Ο γελοίος πόλεμος Τσίπρα- ΔΝΤ

γράφει ο Θέμης  Τζήμας

Ο πρωθυπουργός λοιπόν είναι σε (χαρτο)πόλεμο με το ΔΝΤ. Και λίγο με την Die Welt. Και λίγο με το Σόιμπλε. Τέτοιες “σκληρές” αντιπαραθέσεις είχαμε να ζήσουμε από κάτι νυχτερινές ανακοινώσεις του Γιώργου Πεταλωτή ως κυβερνητικού εκπροσώπου, που μετατρέπονταν σε άτακτες υποχωρήσεις το πρωί και από τις εξίσου έντονες κόντρες του Ε. Βενιζέλου, που αμέσως μετά παρακαλούσε την τρόικα να γυρίσει πίσω. Ο Αλέξης Τσίπρας συνηθίζει να θυμίζει στην “άνετη” κοινοβουλευτική του πλειοψηφία ότι εφαρμόζουν απλά αυτά που ψήφισαν λίγες εβδομάδες πριν στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου. Θα έπρεπε να γνωρίζει ωστόσο, ότι και οι πολίτες θυμούνται τι ο ίδιος, όχι μόνο ψήφισε αλλά και υποστήριξε ως απολύτως αναγκαίο.

Για παράδειγμα, τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Την περικοπή συντάξεων. Τις ιδιωτικοποιήσεις. Την υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης -φαρδιά, πλατιά αυτή- να μην προχωρά σε καμιά μονομερή ενέργεια, δηλαδή να μη νομοθετεί τίποτα χωρίς προηγούμενη διαβούλευση- ναι, από αυτές που γίνονται σε κεντρικά ξενοδοχεία, όπου υπουργοί συναντούν τριτοκλασάτους υπαλλήλους όπως τους αποκαλούσε ο πρωθυπουργός -με τους εκπροσώπους των δανειστών.

Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας πόλεμος και καμία σύγκρουση Τσίπρα και ΔΝΤ ή Τσίπρα και Σόιμπλε. Η μόνη σύγκρουση που θα μπορούσε να υπάρξει θα ήταν η σύγκρουση του πρωθυπουργού με τον εαυτό του και με την υπογραφή του. Και επειδή ουδόλως κάτι τέτοιο συμβαίνει μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι βλέπουμε να παίζεται για άλλη μια φορά το γνωστό προπαγανδιστικό θέατρο, των δήθεν σκληρών διαπραγματεύσεων, προκειμένου σε αυτή φάση να περάσουν ευκολότερα ο ασφαλιστικός όλεθρος και η παράδοση των δανειοληπτών σε ξένα funds.

Ο πρωθυπουργός και η ομάδα του διαπράττουν τη γνωστή ύβρι της εξουσίας: όπως και οι προηγούμενοι, θεωρούν ότι είναι ανίκητοι και πιστεύουν ότι με επικοινωνιακά τερτίπια μπορούν να καλύψουν το γεγονός ότι και αυτοί παρέδωσαν και παραδίδουν το λαό και τη δημοκρατία, δεμένους χειροπόδαρα, στους δανειστές. Είναι μάλιστα τόσο καλοί σε αυτή τη δουλειά, ώστε για πρώτη φορά βλέπουμε τέτοιες ενθουσιώδεις δηλώσεις από το εξωτερικό, όπως αυτές που έπονται της καλοκαιρινής αποστασίας Τσίπρα εις βάρος του λαϊκού όχι.

Από την άλλη είναι εντυπωσιακός ο βαθμός πολιτικής καθυστέρησης και φθόνου των υπολοίπων, νεοφιλελεύθερων, μνημονιακών δυνάμεων, που “ανακαλύπτουν” ένα Μαδούρο ή ένα Τσάβες στο πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού. Δεν πρόκειται για τίποτε από όλα αυτά. Απλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ μπορεί και θέλει να πραγματοποιήσει όλα όσα οι προηγούμενοι μνημονιακοί είχαν αφήσει στη μέση και αυτό ακριβώς θα πράξει.

Όταν ο χαρτοπόλεμος Τσίπρα θα έχει τελειώσει, οι Έλληνες πολίτες θα αντιληφθούν ότι η ενωμένη μνημονιακή Βουλή θα τους έχει αφαιρέσει δημοκρατικά δικαιώματα, συντάξεις, υγεία, παιδεία, δημόσια ιδιοκτησία, τράπεζες, εισοδήματα, μισθούς και ότι θα τους έχει υπερφορολογήσει, σε βαθμό πρωτοφανή για αναπτυγμένη χώρα, όπως ακριβώς το ΔΝΤ, ο Σόιμπλε και οι λοιποί δανειστές επεδίωκαν από την αρχή της κρίσης. Και δίπλα στις υπογραφές Παπανδρέου, Σαμαρά, Παπαδήμου, Βενιζέλου θα βρίσκεται εξίσου “περήφανα” και αυτή του Αλέξη Τσίπρα.