Σουρεαλισμός…

Του Γιάννη Παντελάκη

Ο Α. Τσίπρας, ισχυρίστηκε ότι μάχεται "την ολιγαρχία και το νεοφιλελευθερισμό " ( 12/12/2015). Κανένα πρόβλημα. Ζούμε στην εποχή όπου ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι νομίζει. Την ίδια ημέρα πάντως που τα έλεγε αυτά, η κυβέρνησή του κατέθετε στην Βουλή το νομοσχέδιο με τα 13 προαπαιτούμενα ώστε να ψηφιστεί ως κατεπείγον (!) και να εκταμιευτεί η υποδόση του 1 δισ. ευρώ. Ανάμεσα σε αυτά, εκείνο που αφορά στα "κόκκινα δάνεια".

Η σχετική διάταξη προβλέπει τη πώληση μη εξυπηρετούμενων δανείων μεγάλων επιχειρήσεων και στεγαστικών. Οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα εξοχικά σπίτια, πιθανόν να περάσουν σε χέρια ξένων. Αφελληνισμό, το ονόμαζαν αυτό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λίγους μήνες πριν. Αφελληνισμό και ξεπούλημα, έλεγαν με στεντόρεια φωνή. Κάποια στελέχη μάλιστα, έκαναν λόγο για κοράκια που αγοράζουν τα δάνεια και για δημόσιο χρήμα (των Τραπεζών που έχουν χορηγήσει τα δάνεια, οι οποίες ανακεφαλοποιήθηκαν με χρήματα του δημοσίου), που χαριζόταν.

Η τύχη των δανείων πρώτης κατοικίας και μικρών επιχειρήσεων, θα κριθεί ως τις 15 Φεβρουαρίου. Το πιο πιθανό είναι και αυτά από ένα ύψος και επάνω να πουληθούν, αλλά χρειάζεται υπομονή για να βεβαιωθούμε ότι θα συμβεί αυτό. Εκκρεμεί και η μάχη "με την ολιγαρχία και το νεοφιλελευθερισμό"! Μπορεί να έχει κερδηθεί ως τότε και να μην πουληθούν τα δάνεια. Πάντως πολύ νωρίτερα από τότε, θα έχουν σίγουρα νομοθετηθεί οι περικοπές σε συντάξεις. Το ύψος των περικοπών δεν το γνωρίζουμε, είναι αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, ακόμα και αν υποθετικά υιοθετήσουμε την αισιόδοξη κυβερνητική εκδοχή (όχι μείωση στις κύριες συντάξεις με αύξηση εισφορών εργαζομένων-εργοδοτών), περικοπές και μάλιστα γενναίες θα γίνουν στις επικουρικές. Και αυτό βέβαια με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχει χαθεί η μάχη με "ολιγαρχία και νεοφιλελευθερισμό"!

Ζούμε σε περίεργες ημέρες. Ένας πρωθυπουργός που ξανα-κέρδισε την εξουσία υποσχόμενος "παράλληλα προγράμματα", αλλά εφαρμόζει σκληρά μνημόνια όπως οι προηγούμενοι, συνεχίζει να μιλάει για μάχες εναντίον του φιλελευθερισμού! Τα στελέχη του -όπως και η κοινωνία- τον παρακολουθούν αμήχανα, αλλά δεν αντιδρούν. Σε κάποιες άλλες, πρόσφατες εποχές, τα μισά από αυτά τα στελέχη, θα έκλειναν χθες την είσοδο από κάποιο μαγαζί στην Ερμού αφού "το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές αποτελεί μια απαράδεκτη και αντιδραστική απόφαση από κάθε άποψη" (ΣΥΡΙΖΑ 2013). Τώρα όμως, ακούν τις πρωθυπουργικές αντιδεξιές κορώνες και δεν μιλάνε. Ίσως να είναι απορροφημένα διαβάζοντας το βασικό Κυριακάτικο άρθρο ισχυρού μιντιάρχη ο οποίος μας καλεί "να αφήσουμε τον κ. Τσίπρα να κάνει τη δουλειά του», αφού «η σημερινή κυβέρνηση, δεν είναι απλώς χρήσιμη, είναι απαραίτητη»!

Ο σουρεαλισμός αυτός, δεν είναι ξένος και πρωτόγνωρος για τη χώρα μας. Και δεν αφορά μόνο την σημερινή πολιτική εξουσία και το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που την ακολουθεί. Είναι μια παθογένεια που μας συνοδεύει χρόνια. Αν αποφορτιστούμε από συναισθήματα και αντιδράσεις για την σημερινή κατάσταση και ξύσουμε λίγο την μνήμη μας, θα διαπιστώσουμε πως δεν είναι κάτι καινούργιο όλο αυτό. Έτσι πορευόμαστε για πολλά χρόνια. Τείνει να γίνει σύμφυτο της συλλογικής μας συμπεριφοράς αλλά και εκείνης του πολιτικού προσωπικού. Ζούμε επαναλαμβανόμενες εικόνες τις οποίες απλά προσαρμόζουμε στα πρόσωπα και τις ανάγκες των καιρών μας. Το επίπεδο μέσα στο οποίο κινούνται όλα αυτά, χαρακτηρίζει την εκάστοτε εποχή.

Η σημερινή κυβέρνηση εύκολα ή δύσκολα, θα ψηφίσει όλα τα προαπαιτούμενα του μνημονίου που η ίδια συμφώνησε. Θα τα εφαρμόσει με τον πιο αυστηρό τρόπο μάλιστα. Και ενώ άλλες εποχές, τα μέτρα αυτά θα προκαλούσαν μεγάλες αντιδράσεις, τώρα δεν θα κουνιέται φύλλο. Όλα αυτά θα συμβαίνουν με μια κοινωνία αμήχανη και με έναν πρωθυπουργό να εφαρμόζει το μνημόνιο και να λέει ακόμα ότι μάχεται την ολιγαρχία και τον νεοφιλελευθερισμό. Και κάποιοι, μπορεί να τον χειροκροτούν κι ολας…