O Σαμαράς, η Σάρα και η ΕΡΕ

Της Ελεάννας Ιωαννίδου *

Στα εκλογικά αποτελέσματα του 2012, ένα εντυπωσιακό στοιχείο ήταν η ικανότητα της Χρυσής Αυγής να μεταφέρει τη γραμμή σταυροδοσίας των εκλεκτών της ηγεσίας της ακόμα και σε μέρη όπου δεν διέθετε επίσημα οργανώσεις.

Φίλοι από την επαρχία μού είχαν πει τότε ότι η γραμμή πέρναγε, ανάμεσα σε άλλα, μέσα από χώρους όπως αστυνομικά τμήματα, κάποια γυμναστήρια ή ακόμα και κυνηγετικούς συλλόγους.

Στις σημερινές εκλογές, με το τόσο σημαντικό διακύβευμα, η απόπειρα να μετατραπεί σε κεντρικό θέμα το κυνήγι για να πληγεί η δημοφιλία του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να προκαλεί γέλιο σε πολλούς αλλά προδίδει και κάτι παραπάνω: την προφανή στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας να συσπειρώσει το εκλογικό ακροατήριό της που της έχει γυρίσει την πλάτη για την Χρυσή Αυγή.

Στην ίδια στρατηγική μπορούμε, εκτός από το κυνήγι, να εντάξουμε και μια σειρά επικοινωνιακών κινήσεων του Σαμαρά: από την έναρξη της εκλογικής εκστρατείας στον Έβρο και τα ξενοφοβικά μηνύματα, που συνεχίστηκαν μετά τη σφαγή στο Παρίσι μαζί με ολίγο από «πόλεμο στην τρομοκρατία», μέχρι τις κορώνες για τα θρησκευτικά σύμβολα στα δημόσια κτίρια, ο πρωθυπουργός ξεδιπλώνει με κάθε ευκαιρία την ηττοπαθή επικοινωνία του.

Στο παρελθόν, η Δεξιά κέρδιζε εκλογές όποτε κατάφερνε να καλλιεργήσει ένα πιο σύγχρονο προφίλ. Δίπλα στα υπόλοιπα πρόσωπα της παραδοσιακής Δεξιάς, ας θυμηθούμε τη «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη» του Μητσοτάκη και τον «μεσαίο χώρο» του Καραμανλή.

Η σημερινή στρατηγική είναι ηττοπαθής και λόγω της προφανούς αντιφατικότητάς της με τον άλλο βασικό πυλώνα του προεκλογικού λόγου της Ν.Δ.: την οικονομία. Εδώ η καταστροφολογία, με αναφορές σε αντικομμουνισμό της δεκαετίας του '50, συνοδεύεται κι από έναν λόγο κατευναστικό απέναντι στους ισχυρούς της Ευρώπης.

Αμφιβάλλω αν αυτή η κεντρική επιλογή της μπορεί να ξεπεραστεί με έναν λόγο «ντεμέκ τσαμπουκά» στα εγχώρια. Το κοινό, στο οποίο θέλει να απευθυνθεί, προτιμάει το «όλο πακέτο», ακόμα κι αν δεν το μαρτυράει εύκολα στις δημοσκοπήσεις.

Δεν ξέρω τι μπορούμε να περιμένουμε από το κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Θα μπορούσα να απαριθμήσω μερικές ιδέες για την επικοινωνιακή του ομάδα: την επαναφορά της θανατικής ποινής, την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας, την αυστηροποίηση των ποινών για τους χρήστες ναρκωτικών, την απαγόρευση των αμβλώσεων, τις ποδιές και τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό στα σχολεία και το καθολικό δικαίωμα στην οπλοφορία.

Την τελευταία πρόταση εύκολα θα στηρίξει το στέλεχός της που πήρε το όπλο του κι απείλησε εργαζόμενους και παιδιά στον ξενώνα ανήλικων ασυνόδευτων προσφύγων, πριν από λίγες μέρες εδώ στη Θεσσαλονίκη και τα πρώην μέλη του ΛΑΟΣ που την υποστήριζαν με πάθος στις εκλογές του 2012. Η λίστα των προτάσεων μπορεί να διευρυνθεί· μια ματιά στην πλατφόρμα της Σάρα Πέιλιν στην Αμερική κι επιστροφή στις ρίζες της ΕΡΕ είναι αρκετά.

Ο ακραίος λόγος που επιδεικνύει η Ν.Δ. σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία φαίνεται τελικά να διευκολύνει την ταυτόχρονη προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να καθησυχάσει και να πείσει πιο συντηρητικά, αλλά όχι τόσο ακραία, τμήματα της κοινωνίας.

Ακόμα περισσότερο κάνει ευκολότερο για τον Αλέξη Τσίπρα να διαχειριστεί, σε αυτή τη φάση, την ανησυχία όσων, στο εσωτερικό ή όχι του κόμματός του, δεν είδαν με καλό μάτι αυτή του τη στροφή και την επιλογή του να αφήσει σε δεύτερο πλάνο ζητήματα του κοινωνικού φιλελευθερισμού που βρίσκονται στον πυρήνα της σκέψης του κόμματός του, από την εποχή του παλιού Συνασπισμού.

Είναι, όμως, βέβαιο ότι τα ζητήματα των ατομικών δικαιωμάτων και της κοινωνικής απελευθέρωσης οφείλουν να βρεθούν στις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης, παράλληλα με την επούλωση των κοινωνικών ανισοτήτων και την επαναφορά των κοινωνικών δικαιωμάτων που έχουν πληγεί στα σκοτεινά χρόνια που αφήνουμε πίσω. Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός δεν είναι πολυτέλεια, η οποία θα απασχολήσει μετά την αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας. Είναι βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας και όπλο αναχαίτισης του εκφασισμού της κοινωνίας.

* Δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης

Πηγή