Έλα να ονειρευτούμε..

 γράφει η Λίλα Μήτσουρα

 Και το 2015 ήρθε επιτέλους. Φορές σκεφτήκαμε πως δεν θα προλάβουμε την αλλαγή του χρόνου ή σε τι κατάσταση θα είμαστε τότε. Αλλά να μαστε όλοι εδώ πάλι. Όλοι??  Όσοι λοιπόν είμαστε εδώ, δώσαμε και πήραμε ευχές πολλές όπως συνηθίζετε  άλλωστε. Ξέρεις φορές αναρωτιέμαι αν τις δίνουμε από συνήθεια ή τις πιστεύουμε πράγματι. Ευχές -ευχές - ευχές.....προσδοκίες ίσως και όλες ειπωμένες με ελπίδα.

Όμως η ελπίδα αν αναγραμματιστεί γίνεται λεπίδα!

Λεπίδα δίκοπη που κόβει και κόβεσαι σαν δεις ότι η ελπίδα σου δεν έχει αντίκρισμα, σαν ανακαλύψεις ότι είχε σαθρά στηρίγματα. Ανταμοιβή ο παράδεισος ή δικαίωμα άραγε? Και τώρα στηρίξαμε την ελπίδα μας σε αυτό που έφερε από το χτες μαζί του ο νέος χρόνος. Εκλογές. Κρυφός φόβος όλων νομίζω είναι μήπως προδοθούμε. Η προδοσία όμως είναι στο τέλος πάμε εμείς να το πάρουμε από την αρχή?

Όλοι θέλουμε το καλύτερο για την πατρίδα μας. Και αυτό που πιστεύει ο καθένας είναι καλύτερο από του διπλανού νομίζουμε. Σκοπός τους να μας διαιρέσουν, σκοπός μας να μείνουμε ενωμένοι γιατί αγαπάμε την Ελλάδα. Αυτό θαρρώ είναι μια καλή αρχή τι λες και συ? Ας ανεβούμε το πρώτο σκαλί με οδηγό την αγάπη, γιατί αλήθεια πιστεύω ότι το μόνο που χρειαζόμαστε είναι η αγάπη. Αγάπη για την πατρίδα, για τον συνάνθρωπο μας, για τον εαυτό μας. ΑΓΑΠΗ και πάμε όλοι μαζί να αλλάξουμε ότι δεν μας αρέσει, αγάπη και πάμε να νικήσουμε τον φόβο, αγάπη και πάμε να τσακίσουμε το κατεστημένο, αγάπη και πάμε να αλλάξουμε ζωή.....

Πρόσφατα διάβασα κάπου ,ότι υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, αυτοί που παλεύουν για το δίκιο τους και αυτοί που παλεύουν για το δίκιο τους και το δίκιο σου. Αυτό είναι αγάπη και έτσι θέλω να ξεκινήσω. Αν ψηφίσεις μόνο και μόνο με γνώμονα το δικό σου καλό και μόνο τότε εσύ μόνος σου έκανες την ελπίδα σου λεπίδα και θα κοπείς είναι βέβαιο. Αν ο καθένας μας κοιτάξει το προσωπικό του συμφέρον τότε ποιός θα κοιτάξει το συμφέρον της πατρίδας μας?

Το βλέμμα μας πρέπει να στραφεί μακριά από την δική μας τσέπη και να κοιτάξει πέρα και μακριά και γύρω - γύρω, να γυρέψει το όραμα και να ονειρευτεί ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Όλοι μαζί για όλους και όχι μόνο για να βρει το δικό μου παιδί δουλειά ή να γεμίσει κόσμο το δικό μου μαγαζί. Σε αυτό το κόσμο κανείς δεν ζει μόνος του, αν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα περίμενε να φτάσει η φωτιά και σε σένα.

Αν περιμένουμε το Χαρι Πόττερ και το μαγικό του ραβδί στις 26 του Γενάρη να αλλάξει τον κόσμο θα απογοητευθούμε. Οι ήρωες με τις κόκκινες μπέρτες και τις υπερφυσικές δυνάμεις δεν υπήρξαν ποτέ. Όπως επίσης και τιμωροί εκδικητές. Αν έχει γκρεμιστεί το σπίτι μου κι εγώ ψάχνω να εκδικηθώ αυτόν που με κατέστρεψε, θα αναλώσω όλη την ενέργεια σε λάθος σκοπό. Και δεν θα ’χω καμία δύναμη και διάθεση μετά να αρχίσω να πετώ τα συντρίμμια για να ξαναχτίσω. Σκοπός είναι να δημιουργήσουμε από την αρχή ότι καταστράφηκε και όχι να εκδικηθώ.

Ψάχνω αυτόν που ονειρεύεται, αυτόν που έχει όραμα, αυτόν που θα με κάνει και μένα να ονειρεύομαι, μια νέα αρχή μια νέα πατρίδα και συμπορεύομαι μαζί του και γίνομαι εγώ το ραβδί του το μαγικό που θα κάνει την γη να ανθίσει από την αρχή. Ανασηκώνω τα μανίκια και τον βοηθώ κι εγώ στην κάθαρση και στην αναδημιουργία. Και αυτό θέλει δουλειά, αντοχή, πάθος, όραμα, θέλει νιάτα, κατάλαβες?

Προσδοκώ δεν προδικάζω. Καθαρίζω δεν τιμωρώ. Δημιουργώ δεν συντηρώ. Ξαναχτίζω από την αρχή. Δίνω τόπο στα νιάτα για να δώσουν ζωή σε ότι ψυχορραγεί. Ανοίγω τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας να πάρει την οσμή της αποσύνθεσης πέρα μακριά, φορώ την ελπίδα μου κατάσαρκα, ανασηκώνω τα μανίκια και ξεκινώ. Σου απλώνω το χέρι και ζητώ και την δική σου βοήθεια και σου ζητώ να πάρεις το βλέμμα σου από το δέντρο που στέκεται αριστερά και όχι εκεί που είχες συνηθίσει και να δεις ολόκληρο το δάσος για να ονειρευτείς.

Να ονειρευτείς ένα κόσμο καινούργιο, μια νέα ζωή, μια νέα αρχή. Πάμε να κάνουμε τις ευχές πραγματικότητα? Φόρα την αγάπη κατάσαρκα και πάμε. ΕΛΑ.......