Μη γίνεις ο μαλάκας που έκοψε τη βουκαμβίλια

γράφει ο Κώστας Παπαντωνίου  

Μη γίνεις αυτός ο άνθρωπος.

Μη γίνεις ο μαλάκας της διπλανής αυλής που έκοψε μια βουκαμβίλια 30-40 χρόνων για να κάνει χώρο να ψήσει. Που σχημάτισε ένα ακόμη γκρίζο ακάλυπτο, σε μια καταπράσινη και σπάνια όαση στην καρδιά της Αθήνας, όπου συναντώνται πέντε διαφορετικές αυλές.

Όταν τον ρώτησα γιατί το έκανε, μου απάντησε ότι τα δέντρα είχαν σχηματίσει μια αδιαπέραστη στέγη που μάζευε σκουπίδια. Δηλαδή δυο σακούλες που είχε πάρει ο αέρας και είχαν γαντζωθεί στα κλωνάρια.

Για την ιστορία, η βουκαμβίλια φυτεύτηκε από ένα παππού της διπλανής πολυκατοικίας. Το έκανε για να ευχαριστήσει τα εγγόνια του. Σήμερα ο κορμός της κείτεται κομμένος στο πεζούλι. Ο κυνισμός κατέβαλε τον ρομαντισμό. Η αγριότητα της μικροαστικής βολής επικράτησε της τρυφερότητας των προθέσεων.

Εδώ και τόσα χρόνια η βουκαμβίλια δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Στα άνθη της έβρισκαν τροφή κάθε ημέρα δεκάδες πουλιά και έντομα, τα κλωνάρια της ξεπηδούσαν μέσα από τα πυκνά φυλλώματα που έχουν οι νεραντζιές και λεμονιές, οι θάμνοι σκέπαζαν ολόκληρα παράθυρα, τα οποία κανείς δεν είχε δείξει πρόθεση ν’ ανοίξει τόσο καιρό.

Αντίθετα το μόνο που ενοχλεί είναι η ανθρώπινη παρουσία. Τα γατιά δεν πλησιάζουν. Οι καπνοί έχουν πνίξει τα διαμερίσματα που περικλείουν τον χώρο και είναι φανερό ότι ενοχλούν τα πουλιά που κάνουν πτήσεις από τον διπλανό Λόφο του Στρέφη. (Σπουργίτια, περιστέρια, χελιδόνια, κοτσύφια, καρακάξες κ.ά)

Μη γίνεις αυτός ο άνθρωπος λοιπόν.

Αν είσαι στο κάτω – κάτω χριστιανός αγάπα αυτό που σε περιβάλλει, μη το ξεπαστρεύεις για να γεμίσεις μια Κυριακή την κοιλιά σου. Σκέψου ότι βαραίνεις τη ζωή των άλλων με περισσότερο -ακόμη- γκρίζο.

Η καταστροφή αφορά τώρα μόνο μια γωνιά γης, όμως η κάθε παραπάνω σπιθαμή ασχήμιας σε μια τσιμεντούπολη, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι. Είναι μια ασήκωτη απογοήτευση. Είναι δυσβάσταχτη.

Το ψήσιμο τελείωσε. Ο γείτονας τα μαζεύει. Πόσο μακάβριος ο ήχος από τη σχάρα και το τσιγκέλι. Δεν θα ακουγόταν ποτέ τη Μεγάλη Παρασκευή. Μόνο μια Κυριακή του Πάσχα. Με ήλιο και καμένο λίπος.