Δεν είναι για τα σκουπίδια το πόρισμα

γράφει ο Τάσος Παππάς

Δεν ξέρω ποια τύχη θα επιφυλάξει ο νέος πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης στο πόρισμα για το χρέος που του παρέδωσε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, πιστεύω όμως ότι θα είναι πολιτικό λάθος και εκδικητική πράξη αν το πετάξει στα σκουπίδια ή αν το θάψει σε κάποιο συρτάρι του γραφείου του.

Η Βουλή δεν είναι, όπως είπε ο κ. Βούτσης, ινστιτούτο (και διάφορα άλλα), μπορεί όμως να συγκροτεί επιτροπές, όχι κατ’ ανάγκην αμιγώς κοινοβουλευτικές, για να ασχοληθούν με ένα σοβαρό θέμα, στη συνέχεια θα νομιμοποιεί ή όχι το αποτέλεσμα και αναλόγως θα εισηγείται στην κυβέρνηση.

Το πόρισμα της επιτροπής για το χρέος δεν είναι ένα άχρηστο ντοκουμέντο. Ενσωματώνει δουλειά, μόχθο και έρευνα. Είναι όμως ευάλωτο για ιδεολογική μεροληψία λόγω των απόψεων των μελών της επιτροπής. Αυτό είναι το αδύνατο σημείο του. Στην ομάδα συμμετείχαν ορισμένα πρόσωπα με κύρος και επιστημονικά εφόδια, ωστόσο ήταν βέβαιο από την αρχή ότι θα καταλήξουν στα συμπεράσματα που τελικώς κατέληξαν.

Από την επιτροπή απουσίαζαν παράγοντες με διαφορετική άποψη για το πώς πρέπει να προσεγγιστεί το θέμα και για το τι χρειάζεται να γίνει ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για την ευδοκίμηση της προσπάθειας. Απαιτείτο λοιπόν μια ευρύτερη πολιτική κάλυψη που αυτή η επιτροπή δεν είχε.

Το χρέος είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα και δεν προσφέρεται για εύκολες απαντήσεις ούτε για ασκήσεις επί χάρτου. Υπάρχουν η οικονομική διάσταση, η πολιτική και ενδεχομένως η ποινική. Δεν είναι απλή υπόθεση να αποδείξεις με τεκμηριωμένα επιχειρήματα ποιο κομμάτι του χρέους είναι επαχθές και επονείδιστο, ποιος ευθύνεται γι’ αυτό και συνεπώς πρέπει να λογοδοτήσει.

Και βεβαίως δεν μπορείς να ξεμπερδέψεις στα γρήγορα προτείνοντας τη μονομερή διαγραφή του γιατί κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί εχθρική ενέργεια από την άλλη πλευρά, που θα αντιδράσει με αντίποινα, για τα οποία δεν είσαι προετοιμασμένος.

Τη μετωπική ρήξη την έχεις αποκλείσει ως ασύμφορη, επειδή η χώρα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, δεν έχει εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης, αλλά και γιατί σήμερα σχεδόν όλοι μιλούν για την ανάγκη διευθέτησης του χρέους, ακόμη και εκείνοι που δεν ήθελαν να ακούσουν κουβέντα επ’ αυτού. Αυτό είναι μια κατάκτηση.

Μια κυβέρνηση οφείλει λοιπόν να παίρνει υπόψη της όλα τα δεδομένα: τις διαθέσεις των δανειστών, τις αντιθέσεις που αναπτύσσονται στους κόλπους τους, τις αντοχές της οικονομίας, το κλίμα στην κοινωνία, τους συσχετισμούς σε ευρωπαϊκό και διεθνές πεδίο, τις εμπειρίες άλλων χωρών, τις ευκαιρίες που υπάρχουν για συμμαχίες. Διαφορετικά, θα πηγαίνει στα κουτουρού. Με ηρωικό βηματισμό μεν, αλλά στα κουτουρού.

ανάγωγα

Ωραία πράγματα συνέβησαν στις εκλογές στην Πορτογαλία. Η Δεξιά ήρθε πρώτη αλλά δεν έχει αυτοδυναμία. Σοσιαλιστές, Ριζοσπάστες της Αριστεράς και Κομμουνιστές έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή κι αν θέλουν μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση. Είναι αυτό πιθανόν; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;