Λίγο πιο προσεκτικά κυρία Πρόεδρε!

 

 γράφει ο Κώστας Καναβούρης  

 

 

Με κάθε σεβασμό και προς το πρόσωπο και προς τον θεσμό, νομίζω ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέπεσε σε ατόπημα σχετικά με την ανάρτησή της στα κοινωνικά δίκτυα για τον διασυρμό του πρύτανη του ΟΠΑ Δημήτρη Μπουραντώνη. Φυσικά πρόκειται για άθλια αντιδημοκρατική ενέργεια, απολύτως καταδικαστέα, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις.

 

Ωστόσο η ΠτΔ και κορυφαία νομικός, έχω την αίσθηση ότι αφέθηκε να παρασυρθεί από την (θεμιτή σε κάθε περίπτωση)  οργή της. Υπερέβη το μέτρο που επιβάλλουν οι γνώσεις της, το αξίωμα και οι ευθύνες οι οποίες απορρέουν από αυτό, συσκοτίζοντας έτσι τις πραγματικές του διαστάσεις, άρα συμβάλλοντας στην, με πολλούς τρόπους επιχειρούμενη, απολέπιση του δημοκρατικού θώρακα.

 

«Η διαπόμπευσή του» έγραψε για τον πρύτανη στο twitter «είναι μορφή ολοκληρωτισμού και ντροπή για τη χώρα». Σοβαρά; Θα περίμενε κανείς μια διαφορετική στιβαρή τοποθέτηση από ένα πρόσωπο αυτού του εγνωσμένου κύρους. Η διαπόμπευση είναι μια άθλια και κατάπτυστη ενέργεια. Κανείς δημοκράτης δεν διαφωνεί. Ωστόσο είναι μια ενέργεια που χαρακτηρίζει αυτούς που την διέπραξαν.

 

Μορφή ολοκληρωτισμού όμως; Από που κι ως που; Ο ολοκληρωτισμός χαρακτηρίζει καθεστώτα. Όχι μεμονωμένες ενέργειες. Ανήκει στο αλφαβητάριο, έχω την εντύπωση, της νομικής επιστήμης. Η υπερβολή δεν συνιστά υψηλότερη καταδίκη, αλλά το αντίθετο: συνιστά συναισθηματική έξαρση που υποβιβάζει την σοβαρότητα με την οποία, ο ανώτατος Πολιτειακός άρχων, οφείλει να καταδικάσει μια αντιδημοκρατική αθλιότητα.

 

Και σα να μην έφτανε ο «ολοκληρωτισμός» η κυρία Σακελλαροπούλου το εξάντλησε συμπληρώνοντας: «και ντροπή για τη χώρα». Δεν είναι απλώς τραβηγμένο είναι πολιτικός (και νομικός) παραλογισμός. Ντροπή για την χώρα, με συναίσθηση του βάρους αυτών των εννοιών, αποτελούν μόνο κρατικές ενέργειες που έχουν γενική αντανάκλαση. Για παράδειγμα: ντροπή για την χώρα (και έκφανση ολοκληρωτισμού), αποτελεί η παράκαμψη του Συμβουλίου της Επικρατείας, του οποίου υπήρξε Πρόεδρος η Κυρία Σακελλαροπούλου, προκειμένου να συνεχιστεί το πολύ, μα παρά πολύ, χοντρό παιχνίδι που παίζεται γύρω από το «Μεγάλο Περίπατο του Κώστα» και που δεν περιορίζεται στα λίγα εκατομμύρια που κόστισε.

 

Ντροπή (και έκφανση ολοκληρωτισμού) για τη χώρα, είναι ο πτωχευτικός κώδικας που ξεσπιτώνει χιλιάδες ανθρώπους, που τινάζει στον αέρα τις μικρές επιχειρήσεις χορεύοντας καντρίλιες με τους τραπεζίτες. Ντροπή για τη χώρα είναι τα εκατοντάδες εκατομμύρια χρέη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, χρέη που κανείς δεν αγγίζει. Ντροπή (και έκφανση ολοκληρωτισμού) για τη χώρα είναι οι αντεργατικές θηριωδίες Βρούτση εναντίον του κόσμου της εργασίας. Πράξη  ολοκληρωτισμού και ντροπή για τη χώρα είναι το κουκούλωμα του σκανδάλου Novartis με χυδαία απροκάλυπτο τρόπο καθώς, η δίωξη της εισαγγελέως διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη, αλλά και η κατάργηση της ενοχλητικής εισαγγελίας. Ντροπή γα τη χώρα είναι η μούγγα του Πρωθυπουργού για τα Εθνικά μας ζητήματα, στην πρόσφατη Σύνοδο κορυφής. Ντροπή και έκφραση ολοκληρωτισμού για τη χώρα, είναι να νομοθετούν διορισμένοι λομπίστες και ντίλερ αντί των αιρετών. Ντροπή για τη χώρα είναι, όταν πρωθυπουργοί, υπουργοί, κρατικοί αξιωματούχοι πρώην και νυν, καλλιεργούν, με φασιστικό λεξιλόγιο πολλές φορές, το μίσος και την πιο βάρβαρη, ακόμα και θανατηφόρα, εχθροξενία. Ντροπή για τη χώρα είναι όταν τσιμεντάρεται το παγκόσμιο μνημείο των μνημείων (σα να τσιμεντάρεται, συμβολικά, η δημοκρατία) και όταν ξεριζώνεται η «Βυζαντινή Πομπηία» στη Θεσσαλονίκη.

 

Με όλο το σεβασμό κυρία Πρόεδρε αυτά και δυστυχώς, άλλα πολλά παρόμοια, είναι «ντροπή για τη χώρα», καθιδρύοντας βίαια μορφές και εκφάνσεις ολοκληρωτισμού. Και όσο δεν διορθώνονται με περισσότερη, βαθύτερη και ουσιαστικότερη δημοκρατία, τόσο θα βρίσκουν διόδους άθλιες ενέργειες, όπως αυτή με την διαπόμπευσή του πρύτανη, βούτυρο στο ψωμί των εχθρών της Δημοκρατίας. Εχθρών με αγγελικό πρόσωπο βέβαια. Και νομίζω πρώτιστο καθήκον ενός Προέδρου της Δημοκρατίας είναι να την προστατεύει από τέτοιους «αγγέλους».