Η συνταγή: Λόγια, υποσχέσεις και μετά δικαιολογίες

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Τι είναι αυτό που κάνει τις κυβερνήσεις να δίνουν υποσχέσεις που δεν μπορούν να κάνουν πράξη ή να παρουσιάζουν μια απατηλή εικόνα της πραγματικότητας; Και όταν αυτή η πραγματικότητα αποκαλύπτεται και εκδικείται να καταφεύγουν στη μέθοδο των δικαιολογιών;

 

Πριν δώσουμε απάντηση στο ερώτημα, ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

 

Πρώτον, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπαιξε πολύ προπαγανδιστικά με το θέμα των συντάξεων. Ο υπουργός Εργασίας κατηγορούσε συχνά-πυκνά την προηγούμενη κυβέρνηση ότι του άφησε εκατοντάδες χιλιάδες εκκρεμείς αιτήσεις συντάξεων. Εν μέρει είχε δίκιο. Αλλά δεν αρκέστηκε σ’ αυτό. Κάθε Σαββατοκύριακο, από το μόνιμο τηλεοπτικό στασίδι του, υποσχόταν ταχεία εκκαθάριση των αιτήσεων, ώστε οι δικαιούχοι να πάρουν τις συντάξεις τους. Μάλιστα, έστησε ολόκληρη προπαγανδιστική φιέστα για την απονομή των συντάξεων ψηφιακά(«με ένα κλικ»), στην οποία πρωταγωνίστησε ο πρωθυπουργός.

Ως συνήθως, έβαλαν τα κάρο πριν από το άλογο. Την ώρα που οι αιτήσεις στοιβάζονταν στα γραφεία του αποψιλωμένου από υπαλλήλους ΕΦΚΑ, η κυβέρνηση διαφήμιζε κάτι που αφορά ελάχιστους. Είναι τόσο οξύ το πρόβλημα που τις προάλλες ο κ. Μητσοτάκης αναγκάστηκε να δηλώσει ότι «θα αναλάβει προσωπικά» τα θέμα των εκκρεμών συντάξεων, αποδοκιμάζοντας έτσι τον επί της Εργασίας υπουργό του. Και μόλις χτες αποκαλύφθηκε ότι ο ΕΦΚΑ σκοπεύει να ανακαλέσει στην ενεργό δράση συνταξιούχους υπαλλήλους του, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μειωθεί ο αριθμός των εκκρεμών υποθέσεων. Μετά από 17 μήνες διακυβέρνησης και φανφαρονικών εξαγγελιών, αναζητείται τέτοια λύση για το αδιέξοδο.

 

Δεύτερον, σε ανύποπτο χρόνο και πριν ακόμα πάρουν έγκριση τα εμβόλια ,σύσσωμη η κυβερνητική κομπανία έδινε διάφορους αριθμούς. Τον Αύγουστο υπολόγιζαν(άγνωστο πώς) ότι το Δεκέμβριο, τώρα δηλαδή, θα είχαμε 700 χιλιάδες εμβόλια. Μετά μας είπαν ότι είχαν ετοιμάσει τόσο καταπληκτικό σχέδιο που θα εμβολιάζονταν πάνω από δυο (και βάλε) εκατομμύρια πολίτες το μήνα. Βλέπετε, εκείνες τις μέρες (αρχές Νοεμβρίου) είχε αρχίσει η επέλαση του δεύτερου κύματος της πανδημίας και έπρεπε κάπως να μετατεθεί το κέντρο του ενδιαφέροντος σε κάτι αισιόδοξο. Αλλά και πάλι το κάρο μπήκε μπροστά από το άλογο. Ετσι, έσκασε προχτές απογοητευτικά η είδηση: μόλις 150.000 Ελληνες, υγειονομικοί και ευάλωτες ομάδες , θα μπορούν να εμβολιαστούν τον πρώτο μήνα του 2021. Φυσικά, πάντα υπάρχει μια δικαιολογία: καθυστέρησε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Εστω. Όμως, ποιος υποχρέωσε τους κυβερνήτες μας να καλλιεργούν υπερ-προσδοκίες; Φυσικά, η ανάγκη τους να καλύψουν λάθη και ανεπάρκειες στον έλεγχο της πανδημίας.

 

Τρίτον, αυτές οι ανεπάρκειες φαίνονται αυτές τις μέρες, μετά τη Θεσσαλονίκη και στη Δυτική Αττική. Πώς γίνεται την περασμένη Κυριακή (13 Δεκεμβρίου) να ανακοινώνεται άνοιγμα του λιανεμπορίου, έστω με τη μέθοδο του click away και τέσσερις μέρες μετά να ανακοινώνονται εσπευσμένα μέτρα σχεδόν καθολικής απαγόρευσης σε Ελευσίνα, Ασπρόπυργο, Μάνδρα και Κοζάνη; Τι μετρούσε ο ΕΟΔΥ σ’ αυτές τις περιοχές; Η Επιτροπή των ειδικών είχε εικόνα της πραγματικής κατάστασης; Δεν ήξεραν τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας ότι ειδικά η Δυτική Αττική είναι βιομηχανική περιοχή με χιλιάδες μετακινούμενους εργαζομένους; Τις εικόνες στα «παστωμένα» λεωφορεία δεν τις είχε δει κανείς; Δεν είχε εξετάσει κανείς ποιες ήταν οι συνθήκες σε εργοστάσια της περιοχής και ποιες στους καταυλισμούς των τσιγγάνων;

 

Καλά είναι, λοιπόν, τα λόγια και οι υποσχέσεις, ακόμα καλύτερες οι ενέσεις αισιοδοξίας. Μόνο που κάποια στιγμή έρχεται η σκληρή πραγματικότητα και τα ανατρέπει. Και τότε περισσεύουν οι δικαιολογίες . Μόνο που, σύμφωνα με μια ρήση του παλιού Αμερικανού πολιτικού Βενιαμίν Φραγκλίνου, «όποιος είναι καλός στις δικαιολογίες σπάνια είναι καλός σε οτιδήποτε άλλο».