Ο ανθρωπισμός των πολυεθνικών και τα αθώα θύματα του πολέμου

γράφει η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας)

Θάλασσα αίματος οι πολύνεκρες επιθέσεις των τζιχαντιστών στην πρωτεύουσα της Ευρώπης, το Βέλγιο, τη στιγμή που η Ευρώπη αλλά και ολόκληρη η δυτική συμμαχία αδιαφορούσαν για τον κίνδυνο.

Η επανάληψη ενός σεναρίου αρκετά παιγμένου και στο παρελθόν.

Η αθρόα εισροή μεταναστών στην Ευρώπη αποτελεί ένα φαινόμενο, που έχει προκληθεί βάσει συγκεκριμένου σχεδίου.

Η αδυναμία της Ευρώπης όμως να διαχειριστεί τις μεταναστευτικές ροές , χωρίς άλλο οδηγεί στις απρόβλεπτες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

Μηδέν στρατηγικός σχεδιασμός , μηδέν διοικητικός μηχανισμός, ελάχιστος οικονομικός προυπολογισμός, οδηγεί μοιραία στην βίαιη ένταξη εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων στις χώρες της Ευρώπης.

Χωρίς υποδομές φιλοξενίας και προσαρμογής τους, με πολλά ουσιαστικά αλλά και γραφειοκρατικά προβλήματα στη χορήγηση ασύλου, με ανεπαρκείς κανονισμούς όπως αυτόν του Δουβλίνο ΙΙ που διέπουν τη συνθήκη του Σένγκεν, με άδικη κατανομή βαρών στις χώρες εισαγωγής των μεταναστών, η Ευρώπη επιχειρεί να επωφεληθεί από όσους πρόσφυγες και χώρες επιζήσουν.

Η εξάντληση της οικονομικής αλλά και παραγωγικής δύναμης των μεταναστών μετά την ένταξη στην αγορά εργασίας, που συνιστά είτε σε επένδυση κεφαλαίου στην εν λόγω Ευρωπαική αγορά  από τους ισχυρότερους οικονομικά πρόσφυγες , είτε σε απορρόφηση φθηνής εργασίας, καθιστά ήδη την κατάσταση ως ένα σχέδιο επεξεργασίας της τόνωσης της οικονομίας των αναπτυσσόμενων χωρών, χωρίς όμως να έχουν επενδυθεί πόροι από την ίδια την Ευρώπη.

Με αποτέλεσμα οι μεν πρόσφυγες να γίνονται ευάλωτοι σε ρατσιστικές επιθέσεις, αλλά και σε συσσώρευση των αιτήσεων ασύλου τους λόγω των ανεπαρκών δομών που υπάρχουν στις χώρες της Ευρώπης αυτή τη στιγμή, οι δε πολίτες των κρατών που τους φιλοξενούν , να γίνονται μάρτυρες τρομοκρατικών επιθέσεων και συρρίκνωσης της εγχώριας αγοράς εργασίας.

Από την άλλη μεριά η υποτυπώδης αστυνόμευση, που επιτρέπει τις τρομοκρατικές επιθέσεις που συνέβησαν τελευταία σε Βέλγιο και Γαλλία, καταλήγει να αποτελεί η Ευρώπη τον ηθικό αυτουργό όλων αυτών των επιθέσεων και των μαζικών δολοφονιών.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με τον ύποπτο ρόλο που παίζουν ορισμένες χώρες της Ευρώπης στον εξοπλισμό της ISIS μέσω της Σαουδικής Αραβίας, δημιουργούν σοβαρές αμφιβολίες για το ποιους εμπιστευόμαστε.

-Σε ποιους παραχωρούμε τα δικαιώματα μας και την ελευθερία μας, στο όνομα της «ασφάλειας»;

-Ποιοί στο όνομα οικονομικών συναλλαγών  δεν διστάζουν να επιτρέψουν μαζικές δολοφονίες;

- Ποιοι αγοράζουν το μέλλον μας, έναντι αρμάτων μάχης και ψυχών που εμπορεύονται;

Το κεφάλαιο δεν ορρωδεί σε τίποτα μπροστά στο κέρδος.

Ο «ανθρωπισμός» των πολυεθνικών που δεν έχουν ούτε πατρίδα, ούτε αισθήματα χρηματοδοτεί πολέμους και  «περιθάλπει» τα θύματά τους…