Οι σύντροφοι που περίμεναν τον Ομπάμα...

Του Γιάννη Παντελάκη

Η απόσταση μεταξύ των διαδηλώσεων κατά των «φονιάδων των λαών Αμερικάνων» και «των Αμερικάνων εκείνων που μας στηρίζουν σε κρίσιμα θέματα» είναι τελικά μικρή. Με σχεδόν ένθερμο τρόπο κυβερνητικά στελέχη δηλώνουν την ικανοποίησή τους για την επίσκεψη Ομπάμα. Είναι σήμα υποστήριξης, μας είπε ο –κατά δήλωσή του–κομμουνιστής Κατρούγκαλος. Ενώ ένα κομματικό μέσο ενημέρωσης του ΣΥΡΙΖΑ μας πληροφόρησε πως ο Μπαράκ Ομπάμα έρχεται σήμερα στην Αθήνα με το χρέος στις βαλίτσες του. Στις ίδιες βαλίτσες, υπάρχει και η θέση Ομπάμα για περισσότερες μεταρρυθμίσεις, αλλά παρέλειψε να το αναφέρει. Προφανώς επειδή είναι οι ίδιες με αυτές που ζητάει το ΔΝΤ. Σκληρές και επώδυνες.

Οι σύντροφοι περιμένουν τον Αμερικανό Πρόεδρο να συνηγορήσει και από το ελληνικό έδαφος, στην ανάγκη ελάφρυνσης με κάποιο τρόπο του ελληνικού χρέους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι απερχόμενος και δεν είναι σίγουρο ότι ο διάδοχός του θα έχει την ίδια θέση με τον Ομπάμα ή απλά θα επαναλάβει αυτό που έλεγε και προεκλογικά στις ομιλίες του. Ότι δηλαδή «εμείς δεν έχουμε καμιά δουλειά με την Ελλάδα. Ας αφήσουμε τη Γερμανία να ασχοληθεί με το θέμα αυτό, που άλλωστε το γνωρίζει καλύτερα. Η ακόμα και τον Βλαντιμίρ Πούτιν» ! Ας υποθέσουμε, ωστόσο, ότι ο Τραμπ ακολουθεί τη γραμμή Ομπάμα. Ποια είναι αυτή;

Η ελάφρυνση του χρέους με απόλυτη σύνδεση για επιπλέον μεταρρυθμίσεις, είπε και προχθές με συνέντευξή του (στην Καθημερινή). Η θέση αυτή δεν είναι διαφορετική από εκείνη του ΔΝΤ, το οποίο άλλωστε οι ΗΠΑ επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό, αν όχι καθοριστικά. Το Ταμείο, όπως επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, δεν θεωρεί πως το υπάρχον πρόγραμμα μπορεί να προχωρήσει. Και συνδέει τη συμμετοχή του σ' αυτό (την οποία απαιτούν και οι Γερμανοί) με νέα μέτρα. Ας μην τα πούμε τέταρτο μνημόνιο (που ηχεί βαρύ), ας τα χαρακτηρίσουμε επιπλέον μέτρα του υπάρχοντος μνημονίου.

  

Οι πληροφορίες πέραν του Ατλαντικού γι' αυτά τα μέτρα είναι σαφείς και συγκεκριμένες. Κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις υφιστάμενες κύριες συντάξεις, ακόμα μεγαλύτερη μείωση του αφορολόγητου ορίου των 8.600 ευρώ και αύξηση του ορίου των ομαδικών απολύσεων εργαζομένων στο 10%. Η κατάργηση της προσωπικής διαφοράς (τον υπολογισμό της οποίας δέχτηκε ο Κατρούγκαλος στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις) σημαίνει άγριες περικοπές των συντάξεων που ήδη δίνονται και οι οποίες έχουν υπολογιστεί με διάφορους τρόπους: η καλύτερη πενταετία, δεκαετία κλπ. Και όχι με βάσει το σύνολο του εργασιακού βίου, που θέλει το ΔΝΤ. Η μείωση θα είναι μεγάλη.

Η μεγαλύτερη μείωση του αφορολόγητου σημαίνει δραματική μείωση των εισοδημάτων, όχι μόνο των συνταξιούχων, αλλά και του συνόλου των ήδη κακά αμοιβόμενων εργαζομένων. Κύρια θύματα θα είναι οι οικονομικά αδύνατοι. Και αυτό θα συμβεί σε μια χώρα, τα ποσοστά των ανθρώπων της οποίας ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, όπου είναι ήδη μεγάλα και συνεχώς αυξάνονται. Αύξηση του ορίου απολύσεων σημαίνει απλά πως η ζούγκλα που ήδη επικρατεί στις εργασιακές σχέσεις θα επιδεινωθεί δραματικά.

Είναι σίγουροι οι σύντροφοι, που σχεδόν πανηγυρίζουν για την επίσκεψη Ομπάμα, πως αυτή σηματοδοτεί στήριξη των ελληνικών θέσεων όπως την έχουν φανταστεί;