι την άδεια που εκτιμάται περί τα 50 εκατ. ευρώ όταν έχει 120 χρέη;  Άρα, πρώτα πρέπει να τακτοποιηθούν τα τραπεζικά, ασφαλιστικά, φορολογικά ζητήματα των καναλιών ώστε να υπάρχουν προϋποθέσεις για αδειοδότηση και την οριστική εξυγίανση του συστήματος.

Εκτός παρενθέσεως, να θυμίσουμε ότι το ελληνικό κράτος που για δεκαετίες λήστευε ποικιλοτρόπως τα ασφαλιστικά ταμεία, είναι υποχρεωμένο μετά το PSI, ηθικά, λογικά, συστημικά, πολιτικά να ανακεφαλαιοποιήσει τα ταμεία… όχι μόνο με ακίνητα, αλλά και με το 35% (λέμε τώρα) των μετοχών των τραπεζών που κατέχει. Και μήπως πρέπει να γίνει τώρα αυτό πριν γίνει η επαναξιολόγηση των αποθεματικών των ταμείων; Άλλωστε, είναι μια μορφή ιδιωτικοποίησης (κύριε Σόιμπλε…).

Τα επισημαίνουμε όλα αυτά γιατί θα τα βρούμε μπροστά μας σύντομα και όπως τραγουδούσε ο παμμέγιστος Φραγκίσκος Ζάππας we are all in it for the money…

Πηγή