Ρουσφέτια και «πόθεν έσχες»...

Του Γιάννη Παντελάκη

Μια από τις πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου ήταν μια απόφαση του πρωθυπουργού (5 Φεβρουαρίου) να διοριστεί ο εξάδελφός του Γεώργιος Τσίπρας σε θέση Ειδικού συμβούλου στο υπουργείο Εξωτερικών. Ενδεχομένως ο Γεώργιος Τσίπρας να ήταν ένας από τους ικανότερους για τη συγκεκριμένη θέση. Σίγουρα, δεν ήταν ο μοναδικός που θα μπορούσε να καταλάβει αυτήν τη θέση. Και επίσης σίγουρο είναι πως πρόκειται για συγγενικό πρόσωπο του πρωθυπουργού.

Λίγους μόλις μήνες αργότερα, προέκυψαν κάποιες σκιές σε ό,τι αφορά το «πόθεν έσχες» του πιο στενού συνεργάτη του πρωθυπουργού, του υπερ-υπουργού Αλ. Φλαμπουράρη. Η πρώτη κίνηση της κυβέρνησης και του ίδιου του κ. Τσίπρα, ήταν να καλύψει χωρίς δεύτερη συζήτηση τον υπουργό του (και, κατά πολλούς, πολιτικό του μέντορα). Κανένας δεν ισχυρίζεται ότι ο κ. Φλαμπουράρης ήταν ένοχος για κάτι, αυτό θα φανεί από τη διερεύνηση της υπόθεσης. Ωστόσο, η κάλυψη πριν ολοκληρωθεί αυτή η διερεύνηση ήταν προβληματική για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ο οποίος επικαλείται ένα διαφορετικό ήθος από τους προηγούμενους.

Με τις κινήσεις αυτές ο πρωθυπουργός έστελνε μηνύματα με ισχυρούς συμβολισμούς. Προς την κοινωνία, ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι διαφορετική από τις προηγούμενες που -ας θυμηθούμε ότι προέκυπταν ανάλογα θέματα- ακολουθούσαν μια ανάλογη συμπεριφορά. Και, προς τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη, ότι ο νεποτισμός μπορεί να έχει συνέχεια. Όπως και είχε.

Αυτές οι κινήσεις εγκλώβισαν τον ίδιο τον κ. Τσίπρα για την κυβερνητική συνέχεια. Μια σειρά από κυβερνητικά στελέχη άρχισαν να διορίζουν συζύγους, συντρόφους, ανηψιούς και άλλα συγγενικά πρόσωπα ή κομματικούς φίλους σε δημόσιες θέσεις, μιμούμενοι τον πρωθυπουργό. Το έκαναν «όπως ο Τσίπρας». Τελευταίο κρούσμα αυτό της αν. υπουργού Παιδείας Σίας Αναγνωστοπούλου, δυο ανήψια της οποίας διορίστηκαν στα υπουργεία Παιδείας και Δικαιοσύνης. Ισχύει και γι' αυτούς που διορίσθηκαν (όχι μόνο τα συγκεκριμένα άτομα, αλλά για το σύνολο των συγγενών πολιτικών) ο,τι και για τον ξάδελφο Τσίπρα.

Μπορεί να είναι ικανότατοι για τις θέσεις που κατέλαβαν. Όμως, υπάρχουν χιλιάδες ακόμα ικανοί άνθρωποι για τις ίδιες θέσεις που δεν έτυχε να είναι συγγενικά πρόσωπα κυβερνητικών στελεχών. Και μόνο για λόγους συμβολισμού, θα έπρεπε να αποκλείουν συγγενικά πρόσωπα από διορισμούς εκτός ΑΣΕΠ και μάλιστα σε μια εποχή τεράστια ανεργίας. Αν μη τι άλλο για να δείξουν ότι δεν έχουν σχέση με τους προηγούμενους. Αλλά, ως φαίνεται, δεν τους ενδιαφέρει να δείξουν κάτι τέτοιο.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για περίπτωση Σταθάκη. Η κυβέρνηση τον κάλυψε και αρχικά (με το ένα εκατ. ευρώ που δεν δηλώθηκε όταν έπρεπε) και τώρα που διαπιστώθηκαν νέες σκιές με το «πόθεν έσχες». Και μάλλον δεν θα μπορούσε να κάνουν διαφορετικά. Και όχι μόνο επειδή τώρα η οριακή κυβερνητική πλειοψηφία δεν επιτρέπει πολλές επιλογές. Άλλα και επειδή ακολούθησαν την ίδια στάση και στην πρώτη περίπτωση, του Α. Φλαμπουράρη.