Ο Ανδρέας Παπανδρέου ανήκει στη μεσαία τάξη που δημιούργησε και όχι σε όσους την κατέστρεψαν

Η επέτειος της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ είναι ευκαιρία να στοχαστούμε για την πραγματική κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου και να απομακρύνουμε Συριζαίους, Κιναλιστές και κάθε άλλο ενδιαφερόμενο που επιδιώκει να την καπηλευτεί.

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Λίγοι πολιτικοί έχουν την τύχη να ερίζουν τόσο πολλοί για την κληρονομιά τους, όσο ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Ως προς αυτό μόνο με τον Ελευθέριο Βενιζέλο μπορεί να συγκριθεί.

Γιατί όπως και να το κάνουμε διάφορες άλλες ιστορικές μορφές ανήκουν κυρίως στις παρατάξεις τους, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μέχρι τον Χαρίλαο Φλωράκη.

Όμως, συνεχιστές του Αντρέα σήμερα διεκδικούν να είναι σχεδόν όλοι.

Από όλες τις παραλλαγές του κάποτε ΠΑΣΟΚ, εντός και εκτός ΚΙΝΑΛ, μέχρι το Ποτάμι αλλά και βεβαίως τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου πολύ συχνά ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει ως να κάθεται το βράδυ και να κοπιάρει ατάκες του Ανδρέα.

Μόνο που ο Ανδρέας κατέκτησε αυτή τη θέση στη συλλογική πολιτική μας μνήμη γιατί κατάφερε να φτιάξει μεσαία τάξη στην Ελλάδα.

Γιατί ήταν αυτός που πήρε τα αιτήματα των αδικημένων του Εμφυλίου και του μετεμφυλιακού κράτους και τα έκανε πράξη και θεσμούς.

Προσφέροντας καλύτερους μισθούς, φτιάχνονταν σύστημα υγείας, αναβαθμίζοντας τη θέση της αγροτιάς, αυξάνοντας τις συντάξεις, διαμορφώνοντας μια αίσθηση ότι υπάρχει όντως κράτος πρόνοιας, πήρε αυτά τα κοινωνικά στρώματα, που τα αντιμετώπιζαν με σηκωμένο φρύδι τα κάθε λογής «παλιά τζάκια», και τα έφερε στο κέντρο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.

Αυτό ήταν το μεγάλο του επίτευγμα και με έναν τρόπο ποτέ δεν του το συγχώρησαν.

Εξ ου και οι κραυγές κατά του «λαϊκισμού» που εξαπολύονταν εναντίον του από αυτούς που δεν άντεχαν οι αδικημένοι να αποκτούν κύρος και υπόσταση.

Σίγουρα ο Ανδρέας έκανε και πολλά λάθη.

Και λιτότητα έφερε και τον Σημίτη και διάφορους άλλους άφησε πίσω του και τη διάθεση διαφόρων να δουν την εξουσία ως οικονομική επένδυση δεν έλεγξε έγκαιρα.

Όμως, μπόρεσε να αλλάξει τον κοινωνικό χάρτη της χώρας.

Μόνο που αυτά που αγωνίστηκε να κάνει ο Ανδρέας, προσπάθησαν να τα γκρεμίσουν οι επίγονοί του.

Γιατί ο Κώστας Σημίτης αντί για πραγματική αναβάθμιση προσέφερε απλώς ένα όραμα υπερχρέωσης, μια σειρά από φούσκες, πρώτα του χρηματιστηρίου και μετά των καταναλωτικών που όταν έσκασαν ήταν ακριβώς η μεσαία τάξη που την πλήρωσε.

Γιατί ο ίδιος ο γιός του, ο Γιώργος Παπανδρέου, ήταν αυτός που μας έβαλε στα Μνημόνια όπως και ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος αυτός που ως συγκυβερνήτης του Σαμαρά φρόντισε τα μνημόνια να είναι όσο πιο οδυνηρά γινόταν.

Γιατί η Φώφη Γεννηματά και τα άλλα σημερινά στελέχη του ΚΙΝΑΛ, σε εκείνες τις κυβερνήσεις έμαθαν πολιτική και αυτές τις νοοτροπίες κουβαλάνε.

Γιατί ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε να αποτελειώσει την αποπτώχευση της μεσαίας τάξης.

Να της διαλύσει το παρόν, να της υπονομεύσει το μέλλον και να την οδηγήσει, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε βίαιη προλεταριοποίηση.

Πάνω από όλα ο Αλέξης Τσίπρας ήρθε να της πάρει την ελπίδα.

Εκεί που αυτή η τάξη, αυτά τα κοινωνικά στρώματα, αυτοί οι άνθρωποι με τις διάφορες διαδρομές τους, πίστεψαν ότι είχαν βρει μια διέξοδο και μια προοπτική, διαλέγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, ψηφίζοντας ΟΧΙ, ήρθαν ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας να τους διαψεύσουν, να προδώσουν την εμπιστοσύνη τους, να τους στείλουν ξανά στο περιθώριο να σκέφτονται εάν θα τα βγάλουν πέρα με τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ.

Γι’ αυτό και όλοι αυτοί δεν δικαιούνται να μιλούν για τον Ανδρέα.

Μόνο τα κοινωνικά στρώματα που κάποτε πραγματικά βοηθήθηκαν από τις πολιτικές του, μόνο η μεσαία τάξη δικαιούται να μιλάει.

Γιατί αυτή έχει μέτρο σύγκρισης και ξέρει να αποτιμά.