Aριστεροί νομοθέτες και αντιπροσώπευση

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Και τι δεν είχαν πει (και συμφωνούσαμε οι πολλοί μαζί τους τότε) υπουργοί, βουλευτές και ευρωβουλευτές της κυβέρνησης (πρόχειρα αναφέρω τον νυν πρόεδρο της Βουλής και τον κ. Παπαδημούλη) για τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες νομοθετούσαν οι προηγούμενοι. Τι καταλύουν το Σύνταγμα, τι φασιστικής πνοής ενέργειες και πολλά κοσμητικά με τα οποία στόλιζαν τη δεξιοσοσιαλιστική κυβέρνηση.

Αυτός είναι αριστερός λόγος, λέγαμε όλοι, έτσι πρέπει να ελέγχει και να καταγγέλλει η αντιπολίτευση και άλλα επαινετικά τα οποία βεβαίως όχι μετά από πολύ χρόνο απλώς θα επιβεβαίωναν την αφέλειά μας. Η τότε αντιπολιτευόμενη Αριστερά όταν ανέλαβε τα ηνία της κυβέρνησης έκανε τα ίδια (μήπως και πιο κραυγαλέα;) από τους προηγούμενους. Χωρίς αιδώ βεβαίως, χωρίς ερύθημα τι στας παρειάς των...

Και να θες ν’ αγιάσεις (να πεις έναν καλό λόγο) δεν σ’ αφήνουν. Οι «νομοθέτες» της τωρινής «αριστερής» μην ξεχνάμε κυβέρνησης έχουν σημειώσει τις πιο ψηλές ώς τούδε επιδόσεις στην κατάθεση νομοσχεδίων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ή με τη μορφή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου. Και ποιος να μιλήσει; Η αντιπολίτευση;

Μα αυτοί ήσαν οι πρωτεργάτες, οι πρώτοι διδάξαντες· και να πουν κάτι τώρα ουδείς τους παίρνει στα σοβαρά. Λέγαμε μήπως σήκωναν κεφάλι οι ευαίσθητοι και μακροχρόνιοι αριστεροί βουλευτές που υπηρετούν την κυβέρνηση. Α, μπα. Κάτι τσαλιμάκια μόνο, που χάνονται στο άψε σβήσε. Εχει μείνει μόνο του το ΚΚΕ να διαμαρτύρεται, αλλά ποιος δίνει σημασία. Κρίμα.

Κι έτσι τα «κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα» (έτσι τα αποκαλούσαν οι κύριοι της κυβέρνησης όταν ήσαν στην αντιπολίτευση -και μπράβο τους, τότε!) δίνουν λοιπόν και παίρνουν. Οπως μας πληροφορεί ο κοινοβουλευτικός συντάκτης της εφημερίδας, η κυβέρνηση «έσπασε νέο ρεκόρ με τις περίφημες τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, καθώς σε νομοσχέδιο 20 άρθρων για τις... βοσκήσιμες γαίες κατατέθηκαν 24 (!) άσχετες τροπολογίες με θέματα που εκτείνονται από το Δημόσιο, την Παιδεία, τα λατομεία, τη χωροταξία και άλλα».

Σίγουρα θα έχουν εύκολες απαντήσεις, να προλάβουν, τάχα, μη χάσουν τις προθεσμίες, τις δόσεις τους και λοιπά, εκνευριστικά γνωστά. Κάνουν τη βρόμικη δουλειά. Βέβαια. Χρήσιμοι ηλίθιοι πάντα υπάρχουν και θα υπάρχουν. Μα και η Αριστερά; Ελα ντε.

Αλλά ξέχασα. Γλιτώσαμε τη χώρα από τη χρεοκοπία, δεν την έβγαλαν όσοι ήθελαν το κακό μας από το ευρώ (Σόιμπλε), ε, τι να κάνουμε τώρα, θα υπογράφουμε ό,τι μας λένε οι δανειστές (οι ανάλγητοι), αλλά θα το κάνουμε λέγοντας πως προστατεύουμε τα φτωχά και αδύναμα κοινωνικά στρώματα.

Εχει καταντήσει κουραστικό· μπορεί να κόβουμε συντάξεις και να εκτοξεύεται η ανεργία, το κάνουμε, όμως, με πόνο αριστερό και ισχυριζόμαστε ότι αυτό σύντομα θα πάψει. Αλλά και άλλοι νομίζω σύντομα θα πάψουν. Το ότι η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη, δεν εμπνέει καμιά εμπιστοσύνη, έχει ουσιαστικά ακυρωθεί, δεν είναι λόγοι για να επαναπαύονται οι κυβερνώντες.

Γιατί μόνο σ’ αυτό ποντάρουν, είναι η πικρή αλήθεια. Καλά, ίσως και στο ότι γνωρίζουν ότι ο πολύς κόσμος φοβάται να σηκώσει μόνος του το βάρος της ευθύνης και της ελευθερίας. Φόβος αρχαϊκός, δυστυχώς, που δικαιώνει όλους εκείνους που ευαγγελίζονται τη δήθεν αντιπροσωπευτική δημοκρατία ως το καλύτερο πολίτευμα της ανθρωπότητας.

Να ήταν όμως και αντιπροσωπευτική! Στα κομμάτια. Κάπως θα ενδιαφερόταν για τους χαμένους του πολιτικού συστήματος.