Μαμά, έχω πάει κι εγώ στη Βίλλα Αμαλίας

Ευτυχώς, η μαμά μου δε θα διαβάσει αυτό το κείμενο και θα γλιτώσουμε το εγκεφαλικό. Δεν παλεύεται η ταραχή της κάθε φορά που της λέω ότι κάνω κάτι που, σύμφωνα με αυτό που λέει η τηλεόραση, είναι επικίνδυνο, τρομακτικό, τρομοκρατικό, άνομο, παράνομο κλπ.

Η αρχή έγινε όταν έφτασα στην Αθήνα, πριν από 5 χρόνια και της ανακοίνωσα ότι βρήκα σπίτι στα Εξάρχεια. Φανταζόταν ότι σε κάθε γωνιά του δρόμου, θα πεταγόταν ένας αναρχικός που θα με ανάγκαζε να πάρω ναρκωτικά ή θα με λήστευε ή θα με ακολουθούσε και θα μου έκαιγε το σπίτι.

Και κάθε φορά που έβλεπε –στην τηλεόραση πάντα- ότι καίγεται η Αθήνα ή ότι κάτι γίνεται στα Εξάρχεια, μου τηλεφωνούσε και μου ζητούσε να ταμπουρωθώ, όχι για να μη με πνίξουν τα χημικά –δεν έχει ιδέα τι είναι αυτά-, αλλά για να μη μου επιτεθούν, χτυπήσουν, κάψουν. Της εξήγησα ότι τα Εξάρχεια είναι ένας τόπος με βιβλιοπωλεία, εκδοτικούς οίκους, χώρους τέχνης, όμορφα στέκια, φιλικούς ανθρώπους και κόσμο που προσπαθεί να αλλάξει τον κόσμο.

Το μόνο κακό είναι ότι σε κάποια σημεία γίνεται διακίνηση ναρκωτικών, αλλά στα περισσότερα γίνεται διακίνηση ιδεών. Για κάποιο λόγο –για την ακρίβεια, επειδή έτσι τα λένε στην τηλεόραση- ήταν σίγουρη ότι οι διακινητές των ναρκωτικών και των ιδεών είναι τα ίδια πρόσωπα. Για τον ίδιο λόγο, οι περισσότεροι που ζούνε εκτός, που δεν έχουν δει με τα μάτια τους, που δεν έχουν ζήσει, που δεν έχουν ψάξει, που πιστεύουν ό,τι τους λένε οι Καμπουράκηδες και οι όμοιοί τους, που μέσω αυτών έμαθαν πχ για τις καταλήψεις, πιστεύουν το ίδιο πράγμα.
Μπορεί να μην είμαι ενεργό μέλος κάποιας ομάδας, μπορεί να μη βρίσκομαι στο δρόμο, στην κατάληψη, στον αγώνα, μπορεί να κάθομαι και να παρακολουθώ από το σπίτι μου, μπορεί να είμαι μια κουράδα που κρατάει αποστάσεις ασφαλείας, μπορεί να σκατογέρασα, αλλά στηρίζω. Και αυτό το κείμενο αποτελεί την υπεύθυνη δήλωση της στήριξής μου.

Στηρίζω τις καταλήψεις και μακάρι να γεμίσει ο τόπος τέτοιες. Μακάρι να μπούνε σ' όλα τα εγκαταλελειμμένα κτίρια της χώρας που σαπίζουν, που καταρρέουν, που βρομάνε μούχλα, σκατίλα και ποντικίλα, που το πολύ πολύ να φιλοξενήσουν κάνα πρεζόνι που θα μπει για να ξεμοναχιαστεί για να πάρει τη δόση του. Να μπούνε σ' όλα αυτά τα κτίρια και να τα αγαπήσουν, να τα καθαρίσουν, να τα μερεμετιάσουν με τα χεράκια τους, να τα κάνουν χώρους συγκέντρωσης, διακίνησης ιδεών, αλληλεγγύης. Να γίνει δηλαδή αυτό που έγινε στη Βίλλα Αμαλίας.

Αυτό το μέρος το κοιτούσα με χαμόγελο όποτε περνούσα απ' έξω κι ερχόμουν σε επαφή με την ταμπέλα που βρισκόταν αναρτημένη στη γωνία, σαν αυτές που αναρτούν στα δημόσια κτίρια για την αποκατάσταση των οποίων ξοδεύονται πολλά εκατομμύρια (που τα περισσότερα πάνε υπέρ πίστεως και πατρίδος). Η συγκεκριμένη έγραφε μεταξύ άλλων για εργοτάξιο αλληλεγγύης με ανάδοχο τον οργανισμό ζωντανών κτιρίων, με άλλα λόγια, κάτι καλό γίνεται εκεί μέσα. Βρέθηκα εκεί ως επισκέπτρια σε κάποια (εξαιρετική) εκδήλωση. Η αλήθεια είναι ότι ένιωθα άσχετη, καθώς έβλεπα ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους κι εγώ ξέρω μόνο καναδυό απ' αυτούς. Και η αλήθεια είναι ότι είμαι άσχετη. Διότι ναι μεν κι εγώ κι αυτοί είμαστε οπαδοί της ουτοπίας, αλλά εγώ έχω προσαρμοστεί σ' αυτό το σκατένιο αστικό περιβάλλον που μου επιβλήθηκε και απλώς ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο, ενώ αυτοί αγωνίζονται με γενναιότητα για να πετύχουν το όνειρό τους.

Νομίζω ότι, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζονται με σιγουριά όσοι δεν έχουν περάσει ούτε απ' έξω, είναι περιττό να πω ότι δεν είδα τίποτα εκεί μέσα που να με κάνει να νιώσω πως βρίσκομαι σε άντρο ανομίας. Από την άλλη, αν ανομία είναι να εναντιώνεσαι και να αντιστέκεσαι σε ανήθικους νόμους που δε σε σέβονται, σε εξευτελίζουν, σε καταστρέφουν, τότε τη στηρίζω και ας θεωρηθεί και αυτό υπεύθυνη δήλωση.

Η κυβέρνηση θέλει να μας πείσει ότι ξαφνικά ενδιαφέρεται για τα ιστορικά δημόσια κτίρια κι ότι σε όσα από αυτά έχει γίνει κατάληψη, οργανώνονται επικίνδυνες τρομοκρατικές δράσεις. Ο μέσος άνθρωπος, που παρακολουθεί τα νέα στο Mega, δεν έχει καταλάβει ότι θα πρέπει να στηρίζει αυτό που τρομοκρατεί την κυβέρνηση. Ο μέσος άνθρωπος πιστεύει πως οι καταλήψεις είναι αυτό που δήλωσε η χρυσή αυγή. Ο μέσος άνθρωπος θα έπρεπε να έχει καταλάβει πως η αστυνομία θα μπορούσε, αντί για καταληψίες (που προωθούν τη σκέψη και την αντίσταση), να συλλάβει πρεζέμπορους (που προωθούν την ύπνωση). Ο μέσος άνθρωπος πρέπει να κλείσει την τηλεόρασή του και να διαβάσει για να μάθει, να βγει στο δρόμο (έστω και σαν παρατηρητής) και, κυρίως, να σταματήσει την κατανάλωση κουτόχορτου.

Και όλοι μαζί, κι εγώ, η κουράδα που δεν κουνάει λίγο τον κώλο της για να αλλάξει ο κόσμος και τα περιμένει όλα στο πιάτο, να κατανοήσουμε το λόγο, το σκοπό και το νόημα των καταλήψεων, και να στηρίξουμε, με όποιον τρόπο μπορούμε, αυτά τα άντρα αντίστασης στους ανήθικους νόμους ενός κράτους που δε σέβεται τους πολίτες του.

kats-woman http://www.theinsider.gr/