Σοσιαλιστικά «βαρίδια» και προσδοκίες

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Ποιος ξέρει τι να ήταν αυτό που ώθησε την κ. Γεννηματά να... εξωθήσει τον κ. Βενιζέλο σε παραίτηση, ποιο πουλάκι την ενημέρωσε ότι είναι καιρός πια να απαλλαγεί (;) από τα «βαρίδια» [εδώ να προστεθεί το όνομα του κ. Λοβέρδου] το πάλαι ένδοξο κόμμα, μπας και επανέλθουν σε αυτό όσοι το εγκατέλειψαν και προσέφυγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος άλλος να είναι ο λόγος εκτός από το να προσδοκάνε οι «σοσιαλιστές» την επιστροφή των «μηδισάντων»; Και γιατί ο κ. Βενιζέλος να εμπόδιζε κάτι τέτοιο;

Προφανώς δεν έχουν καταλάβει, εκεί, στο επιτελείο της κ. Γεννηματά, ότι το ποσοστό που κατέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές δεν είναι αμελητέο και ότι είναι συμπαγές πια – και ίσως αποτελέσει τον κορμό για την εκ νέου βλάστησή του [άμα βάλουν μυαλό φυσικά]. Δύσκολα επιστρέφει κανείς στον τόπο του εγκλήματος [στο ΠΑΣΟΚ], ειδικά όταν νιώθει προδομένος και απογοητευμένος από αυτό.

Αμα βρεις νέο λιμάνι, ακόμη κι αν δεν είναι υπήνεμο αλλά το θεωρείς καλύτερο από το προηγούμενο, δεν το εγκαταλείπεις εύκολα· πού να τρέχει [να πλέει] κανείς μια ζωή. Αράζεις σε εκείνο το λιμάνι, που νομίζεις ότι σου δίνει τις περισσότερες ευκαιρίες: να βρεις μια δουλίτσα, να έχεις μια ασφάλεια, αστική και ιατροφαρμακευτική, να μπορείς να μορφώσεις τα παιδιά σου, να μη σου χτυπάνε την πόρτα αχάραγα [και να μην είναι ο γαλατάς]· απλά, καθημερινά πράγματα, που συνέχουν, όμως, τις κοινωνίες και διαμορφώνουν και πολιτικές συνειδήσεις, σε ένα, έστω κατ’ επίφασιν, δημοκρατικό καθεστώς.

Δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα εάν η κ. Γεννηματά αποφάσισε μόνη της να προβεί σε αυτήν την αιφνιδιαστική απόφαση ή αν κάποια αόρατος χειρ κινεί νήματα και δεν το γνωρίζουμε. Εχει ενδιαφέρον ότι νέες ανακατατάξεις επιφέρει στην πολιτική σκηνή η εξέλιξη αυτή – αν και μερικοί την περίμεναν εδώ και πολύ καιρό.

Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι από τους πολιτικούς που τα παρατάνε εύκολα, αν και είναι επιρρεπής στις πολιτικές γκάφες – και το ότι είναι επιρρεπής σε αστοχίες το έχει αποδείξει πάνω από μία φορά στην ώς τούδε καριέρα του, παρότι διακρίνεται [ξεχωρίζει μάλιστα] στην ελληνική κοινωνία για την ευφράδειά του, τη ρητορεία του, την επιστημονική του κατάρτιση· σημασία έχει πού διοχετεύεις όλα αυτά τα προτερήματα, όλα αυτά τα ταλέντα και όλον αυτόν τον πνευματικό δυναμισμό.

Είναι έκδηλη η απογοήτευσή του. Αρνήθηκε ότι θα κάνει δικό του κόμμα ή ότι θα συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία και αρκέστηκε να δηλώσει ότι θα ασχοληθεί με «δικά του πράγματα». Μακάρι να ασχοληθεί με την επιστήμη του και ίσως τότε συνειδητοποιήσει τι έχει προτείνει ώς τώρα για νόμους του κράτους [«χαράτσι» της ΔΕΗ λόγου χάριν αλλά κ.ά.]. Η αυτοκριτική, είναι γνωστό τοις πάσι, μόνο καλό φέρει στον αποφασίζοντα να την «υποστεί», αλλά και στην κοινωνία εάν συνδέεται [και συνδέεται] με αυτήν.

Αποκλείεται πάντως η κ. Γεννηματά να αποφάσισε από μόνη της κάτι τόσο σοβαρό για το κόμμα της αλλά θα ήταν καλό να ξέραμε τι έχουν ακριβώς κατά νου οι φανεροί [και μυστικοί] σύμβουλοί της. Ελπίζει πραγματικά σε αναγέννηση του «κινήματος»; Αστείο ακούγεται.