Οταν το φίδι βγει από την τρύπα...

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Ετσι γίνεται στον κόσμο. Υπάρχει απόδοση, αλλά ακολουθεί ανταπόδοση: Παίρνεις – δίνεις. Τραβιέσαι παράμερα. Αφήνεις τον άλλον να βγάλει το φίδι απ’ την τρύπα, φωνάζοντας, από απόσταση ασφαλείας: «Εξελθε κατηραμένε όφι...», όπως ο Καραγκιόζης. Βγάζει ο άλλος το φίδι δαγκωμένος και γδαρμένος με πολλαπλά κατάγματα στο (πολιτικό/εκλογικό) σώμα.

Αλλά τώρα πια, το φίδι μένει σε σένα, στα χέρια σου. Κάτι πρέπει να το κάνεις: να του πιάσεις ποντίκια; να το βάλεις στον κόρφο σου; να το μπαγλαρώσεις σε γυάλα να το βλέπουν οι φίλοι των ερπετών;.. Κάτι πρέπει να το κάνεις εν πάση περιπτώσει, ώστε να δείξεις, κατά κάποιο τρόπο, κι αυτή τη ρημάδα την ευγνωμοσύνη σου. Γιατί, ακόμα κι αν δεν υπήρχε αυτό το φίδι, θα έπρεπε να το είχες επινοήσει, τόσο που σε βοήθησε στην πορεία προς τα... και εις ανώτερα.

Είδα το πρωτοσέλιδο στην προχθεσινή «Εφ.Συν.»: «Ποιοι στέλνουν τελεσίγραφο στον Μητσοτάκη», γι’ αυτούς τους εθνικώς φρονούντες, ακοίμητους φρουρούς του έθνους και της πατρίδος (αυτούς και μόνον αυτούς, όλοι οι άλλοι απλώς κολλάμε μπρίκια εθνικής υποτέλειας και δεν βλέπουμε την ώρα, σε πρώτη ζήτηση, να κατεβάσουμε τα πατριωτικά σώβρακα μέχρι τους αστραγάλους...).

Οσους έστειλαν γράμμα και γραφή στον Μητσοτάκη, να μην ξεχάσει το «Μακεδονικό» και μάλιστα να δηλώσει προεκλογικά (το πιάσαμε το υπονοούμενο...) ότι θα ακυρώσει τη Συμφωνία των Πρεσπών· αυτό δε από την κάποτε σοβαρή «Καθημερινή», ανωνύμως, μπήκαν μετά τα ονόματα στην ηλεκτρονική έκδοση· δεοντολογία για αγρίους…

Πληθαίνουν τα προεκλογικά δείγματα (και δήγματα) του μετεκλογικού «θιάσου» που προδιαθέτουν για το έργο που θα δούμε. Το κακό είναι ότι αυτοί νιώθουν να πηγαίνουν καβάλα, με τα τσουμπλέκια να κουδουνίζουν. Οι άλλοι; Σαν να είναι αλλού!