Πετάει «βαρίδια», γαντζώνεται στην εξουσία…

Οσοι ονειρεύονται πρόωρες εκλογές ας αλλάξουν πλευρό. Ο ανασχηματισμός που έκανε ο Τσίπρας δείχνει πλήρη προσαρμογή στη μνημονιακή εποχή και επιδίωξη να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια παραμονής στην εξουσία, ίσως και μέχρι το 2019

 Γιώργος Καρελιάς

Ο ανασχηματισμός που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας έχει δύο βασικά χαρακτηριστικά και επιδιώξεις.

Πρώτον, την πλήρη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στη μνημονιακή πραγματικότητα. Οσα πρόσωπα (φαινόταν ότι) εμπόδιζαν αυτήν την προσαρμογή άλλαξαν υπουργείο (π.χ. Σκουρλέτης) ή πήγαν στο σπίτι τους (π.χ. Δρίτσας, Μπαλτάς). Οσα την προωθούν με περισσό ρεαλισμό (Πιτσιόρλας) ανέλαβαν να την προωθήσουν ακόμα περισσότερο και από υψηλότερη θέση.

Δεύτερον, δεν πρόκειται για «ανασχηματισμό εκλογών», κάθε άλλο. Οι επιλογές που έκανε ο Πρωθυπουργός φανερώνουν ότι σκοπεύει να εξαντλήσει κάθε περιθώριο παραμονής στην εξουσία, αν μπορέσει έως το 2019.

Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει, οριστικά και αμετάκλητα πλέον, ότι θα υποστούν μέχρι το τέλος το κόστος της μνημονιακής προσαρμογής. Κι αφού  θα το υποστούν, θα κάνουν την προσαρμογή χωρίς παρεκκλίσεις, αφού είναι η μόνη που(ελπίζουν ότι) μπορεί να τους βγάλει κάπου. Η κυβερνώσα ομάδα έχει καταλήξει οριστικά στη στρατηγική της: θα κλείσει πάση θυσία τη δεύτερη αξιολόγηση και θα αποδεχθεί τη διαφαινόμενη ρύθμιση για το χρέος. Η οποία απέχει, φυσικά, παρασάγγας από αυτήν που βαυκαλιζόταν ότι θα επιτύγχανε. Καμιά «διαγραφή», κανένα  «κούρεμα», ούτε καν απλή «μείωση» δεν θα γίνει. Το τρισκατάρατο PSI της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου είναι άπιαστο όνειρο για τη σημερινή κυβέρνηση. Μικρορυθμίσεις θα γίνουν τώρα και θα δούμε τι θα πει ο Σόιμπλε το 2018. Ηδη η στροφή αυτή επιβεβαιώθηκε επισήμως στη Βουλή (εδώ).

Εστω κι έτσι η κυβερνώσα ομάδα πιστεύει (;) ότι θα καταφέρει να μπει, κατά κάποιον τρόπο, στην ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι, γεγονός που θα επιτρέψει την άσκηση χαλαρότερης οικονομικής πολιτικής και κάποια αναζωπύρωση της ιδιωτικής κατανάλωσης.

Ο πρώτος ανασχηματισμός του κ. Τσίπρα μπορεί να χαρακτηριστεί αρκετά τολμηρός, με την έννοια ότι δεν δίστασε να παραμερίσει αρκετά πρόσωπα που έχουν αναφορές στον ΣΥΡΙΖΑ του 4% και θεωρούσε ότι εμπόδιζαν την ολοκληρωτική μνημονιακή στροφή του. Επιπλέον, ο  κ. Τσίπρας επιχειρεί να εξαλείψει όλες τις εστίες τριβών. Γι’ αυτό και πέταξε έξω τον Νίκο Φίλη, ο οποίος τορπίλιζε τις καλές σχέσεις που επιδιώκει με την Εκκλησία και προσωπικά με τον Αρχιεπίσκοπο. Γι’ αυτό και έβγαλε από το καθημερινό κάδρο τον Γιώργο Κατρούγκαλο, που αποτελoύσε  «κόκκινο πανί» για πολυπληθείς και χειμαζόμενες ομάδες του πληθυσμού.

Ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι έχει εισέλθει σε δρόμο φθοράς χωρίς επιστροφή. Αλλά θα τον βαδίσει πλέον χωρίς πισωγυρίσματα και «ενοχλητικά» πρόσωπα σε καίριες θέσεις. Και θα τον βαδίσει με πρόθεση να φτάσει στα απώτατα χρονικά όρια παραμονής στην εξουσία, ελπίζοντας σε κάποιου είδους ανάκαμψη και στην «κόπωση» της ΝΔ, που  θα ζητάει συνεχώς εκλογές χωρίς αυτές να έρχονται.