Ανασφαλής εξουσία, αυταρχικές αποφάσεις…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης, η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι σχεδόν άτρωτη, δεν απειλείται από τίποτα. Δημοσκοπικά η ΝΔ αφήνει πίσω της τον ΣΥΡΙΖΑ με χαώδη διαφορά. Και η μιντιακή υποστήριξη που έχει είναι πρωτοφανής.

 

Αυτά είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού και πανθομολογούμενα. Τότε γιατί τα επισημαίνουμε; Διότι, περιέργως, η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι διακατέχονται από κάποιου είδους ανασφάλεια. Δεν μπορούν να εξηγηθούν αλλιώς ορισμένα φαινόμενα, που παρατηρούνται από τη αρχή της θητείας τους και αφορούν είτε τη χρησιμοποίηση της πλειοψηφίας της Βουλής για διώξεις πολιτικών αντιπάλων είτε τον αποκλεισμό κάθε ενοχλητικής φωνής από τα μέσα ενημέρωσης.

 

Για να μην πάμε παλιότερα, επισημαίνουμε μόνο δύο περιπτώσεις των τελευταίων ημερών:

Περίπτωση πρώτη: Η πλειοψηφία της Βουλής (οι βουλευτής της ΝΔ και, δυστυχώς, ορισμένοι βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής) ψήφισαν να αρθεί η ασυλία μιας συναδέλφου τους, την οποία είχε μηνύσει ένα συνδικαλιστικό σωματείο αστυνομικών. Η βουλευτής αυτή είχε εκφράσει από το βήμα της Βουλής ερωτηματικά για τη δράση αστυνομικών στις διαδηλώσεις (σχέσεις με μπαχαλάκηδες κ.α). Η συζήτηση αυτή, φυσικά, δεν είναι σημερινή. Οι παλιότεροι θυμούνται ότι γίνεται από τη δεκαετία του ’70 και επί όλων των κυβερνήσεων.

 

 

Περιέργως, εθίγησαν κάποιοι συνδικαλιζόμενοι και μήνυσαν τη βουλευτή για συκοφαντική δυσφήμηση. Πιθανότατα αδίκημα δεν υφίσταται, αφού η βουλευτής δεν ανέφερε συγκεκριμένο πρόσωπο. Αλλά αυτό θα το βρει το δικαστήριο, εμείς άλλο εξετάζουμε εδώ. Προκαλεί εντύπωση ότι βρέθηκαν 162 βουλευτές να άρουν την ασυλία της όχι επειδή διέπραξε κάποιο ατιμωτικό αδίκημα, που προσβάλλει τον πολιτικό κόσμο, αλλά ουσιαστικά επειδή διατύπωσε μια πολιτική θέση πολλαπλώς διατυπωμένη στο παρελθόν από πολιτικούς αρχηγούς, βουλευτές, δημοσιογράφους κ.α. Η άρση της ασυλίας επιδιώκει να φοβίσει και τη συγκεκριμένη βουλευτή και όποιον στο μέλλον τολμήσει να θέσει παρόμοια ή άλλα ερωτήματα.

 

Είναι απορίας άξιον πώς σκέφθηκαν και ψήφισαν οι 162 βουλευτές. Δεν αναλογίστηκαν πόσο ολισθηρός είναι αυτός ο δρόμος; Στο παρελθόν, απώτερο και πρόσφατο, αρχηγοί και βουλευτές της ΝΔ είχαν κατηγορήσει αντιπάλους τους (του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, του ΣΥΡΙΖΑ πιο πρόσφατα) είτε ότι κάλυπταν τρομοκράτες είτε ότι είχαν σχέση και διευκόλυναν μπαχαλάκηδες και τα παρόμοια. Τι θα έπρεπε να κάνουν οι καταγγελλόμενοι; Να τους μηνύσουν και μετά να άρουν τη ασυλία τους; Ο κ. Μητσοτάκης, με την επίνευση του οποίου έγινε αυτό που έγινε, ας αναλογιστεί που οδηγούν τέτοιες αποφάσεις. Δεν θα κυβερνά εσαεί. Και αύριο μια άλλη πλειοψηφία της Βουλής θα τραβολογάει στα δικαστήρια δικούς του βουλευτές.

 

Περίπτωση δεύτερη: Τις τελευταίες ημέρες απομακρύνθηκαν από συγκρότημα μέσων ενημέρωσης δυο δημοσιογράφοι. Η Ελενα Ακρίτα από ΤΑ ΝΕΑ και η Δήμητρα Κρουστάλλη από ΤΟ ΒΗΜΑ. Της πρώτης δεν δημοσιεύθηκε άρθρο, που υποστήριζε τον κ. Τσίπρα και επέκρινε τον κ. Μητσοτάκη. Η δεύτερη είχε γράψει πρόσφατα ρεπορτάζ, που αποκάλυπτε τη διπλή καταγραφή των κρουσμάτων κορονοϊού που κάνει ο ΕΟΔΥ. Η ίδια παραιτήθηκε καταγγέλλοντας ασφυκτικές πιέσεις από το μέγαρο Μαξίμου.

 

Κι αν η Ακρίτα μπορεί να καταταγεί στους "συριζαίους", η Κρουστάλλη είναι υπεράνω υποψίας. Τα κείμενά της ήταν υποστηρικτικά προς την κυβέρνηση και πρόσφατα είχε πάρει συνέντευξη από τον κ. Μητσοτάκη. Η εκπαραθύρωσή της δείχνει καθαρά δυο πράγματα. Πρώτον, ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν ανέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση και κριτική των πράξεών της ακόμα και από τον φιλικό της Τύπο. Δεύτερον, ότι δυστυχώς δεν υπάρχουν στον σημερινό Τύπο ιδιοκτήτες που αντέχουν να πουν "όχι" σε μια κυβερνητική απαίτηση και να υπερασπιστούν τους δημοσιογράφους τους. Τα φληναφήματα του κ. Πέτσα ότι «η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει στα μέσα ενημέρωσης» μόνο χάχανα μπορούν να προκαλέσουν.

 

Ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ καλό είναι να έχουν κατά νου ότι αιώνιοι άρχοντες δεν υπάρχουν. "Ουκ αεί άρχει", όπως έχει γράψει ο αρχαίος τραγικός Αγάθων. Για τους άλλους, τους πρόθυμους να υπακούσουν στα κελεύσματα, ο Θουκυδίδης το έχει γράψει έτσι: "Ου τοις άρχειν βουλομένοις μέμφομαι, αλλά τοις υπακούειν ετοιμοτέροις ούσιν" (δεν κατηγορώ αυτούς που ασκούν την εξουσία, αλλά αυτούς που είναι έτοιμοι να υπακούσουν).