Τις εκλογές δεν τις κέρδισε ο Τραμπ, αλλά τις έχασε η Xίλαρυ..!

γράφει η Φιλοθέη Βαρσαμη

Ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν οτι δεν κέρδισε τις εκλογές ο Τραμπ, αλλά τις έχασε η Xίλαρυ. Δεν πιστεύω στο vertigo των αμερικανών ψηφοφόρων που μέσα σε τέσσερα χρόνια ευδόκιμης εν πολλοίς (με αστερίσκους) θητείας του Ομπάμα, μετακινήθηκαν μαζικά από το προοδευτικό πρόσημο, στον άξεστο σαλντιμπάγκο, λαικοδεξιό, ξενοφοβικό, Tραμπ. Ούτε πιστεύω ότι έπεσε ξαφνικά το πνευματικό επίπεδο των αμερικανών, ούτε ότι αυξήθηκαν οι χοντροκομμένοι αγελαδιάρηδες επαρχιώτες, ούτε ότι ο μέσος αμερικανός αποφάσισε ξαφνικά να αυτοκτονήσει ή να εξευτελίσει την πατρίδα του.

Πιστεύω στην αντιδραστική ψήφο και πιστεύω -εντελώς αιρετικά για γράφουσα στο ελληνικό Facebook- οτι υπάρχει αιτιολόγηση και λογική ακόμα και στην ψήφο που δεν θα ήταν η ψήφος μου. Η επιβολή της βαθιά διεφθαρμένης, εμφανώς άρρωστης και σε ποσοστό 70% αντιπαθούς στους δημοκρατικούς Xίλαρυ, ως ανθυποψήφιας του απεχθούς Tραμπ, από μέρος των αμερικανών ψηφοφόρων αντιμετωπίστηκε όχι μονο ως εκβιασμός της ψήφου τους προς την αναγκαστική κατεύθυνση του λιγότερο κακού, αλλά και ως προσβολή. Ταυτόχρονα, μεταναστευτικό, ανεργία, τρομοκρατία μούδιασαν τα άλλοτε πιο άνετα προοδευτικά αντανακλαστικά, τα οποία, ούτως ή άλλως, δεν βρήκαν και τίποτα το συγκινητικό/ ρηξικέλευθο/ άξιο αιματηρών μαχών στην ατζέντα της Xίλαρυ (αντίθετα προς την ατζέντα του ομπάμα πχ, ανεξάρτητα αν την τήρησε σε ικανοποιητικό βαθμό ή όχι).

Σε όλη την προεκλογική περίοδο η Xίλαρυ έτρεχε να μαζεύει τις μπάλες απο διαρκώς ανανεούμενα σκάνδαλα που προστίθεντο στις παλιές της αμαρτίες: τα απόρρητα mails απο τον προσωπικό της server που έθεταν σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια. Η υποτίθεται ουδέτερη πρόεδρος των δημοκρατικών (εξαναγκάστηκε σε παραίτηση) που αποδείχτηκε ότι ευνοούσε τη χίλαρυ και τρικλοπόδιαζε τον Sάντερς. Τα mails με τα οποία κατά σφοδρή παραβίαση του fair play, της γνωστοποιούνταν οι ερωτήσεις που θα της υποβάλλονταν στο debate με τον τραμπ. Και όλα αυτά σωρευτικά με τη στάση της στις περιπτώσεις των επεμβάσεων σε Ιράκ και Λιβύη (plus οι επεμβάσεις του συζύγου της με τις οποίες ποτέ δε διαφώνησε), αλλά και με τη στάση της απέναντι στις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου, κυρίως nafta και tpp που, κατά την άποψη θιγόμενων πολιτών των εργατικών και αποβιομηχανοποιημένων πλέον πολιτειών (που στο χάρτη σήμερα τις βλέπετε κατακόκκινες και κατατραμπικές) ευθύνονται για την ανεργία και την υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου. Κερασάκι στην τούρτα οι διαπλοκές του ιδρύματος Κλίντον με τη Wall Street, οι ομιλίες της χίλαρυ για τη goldman sacks αντι 225.000,00$ που διέρρευσαν από τα wiki leaks και η γενική εν πάση περιπτώσει αίσθηση ότι η Κλίντον είναι ένα συντηρητικό διαπλεκόμενο γεράκι του πολέμου, μία ακόμα εκπρόσωπος του προτεσταντικού καπιταλισμού των αγορών, η οποία θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ελίτ που με πάθος την στήριξαν και όχι του μέσου πολίτη (κυρίως της μεσαίας τάξης) στην ψήφο του οποίου βασιζόταν η εκλογή της.

Απέναντι σε όλα αυτά, ο Τραμπ είχε μία βρωμερή και τρισάθλια προσωπική παρουσία πλην όμως καθαρό σε γενικές γραμμές πολιτικό μητρώο, απλές λαϊκίστικες απαντήσεις σε ζητήματα που η Χίλαρυ είτε δεν διέθετε απαντήσεις, είτε δεν θεωρούσε ζητήματα, ατζέντα για την ανεργία και κεντρικό σύνθημα το "make America great again" που, νομίζω, στη χώρα της οπλοκατοχής, της θανατικής ποινής, του μετατραυματικού σοκ απο την οικονομική κρίση του 08, της ανεργίας και της απολεσθείσης πλανηταρχίας, ήταν ένα σύνθημα που μπορούσε να ακουμπήσει αντανακλαστικά πολιτών κινούμενων σε μια τεράστια κλίμακα που ξεκινούσε από την αντιδραστικότητα και έφτανε στον ακραίο εθνικοσυντηρητισμό.

Κατηγορήθηκε για σεξισμό, αλλά σκασίλα του. Για χυδαιότητα, αλλά σκασίλα του. Για ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας που διέδιδε, αλλά σκασίλα του. Απέναντι στους Κλίντονς των σεξουαλικών σκανδάλων, των αδίστακτων πρακτικών και των υπεσχημένων απαντήσεων σχετικά με τους εξωγήινους, δε φαινόταν τραγικά χειρότερος. Και εξελέγη, μολονότι με ένα στόμα μια φωνή media, opinion makers, celebrities, διανοούμενοι, πολιτικοί αντίπαλοι της Κλίντον, λαοφιλείς εν ενέργεια πολιτικοί, πολιτικοί σύμμαχοι του Τραμπ, δήλωναν ότι θα στηρίξουν τη δημοσκοπικά προπορευόμενη χίλαρυ.

Δεν ξέρω αν ήταν στους στόχους των ψηφοφόρων του Τραμπ, πάντως η ήττα της Χίλαρυ έστειλε για μία ακόμα φορά ένα μήνυμα στις ελίτ που κυβερνούν και προκαλούν: ότι δεν ελέγχουν τους λαούς στις σπάνιες περιπτώσεις που τους επιτρέπεται να εκφραστούν και ας ελέγχουν (οι ελίτ) τους πόρους, τα media, τους μηχανισμούς που, παλιότερα, αρκούσαν για να κερδίζονται εκλογές. Εδώ και χρόνια, πίσω από τις κουρτίνες και από τις πλάτες των λαών, λαμβάνονται αποφάσεις εν αγνοία τους ή και σε βάρος τους, που βρωμάν βυζαντινισμό, καμαρίλα και λομπιστική εξυπηρέτηση μεγαλοσυμφέροντων. Οι αποφάσεις αυτές εφαρμόζονται προκλητικά, εκβιαστικά, αναιτιολόγητα δημιουργώντας ένα ρήγμα στο corpus και στο animus των λαών και των κυβερνήσεών τους, μια φανερή δυσαρμονία συμφερόντων που κάνει τον κόσμο μέσα στο παραβάν να ψηφίζει σε λογική "πάτα το κιμ".

Αν οι ελίτ που συνιστούν το *σύστημα* δεν σεβαστούν την τήρηση των προσχημάτων, έστω, αν δεν αφουγκραστούν την αγανάκτηση των λαών τους, αν δεν ασχοληθούν με το να θυμίζουν στους λαούς ότι τα αγαθά που ακόμα και σήμερα απολαμβάνουν είναι καρποί ενός συστήματος βασισμένου στη δημοκρατία και την ελευθερία, αν δεν προστατεύσουν έμπρακτα την αληθινή δημοκρατία και την πραγματική ελευθερία, αν δε λάβουν υπ όψιν οτι στην εποχή του Ίντερνετ και των social media οι καταρρέουσες αυτοκρατορίες των συστημικών μήντια δεν ανεβοκατεβάζουν πια κυβερνήσεις, αν δεν ελέγξουν τα αναγορευθέντα σε πυλώνες εθνικής οικονομίας διεφθαρμένα και ανεξέλεγκτα τραπεζικά συστήματα και παρασυστήματα, αν δεν αποφασίσουν να κάνουν κάτι για τους πολλούς που δεν έχουν να χάσουν τίποτα ή εχουν να χάσουν ελάχιστα ακόμα και αν εκλεγεί ένας γραφικός τρελάρας, τότε, το brexit και ο Τραμπ θα είναι οι πρώτοι στο χορό σε έναν πλανήτη που θα τραγουδάει με τις αποφάσεις του "ζήτω και της τρέλας μας ζήτω μας και μας".

ΥΓ. Σαν σημερα το '89 η ανθρωπότητα συγκινημένη παρακολουθούσε το τείχος του Βερολίνου να γκρεμίζεται και ετοιμαζόταν για μια νέα εποχή αλλαγών, κατευνασμένων πολιτικών παθών, ελευθερίας. Σήμερα οι αμερικανοί εξέλεξαν, μετά τον Ομπάμα, για πρόεδρο έναν τύπο που τους έταξε *υπέροχο*, οικονομικό, ανθρωποδιωχτικό και αποτελεσματικότατο τείχος στα σύνορά τους με το Μεξικό. Είμαστε στη φάση που η ρόδα γυρίζοντας προς τα πίσω μας πατάει και μας λιώνει αλλά, επειδη οι ιστορικοί κύκλοι εναλλάσσονται και επειδή κάθε ανάσταση απαιτεί τον γολγοθά της, εύχομαι, σε περίπτωση που ο Τραμπ υλοποιήσει την υπόσχεσή του και στήσει τον φράχτη του, με ένα *άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά* να ναι Γυναίκα, Άξια, Έντιμη και Έγχρωμη η επόμενη αμερικανίδα πρόεδρος που θα εκλέξει ο αμερικανικός λαός και θα γκρεμίσει το αίσχος του.