Πώς καλλιεργείται ο κοινωνικός κανιβαλισμός

  

Του Δημήτρη Τσίρκα

Η Καθημερινή έχει σήμερα ένα άρθρο με τίτλο «Ασθένεια για τα ροδάκινα τα κοινωνικά επιδόματα». Εκεί η καλή εφημερίδα μας «εξηγεί» ότι εξαιτίας των κοινωνικών επιδομάτων, οι Έλληνες άνεργοι δεν πηγαίνουν να μαζέψουν ροδάκινα στη Μακεδονία, παρότι οι παραγωγοί πληρώνουν «καλά» ημερομίσθια. Αναγκαστικά οι τελευταίοι στρέφονται σε μετανάστες, οι οποίοι όμως δεν φτάνουν για να βγάλουν όλη τη δουλειά.

Το άρθρο εμφανίζει κάποιους ροδακινοπαραγωγούς να ισχυρίζονται ότι τα κοινωνικά επιδόματα κάνουν τους άνεργους τεμπέληδες που «αράζουν» όλη μέρα στις καφετέριες και δεν θέλουν να δουλέψουν σε δύσκολες, αλλά καλοπληρωμένες δουλειές, όπως η συγκομιδή των φρούτων. Στην αρχή ήταν το «τεράστιο» επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ (που ούτως η άλλως το παίρνει ένα μικρό κλάσμα των ανέργων), μετά ήρθε και το «γαλαντόμο» ΚΕΑ των 100 ευρώ το μήνα, και πάει, αποθρασύνθηκαν οι τεμπέληδες: πίνουν όλη μέρα φραπέ και χλευάζουν τους παραγωγούς που δουλεύουν σκληρά και προκόβουν.

Δουλειές λοιπόν, υπάρχουν και μάλιστα καλά αμοιβόμενες, αλλά οι «άνεργοι» δεν θέλουν να δουλέψουν. Και γιατί δεν θέλουν να δουλέψουν; Επειδή ζούνε άνετα από τα επιδόματα. Και ποιος καλύπτει το κενό; Οι μετανάστες φυσικά. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια: η ανεργία εξαφανίζεται ως κοινωνικό πρόβλημα – άνεργοι είναι όσοι δεν επιθυμούν να εργαστούν, η κοινωνική πολιτική εμφανίζεται ως αντιπαραγωγική που υπονομεύει την οικονομία, ενώ διεγείρονται και τα εθνικιστικά αντανακλαστικά με τους εργοδότες που αναγκάζονται να καταφύγουν σε ξένους, αφού οι Έλληνες τεμπελιάζουν.

Ο αρθρογράφος αποφεύγει να δώσει την απάντηση στην οικονομική και εθνική μάστιγα των επιδομάτων, την έχει όμως, καταστήσει προφανή: καμία βοήθεια στους ανέργους, να πεινάσουν ώστε να αναγκαστούν δουλέψουν σε οποιαδήποτε συνθήκη, με όσα είναι διατεθειμένο να τους δώσει το αφεντικό. Έτσι θα είναι χρήσιμοι, η οικονομία θα ακμάσει και το έθνος θα σωθεί. Η αγορά έχει όλες τις λύσεις, αρκεί να μη στρεβλώνεται από την κρατική παρέμβαση.