Ευκαιρία για να ζητήσουμε συγνώμη

Δυο λόγια με αφορμή ένα σκίτσο

Ο μόνος λόγος να αντιμετωπίσουμε την πανδημική κρίση ως ευκαιρία, είναι για να επαναπροσδιορίσουμε τον τρόπο που προσεγγίζουμε την πραγματικότητα. Στα μικρά και καθημερινά της. Στο κλουβί που βρίσκεται στο δωμάτιο ή στο μπαλκόνι. Στο πουλάκι που σαπίζει μέσα. Που τ’ αφήνουμε να πετά σε 15 εκατοστά απόσταση. Που το ξεχνάμε να βαδίζει στα ακάθαρτα περιττώματα.

Να πάψουμε, δηλαδή, να περιστρεφόμαστε μόνο γύρω από τον εαυτό μας και να στρέψουμε την έγνοια μας γύρω απ’ ό,τι ζει και αναπνέει. Χωρίς κτητικότητα. Χωρίς ψυχαναγκασμό. Να αφήσουμε να πετάξει ο,τι αιχμαλωτίσαμε για να καλύψουμε βουλιμικά ένα εσωτερικό κενό. Μόνο η ελευθερία μπορεί να το καλύψει. Η στέρησή της από ένα άλλο ον δεν βοηθά σε τίποτα να την πλησιάσουμε.

*Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου   

Κώστας Παπαντωνίου