Το 2020 δεν ήταν μια χαμένη χρονιά

 

γράφει ο ΣπύροςΠολυχρονόπουλος   

 

Το 2020 δεν ήταν απλά μια δύσκολη χρονιά. «Μας άλλαξε τον αδόξαστο», κατά το κοινώς λεγόμενο, αλλά κλείνει με ένα… τσίμπημα αισιοδοξίας από τη βελόνα των εμβολίων

 

Η καθημερινότητά μας ανατράπηκε και δυστυχώς θρηνήσαμε πολλές ζώες, αλλά οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά. Έτσι προχωρά και εξελίσσεται, άλλωστε, η ανθρωπότητα ανά τους αιώνες. Τιμά τους νεκρούς της, δεν τους ξεχνά, αλλά προχωρά…

 

Σκέφτεται, πονάει, κλαίει, αλλά τελικά μαθαίνει, μελετάει, ανακαλύπτει και με τη βοήθεια της επιστήμης ξεπερνά τα εμπόδια. Αυτό συμβαίνει και τώρα. Η επιστήμη μάς απελευθερώνει από την πανδημία και θα τα καταφέρει τελικά, παρά τα εμπόδια που βάζουν οι κακές πολιτικές, οι αντιδραστικοί δήθεν σκεπτικιστές, οι «ξιπασμένοι» celebrities και τα θολωμένα μυαλά.

 

Θα αναμετρηθούμε και με αυτούς, αλλά και με όσους επενδύουν πολιτικά σε κάτι πανανθρώπινο. Κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους. Ωστόσο, τώρα δεν πρέπει να χάσουμε τον προσανατολισμό μας, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την απελευθέρωσή μας. Τώρα είναι η στιγμή να απολαύσουμε το επίτευγμα της επιστήμης. Να αγκαλιάσουμε το εμβόλιο που θα μας «απελευθερώσει» από τη σκλαβιά της πανδημίας.

 

Άλλωστε, το 2020 δεν πάγωσε ο χρόνος. Η πανδημία σκέπασε -σχεδόν- τα πάντα, αλλά υπήρξε και ζωή! Συνέβησαν και ευχάριστα γεγονότα, για τα οποία αξίζει να προσπαθήσουμε. Αξίζει να προσέξουμε τους εαυτούς και τους συμπολίτες μας για λίγο καιρό ακόμα. Αξίζει να εμβολιαστούμε για να δούμε τη συνέχεια.

 

Γιατί έγιναν… θαύματα το 2020

 

Γιατί το 2020 γεννήθηκε ο Μιχάλης και περπάτησε ο Νικόλας, ενώ ο αδερφός μου παντρεύτηκε στα «βουβά» της πρώτης καραντίνας και χρωστάει ακόμα το γλέντι.

 

Γιατί το 2020 η Ρενέ επέστρεψε στην Ελλάδα για να είναι κοντά με όσους αγαπά.

 

Γιατί ο φίλος μου ο Θάνος έβγαλε βιβλίο και τον ζηλεύω (με την καλή έννοια) και γιατί η Μυρτώ μου έδειξε τι σημαίνει γενναιοδωρία.

 

Γιατί η Χρυσή Αυγή καταδικάστηκε ως εγκληματική οργάνωση και η «συμμορία» της οδηγήθηκε στη φυλακή (Ευχή για το νέο έτος να πιαστούν και οι Παππάς – Λαγός).

 

Γιατί το 2020 ακόμα και ο Μητσοτάκης πίστεψε (ελπίζουμε) στο δημόσιο σύστημα υγείας και η σκληροπυρηνική Ευρώπη της λιτότητας αναγκάστηκε να ανοίξει τις κάνουλες της ρευστότητας.

 

Γιατί η Λίβερπουλ πήρε επιτέλους πρωτάθλημα και τα Παράσιτα Όσκαρ καλύτερης ταινίας.

 

Γιατί ηττήθηκε ο Τραμπ και το Black lives matter έγινε παγκόσμιο κίνημα.

 

Γιατί ο Αντετοκούνμπο βγήκε ξανά MVP στο NBA, αλλά και στα Σεπόλια που μοίρασε τρόφιμα και χαρά.

 

Γιατί οι απώλειες του Κόμπι και του Μαραντόνα μας υπενθύμισαν πως αξίζει να νικήσουμε την πανδημία για να νιώσουμε ξανά τη μαγεία.

 

Γιατί η τρομπέτα του Ανδρέα δεν σταμάτησε να μας μαγεύει και ο Χρήστος ξεκίνησε κιθάρα ξανά.

 

Γιατί το 2020 πήγαμε με το Νίκο και τον Πέτρο στη Σέριφο και… ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το 2021. Γιατί η τελευταία μαγνητική ήταν καθαρή και λογικά θα ξαναπάμε στο νησί.

 

Γιατί το 2020 η επιστήμη μάς κράτησε ενωμένους (έστω μέσα από οθόνες ή κάτω από μάσκες). «Έσωσε» δουλειές με την τηλεργασία και κράτησε τα παιδιά σε επαφή με τα σχολεία.

 

Χάρη στην επιστήμη και στην περιβόητη «ατομική ευθύνη» μείναμε όρθιοι και τώρα είμαστε έτοιμοι να περπατήσουμε προς τις χαμένες μας αγκαλιές.

 

Το 2020 δεν ήταν μια χαμένη χρονιά. Ήταν η χρονιά της επιβίωσης. Το 2021 μπορεί και πρέπει να γίνει η χρονιά της ζωής.