Η κόκκινη γραμμή

Του ΑΓΓΕΛΟΥ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗ

Ποτέ άλλοτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ, η ριζοσπαστική Αριστερά στον τόπο μας δεν είχαν συγκεντρώσει τόσο πολύ την προσοχή όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά όλων των μηχανισμών. Η στάση, η εικόνα, η δράση του καθενός μας είναι τώρα στο επίκεντρο της προσοχής. Έχουμε αναλάβει μια βαριά ευθύνη

Σε έναν μεγάλο πολιτικό χώρο, είναι φυσικό να υπάρχουν διάφορα επίπεδα από τα οποία εκφωνείται ο πολιτικός λόγος και διαμορφώνεται το στίγμα του.
Ένας τέτοιος χώρος είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Έχει πρόεδρο, βουλευτές, κεντρικά όργανα και υπεύθυνα πρόσωπα, όπως ο εκπρόσωπος Τύπου, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, ο συντονιστής.
Ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, με την καθημερινή τους παρέμβαση εντός και εκτός Βουλής, διαμορφώνουν την εικόνα του φορέα στην κοινωνία. Περισσότερο, βέβαια, τα στελέχη που έχουν τη δυνατότητα της μεγαλύτερης προβολής από τα τηλεοπτικά μέσα.

Στους ζωντανούς οργανισμούς που λειτουργούν με τους κανόνες της πολυφωνίας και της δημοκρατίας, είναι λογικό όλες οι φωνές που ακούγονται να μην είναι πανομοιότυπες. Να διατηρούν το φίλτρο, την ευαισθησία και την ιδιαιτερότητά τους.
Υπάρχουν όμως -ακριβώς για να παραμείνουν ζωντανοί οργανισμοί- και κάποιες παραδοχές. Υπάρχει δηλαδή κόκκινη γραμμή που δεν μπορεί να παραβιαστεί.
Για παράδειγμα, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορείς να είσαι ό,τι δηλώσεις...
Είσαι ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μόνον αυτό. Αν σε συγκινούν τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά άλλων χώρων, αν αισθάνεσαι συγγενής ιδεολογικά περισσότερο με άλλους χώρους από ό,τι με τον ΣΥΡΙΖΑ, απλώς δεν μπορείς να είσαι και στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και να τον εκπροσωπείς μάλιστα με δημόσια αξιώματα.
Όποιος ή όποια εκλέγεται βουλευτής με τη σημαία του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, εκπροσωπεί τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και μόνον αυτόν. Δεν μπορεί να χρησιμοποιεί τη βουλευτική του ιδιότητα, τις όποιες δυνατότητες του παρέχει, για να δηλώνει π.χ. ότι είναι αναρχικός!
Είδαμε και πάθαμε να αποδεσμευτούμε ως πολιτικός χώρος από τη λογική του ετεροκαθορισμού. Τότε που ο χώρος βασανίστηκε από το ψευδοδίλημμα της σύγκλισης με τον μεγάλο συγγενή, το ΠΑΣΟΚ...
Δεν θα περάσουμε σε έναν νέο ετεροκαθορισμό με αναφορά στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό ή αναρχικό χώρο (αν και ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες υπάρχει τεράστια διαφορά).
Και δεν θα αποθεώσουμε μορφές δράσης που δεν έχουν καμία σχέση με την Αριστερά, τουλάχιστον αυτήν που θέλουμε να εκπροσωπούμε. Γιατί προκύπτουν και ορισμένα κρίσιμα ζητήματα, όπως ότι οι ομάδες αυτές των «αντιεξουσιαστών» απέχουν πολύ από το να είναι πραγματικά τέτοιες, αντίθετα διακατέχονται από ένα άκρως εξουσιαστικό σύνδρομο.
Αυτό που προφανώς επιδιώκει το οικονομικο-πολιτικό κατεστημένο του τόπου είναι να ανακόψει τη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, να πείσει ότι δεν μπορεί να συγκροτήσει συμμαχίες, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν μια μεγάλη δύναμη και να διεκδικήσει την κυβερνητική εξουσία... Είναι πολύ δύσκολο για το κατεστημένο έστω και να συνηθίσει στην ιδέα μιας αριστερής διακυβέρνησης στη χώρα μας. Και για τον λόγο αυτό κάνει ότι μπορεί. Η Βίλλα Αμαλίας, μετά από είκοσι δύο χρόνια κατάληψης(!), γίνεται το φρούριο που πρέπει να εκπορθήσουν οι δυνάμεις της νομιμότητας και της τάξης... Προσπαθούν να θυμηθούν πού αλλού γίνεται ή γινόταν κάποια κατάληψη, πού είχαν εγκατασταθεί στέκια παρανομίας, ώστε το κράτος να παρέμβει αμείλικτο!
Η πάλη γύρω από την εξουσία θα είναι σκληρή το επόμενο διάστημα. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ποτέ άλλοτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΝ, η ριζοσπαστική Αριστερά στον τόπο μας δεν είχαν συγκεντρώσει τόσο πολύ την προσοχή όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά όλων των μηχανισμών.
Η στάση, η εικόνα, η δράση του καθενός μας είναι τώρα στο επίκεντρο της προσοχής. Έχουμε αναλάβει μια βαριά ευθύνη.
Γι' αυτό και η παραβίαση της κόκκινης γραμμής από οποιονδήποτε έχει δημόσιο λόγο δεν μπορεί στο εξής να είναι χωρίς συνέπειες στη σχέση του με τον φορέα.
http://www.avgi.gr/