Ο Μητσοτάκης ακροβατεί μεταξύ ψεμάτων και ύβρεως

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Τα ψέματα και η αλαζονεία είναι σύμφυτα με την εξουσία. Χωρίς αυτά τα χαρακτηριστικά δεν νοείται η άσκησή της. Όμως, όλα έχουν ένα όριο. Αν το ξεπεράσεις, τα ψέματα φαίνονται και η αλαζονεία αποκαλύπτεται, όσο λούστρο κι αν βάλουν οι σύγχρονοι λουστραδόροι, οι επικοινωνιολόγοι.

Αυτό το όριο ξεπέρασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο τελευταίο μήνυμά του, αφού και εξόφθαλμα ψέματα συμπεριέλαβε και παρουσίασε ως δικά του επιτεύγματα όσα έχουν κατακτηθεί με προσπάθειες άλλων εδώ και δεκαετίες. Και αυτό αποτελεί τον ορισμό της ύβρεως. Θα τα είχε αποφύγει, αν δεν υιοθετούσε εξ ολοκλήρου την απόλυτη προπαγανδιστική μέθοδο στην πολιτική.

1. Είπε ο πρωθυπουργός: «Ένα νέο Εθνικό Σύστημα Υγεία χτίζεται ήδη, καθώς σε μόλις πέντε εβδομάδες, έγιναν όσα δεν γίνονταν επί δεκαετίες».

Είναι ψέμα και ύβρις μαζί. Θα τρίζουν τα κόκαλα του Γιώργου Γεννηματά και όσων μετά από αυτόν έδωσαν όλο το «είναι» τους για να θεσπιστεί, να χτιστεί και να γιγαντωθεί το ΕΣΥ. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, για να χτιστούν νοσοκομεία και κέντρα υγείας σε όλη τη χώρα, για να προσληφθούν χιλιάδες γιατροί και νοσηλευτές. Πάνω σε όλο αυτό στηρίχτηκε η μάχη των τελευταίων πέντε εβδομάδων. Και είναι άκρως αλαζονικό να ισχυρίζεται ο νυν πρωθυπουργός ότι σ’ αυτές τις πέντε εβδομάδες αυτός και η δική του κυβέρνηση μεγαλούργησαν.

2. Είπε ο πρωθυπουργός: «…μαζί με τα κτίρια και τα τεχνικά μέσα, εκσυγχρονίζονται και οι αντιλήψεις για τον ρόλο και τον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας υγείας».

Ας μην αοριστολογεί ο κ. Μητσοτάκης χρησιμοποιώντας τρίτο πρόσωπο. Διότι ήταν το κόμμα του που πολέμησε λυσσαλέα το ΕΣΥ όταν θεσπίστηκε. Και ήταν ο ίδιος και ο υπουργός του Αδωνις Γεωργιάδης (αυτός καυχιόταν κιόλας!) που απέλυαν γιατρούς πριν από λίγα χρόνια. Αν εννοεί ότι τώρα «εκσυγχρονίστηκαν» οι δικές του αντιλήψεις, τον καλωσορίζουμε στον κόσμο των άλλων, όσων πάντα πίστευαν στην αξία των δημόσιων αγαθών. Αλλά η αλήθεια των λόγων του θα κριθεί σύντομα, όταν η πανδημία θα φύγει και κάποιοι θα ξεχάσουν τα χειροκροτήματα προς τους «ήρωες της πρώτης γραμμής».

3. Είπε ο πρωθυπουργός: «…μέχρι σήμερα σχεδόν πέντε(5) εκατομμύρια είναι οι συμμετοχές μαθητών αθροιστικά σε ψηφιακές τάξεις».

Όποιος δεν προσέξει τη λεξούλα «αθροιστικά» θα εντυπωσιαστεί από την αναφορά αυτή του κ. Μητσοτάκη. Πέντε εκατομμύρια μαθητές κάνουν μάθημα από το σπίτι τους! Πώς γίνεται αυτό, διάβολε, όταν το σύνολο των μαθητών στην Ελλάδα είναι μόλις 1.365.000(στοιχεία του 2018); Δεν γίνεται. Απλώς ο πρωθυπουργός ακροβατεί μεταξύ του ψέματος και της παραπλάνησης με στόχο τον εντυπωσιασμό. Αλήθεια, γιατί δεν ανακοινώνεται επίσημα πόσοι μαθητές έχουν πάρει μέρος στα μαθήματα εκ του μακρόθεν; Και πόσοι μαθητές δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα;

4. Είπε ο πρωθυπουργός: «Είναι σίγουρο πως, όταν περάσει η κρίση, θα βλέπουμε αλλιώς τους ανθρώπους που γεμίζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Θα ανησυχούμε αν το παλικάρι στο μηχανάκι δεν φοράει το κράνος του. Και θα λέμε καλημέρα στις γυναίκες και στους άνδρες που θα αδειάζουν τους κάδους της γειτονιάς μας. Δεν θα είναι πια αόρατοι, όπως ήταν, ίσως, για κάποιους».

Ωραίος ο δακρύβρεχτος λόγος του , αλλά δεν είναι-δεν μπορεί να είναι- αληθινός. Διότι εμείς, οι απλοί άνθρωποι γνωρίζουμε τους υπαλλήλους των σούπερ μάρκετ. Δεν τους βλέπουμε για πρώτη φορά τώρα στην πανδημία. Γνωρίζουμε τους ντελιβεράδες και καμιά φορά τους βάζουμε τις φωνές, όταν δεν φοράνε κράνος ή πάνε ανάποδα στους μονόδρομους, για να παραδώσουν γρήγορα τις παραγγελίες. Δεν τους μάθαμε τώρα στην κρίση. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μας είναι αόρατοι, όπως νομίζει ο πρωθυπουργός. Αν ο κ. Μητσοτάκης εννοεί ότι τώρα τους έμαθε ο ίδιος, οι δικοί του και οι υπουργοί του, τούς καλωσορίζουμε στον κανονικό κόσμο. Αλλά ας πάψει να νομίζει ότι θα έλθει σ’ αυτόν μέσα από τέτοιες επινοήσεις των επικοινωνιολόγων του και ανάλογες εξάρσεις των λογογράφων του.

Εκτός αν, φαντασιωνόμενος ότι συγκαταλέγεται πλέον στους μεγάλους της Ιστορίας(σύγχρονος …Τσόρτσιλ και τα παρόμοια), έχει φτάσει στο σημείο να ενστερνιστεί αυτό που είχε πει ο Ντε Γκολ, με ανάλογη προσαρμογή στα καθ’ ημάς: «Όταν θέλω να μάθω τι σκέφτεται η Γαλλία, ρωτάω τον εαυτό μου»…