Η προεκλογική Γη της Επαγγελίας

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Η παροιμία το λέει: «σου τάζει λαγούς με πετραχήλια» ή: «με τα λόγια χτίζεις ανώγεια και κατώγια». Κλασική συνταγή θέλει τα πιο μεγάλα ψέματα να λέγονται πριν από τον γάμο, στη διάρκεια πολέμου και μετά το ψάρεμα.

Ξέχασαν τα προεκλογικά ψεύδη. Ισως επειδή δεν είναι ακριβώς ψεύδη. Είναι υποσχέσεις. Που ναι μεν οι πολλοί, η σιωπηλή πλειοψηφία –τι «σιωπηλή»; που έτσι και θέλει μια χαρά φωνάζει!– και η ηχηρή μειοψηφία, τις δεχόμαστε σαν αληθείς· άρα ψευδείς κατά συνθήκη, όπως θα έλεγε και ο αείμνηστος Μαξ Νορντάου [Διαβάζαμε και αποστηθίζαμε στην εφηβεία τα «Κατά συνθήκη ψεύδη» του· μερικά τα θυμάμαι ακόμα· τέτοια τρέλα! Αποστηθάκηδες!].

Αποστηθάκηδες είναι και τώρα ετούτοι εδώ. Οπως και οι προηγούμενοι και οι προ-προηγούμενοι. Με το εγχειρίδιο του «τίμιου κλέφτη» και τα «κατά συνθήκη ψεύδη τους» υπό μάλης περιφέρονται από χωρίου εις χωρίον και από ραδιοφώνου εις αύλακα (ελληνιστί, κανάλι, τηλεοπτικό) τάζοντας λαγούς με πετραχήλια, ανώγεια και κατώγια, με άνεση αυτού που σου ζήτησε δανεικά υποσχόμενος ότι θα σου τα επιστρέψει τη Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2019 για παράδειγμα και σου τα επέστρεψε όντως τη Δευτέρα, 8 Ιουλίου 2019.

Προσωπικά, αν με στύψεις, που λέει ο λόγος, δύο περιόδους στη μεταπολιτευτική μας ιστορία θυμάμαι που κάπως, κάποιες υποσχέσεις τηρήθηκαν ή επιχειρήθηκε να τηρηθούν: την πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ και τον τελευταίο χρόνο του ΣΥΡΙΖΑ· μόνο που το τελευταίο δεν το λέμε, γιατί είναι ντεμοντέ και καταφεύγουμε, ορισμένοι, σε συμψηφισμούς! Μεγάλη ιστορία και μεγάλη συζήτηση!

Τι συμβαίνει εντέλει με τις (προεκλογικές) υποσχέσεις που καταλήγουν φτερά στον άνεμο; Σκορποχώρι; Συμβαίνει το απλό, ότι έχουν το ακαταδίωκτο! Ουδείς διώκεται για ψευδή υπόσχεση (άρα παραπλάνηση), εφόσον δεν τηρηθεί. Δεν υπάρχει δεδικασμένο. Δυστυχώς!